Windows-ის გადაყენება პოლიტიკურად

3-4 დღის წინ სახლში მოსულ ნიუსი დამხვდა ოჯახში, რომ გვერდით კორპუსში უნდა გადავსულიყავი ვინდოუსის გადასაყენებლად. იმ ოჯახთან დიდი ხნის ნაცნობობა მაკავშირებს და უარის თქმა არც გამიფიქრია. მიუხედავად იმისა, რომ ძლიერ დაღლილი გახლდით გადავედი და შევუდექი საქმეს. C დისკს ვაფორმტებდი როდესაც ოჯახის თავმა მომიბოდიშა და მითხრა, რომ თუ არ მეწყინებოდა გვერდით ოთახში გავიდოდა და ტელევიზორს უყურებდა. აქ ერთბაშად რამდენიმე დამძიმდა სიტუაცია. ჯერ ეს ერთი “თუ არ გეწყინება ნიკას” თქმა არ იყო საჭირო. ვერ ვიტან ასეთ ფრაზებს, “თქვენის ნებართვით”, “თუ არ გეწყინება”, “ბოდიში და”, “შენ ხარ ჩემი ბატონი” და ა.შ ეს და მათი მსგავსი ფრაზები არის, არაფრის მომცემი სირობები, არც არავის აინტერესებს გეწყინება თუ არა, არც ნებათვას გთხოვს ვინმე და მითუმეტეს არც ბატონად გთვლის მთქმელი. მოკლედ ძალიან გადავუხვიე თემას. ეს ფრაზა ჯანდაბას თქვა, მერე რა, ეგ არც იყო დიდი პრობლემა, უბრალოდ გასვლილას მითხრა, რომ გუბაზ სანიკიძისთვის უნდა ეცქირა, რომელიც კავკასიიის პირდაპირ ეთერში გამოდიოდა.

“ნამდვილი ჯიგარი ქართველია, ჭამა იცის, დალევაც, დარტყმა და ისტორიაც, ქალებიც უყვარს, სამშობლოც. იცოდე მაგაზე ნაკლები ქართველი არ უნდა იყო”.

ბლინ!!!! დისკი დაფორმატდა, დავიწყე ვიდოუსის დაყენება+ფიქრი. ადრე არასოდეს ყოფილა ჩემი მეტრი გუბაზ სანიკიძე, ეხლა კი, ერთი ხელის მოსმით ჩემს კუმირად აქცია ამ კაცმა. რა ვქნა? დალევა მიყვარს, ქალებიც, ჭამასაც ვცდილობ ხოლმე. დარტყმა არაა ჩემი სტიქია, ისტორიის ცოდნაშიც არ ვარ საუკეთესოთა შორის, საქართველო მიყვარს, მაგრამ ჩემებურად(ყველას თავისებურად უყვარს რათქმაუნდა). ჯიგარი ქართველი ვარ? რას ნიშნავს ჯიგარი ქართველობა საერთოდ. მიშას გინებას? კარავში ცხოვრებას? აქციებზე დგომას? რადიკალური პოზიციის არჩევას? ვერ ვიქნები ჯიგარი რომ ორივე მხარის ავსა და კარგზე ვისაუბრო? დიალოგის გზით პრობლემების მოგვარებას, რომ დავუჭირო მხარი დავცილდები გუბაზის ხატებას? გრეჩიხა უმცროსი, რომ ჩემთვის ცუდი შოუმენია და სხვა არაფერი ამით სამოთხისაკენ მიმავალ გზას ვიბღალავ?

20-25 წუთი დარჩა საქმის ბოლომდე მიყვანამდე. ენები არჩეული მაქვს და სასაათო სარტყელშიც თბილისზე შევაჩერე ყურადღება. ფიქრს განვაგრძობ. რატომ მოსწონს ხალხს გუბაზ სანიკიძე? არა შეიძლება მოგწონდეს, მაგრამ ეს მეტისმეტად მეჩვენა მე ბეცს. საერთოდ არ მიყვარს ვინმეს ხატს რომ ქმნიან. მუდამ ანტისიმპატიებით ვიყავი განწყობილი სხვადასხვა კერპებისა და “აი ეს არის ნამდვილი ვაჟკაცებისადმი”. ეხლა ჩემს ნაცნობს რაც არ უნდა ველაპარაკო და რა არგუმენტირებული მაგალითები არ უნდა დავუდო გუბაზ სანიკიძის შესახებ, მისთვის ლევანის ძე, კვლავაც დარჩება “ჯიგარ ქართველად”. ისევე როგორც ვიღაცითვის “მიშა მაგარიად”, “ალასანია ახალ ტალღად” და გია გაჩეჩილაძე “წმინდა გიორგიდ”. ასეთი ხატები უხშობენ ნორმალურად აზროვნების უნარს იმ ხალხს, რომელნიც ასე ამაყობენ საკუთარი რადიკალობითა და სამშობლოს სიყვარულით.

დავაყენე ვინდოუსი. ვიფიქრე ეხლა პატარას წავეკამათები მეთქი კომპიუტერის პატრონს, ორი სამი წინადადების შემდეგ ოთახში, მისი მეუღლე შემოვიდა და მომიყვა ამბავი, იმის შესახებ, რომ 9 აპრილს თუ 10-ში არ მახსოვს ზუსტად, მოკლედ დიდი აქცია რომ იყო იმ დღეს, 1,5 მილიონი ქართველი იყო აქციაზე.

გამიტყდა უცებ ჩემი თავის. ნეო მეგონა ჩემი თავი, მატრიცაში დაბრუნებული მას შემდეგ რაც ეზიარა რეალურ სამყაროს.   აღარაფერი არ მითქვამს, გარდა იმისა, რომ სკაიპი და ოპერა ოფიციალური საიტიდან გადმოეწერათ და კომპიუტერი პირდაპირ შნურიდან არ გამოერთოთ აწი.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)

No! თუნდაც 10 წუთით ვუთხრათ პოლიტიკას

დავიღალე ძალიან.  ზუსტად ერთი თვეა საქართველოს “გადარჩენას” ცდილობს ოპოზიცია და მთავრობა ცალ-ცალკე, სხვადასხვანაირი მეთოდებითა და საშუალებებით. ერთი თვე არის ამაზრზენი და გულისამრევი გახდა თბილისი და ამაში დამნაშავე ორივე მხარე არის. ვინ მეტად და ვინ ნაკლებად ეს უკვე სხვა საქმეა. ხალხი ვისაც ნორმალურად ცხოვრება გვინდა, გვინდა არჩევნების გზით გადავწყვითოთ ვინ მოვიდეს და ვინ წავიდეს ვისჯებით. ეხლა ვიღაცამ შეიძლება თქვას ნამდვილი ქართველი ისაა ვინც აქციაზე დგას და მხარს უჭერს ქვეყნის წინსვლასო. მე სიტყვა წინსვლა ალბათ ცოტა სხვანაირად მესმის და ამიტომაც თავს ვიკავებ აქციაზე დროის ხარჯვით.

დღეს მივუჯექი კომპიუტერს და უბრალოდ იუტუბიში რაიმე funny ვიდეოს ძებნა დავიწყე. ბედმა გამიღიმა. ძალიან მაგარ ვიდეოს წავაწყდი. თითქოს ძალიან სულელური და უბრალოა, მაგრამ რაღაც დადებითად დამმუხტა და ის 4 წუთ-ნახევარი როდესაც ამ ფილმს ვუყურებდი მაგარი მეკიდა რა ხდებოდა საქართველოში. აგერ თქვენ ეს “ნარკოტიკი” და იქნებ თქვენზეც იმოქმედოს.

ამ ვიდეოს ნახვის შემდეგ რაღაც მუღამზე მოვედი და search

გავაგრძელე. შედეგი შთამბეჭდავი იყო. South Park-ის დიდი მოყვარული ვარ და ამ მულტსერიალის სტილში სასაცილო ანიმაციების(არა გრაფიკულად არამედ შინაარსობრივად) აღმოჩენა ჩემთვის ჯეკ პოტის მოხსნის ტოლფასი იყო.

Seth MacFarlane’s Cavalcade of Cartoon Comedy presents:

მარიო ყველას გითამაშიათ ალბათ. პრინცესაც გადაგირჩენიათ ან გიცდიათ მაინც. ხოდა აგერ გთავაზობთ იმ ნანატრ დიალოგს რომელიც ბოლოში დგება ხოლმე და  არავის არ უნახავს.

ეს ვიდეო გოგოებს ეღძვნებათ “პრინცის” მოლოდინში რომ თავს იხმობენ ქალიშვილად. სუპერ სასაცილოა

ბობ დილანისა და პოპეის შეხვედრა არ გექნებათ ნანახი :))

ზოგიერთი მშობელი აყვანილ შვილს ვერ უმხელს თავის ნამდვილ ისტორიას. აგერ ისტორია ოჯახისა რომელთაც ერთმანეთი ძალიან უყვართ და განა რაიმე მნიშვნელობა აქვს იმას ვის რამხელა ძუძუ აქვს, მთავარია სითბო და სიყვარული რომელსაც მშობლისგან იგრძნობ.

უჰჰ მე კარგად ვიცინე და იმედია თქვენ გაერთობით ცოტას. Seth MacFarlane’s Cavalcade of Cartoon Comedy-ს პირველ სეზონს ვიწერ უკვე და თუ ვინმეს მოეწონება ზემოთ დადებული ვიდეოები ავუტვირთავ სადმე მთლიან სეზონს.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)

ქართველ ხალხზე ხელი ასწიეს?!

დღეს გიორგობაა. ჩემი უახლოესი ძმაკაცის დაბადების დღე. შესაბამისად ოჯახში არ ვიყავი და ის ამბები რაც ამ საღამოს მოხდა მხოლოდ რამდენიმე წუთის წინ გავიგე. ტელევიზორს ვუყურებდი და შემდეგ ვიდეოების მოქექვა დავიწყე, რომ მენახა რა და როგორ მოხდა. რადიოს ვუსმენდი მანამდე, არ ვიცი რომელი იყო “მარშუტკაში” იყო ჩართული და იქ ისეთი ამბები გამოაცხადეს, რომ თმები ყალყზე დამიდგა. დუბინკებით სცემეს ხალხიო, გაზი გაუშვესო, ოპოზიციის რამდენიმე ლიდერი შეათრის განყოფილებაში და ფიზიკური შეურაცყოფა მიაყენესო. სახლში მოსულმა ტვ ჩავრთე. “კავკასიას” ვუყურებდი, ვიფიქრე თუ რაიმე საშინელი მოხდა ესენი აჩვენებენთქო.

ერთადერთი რაც მე ვნახე “მაესტროსა” და “კავკასიის” მეირ აგდაღებულ მასალაში იყო ის რომ პატარა გრეჩიხა გადაძვრა გისოსებზე და რათქმაუნდა დაიჭირეს და შეიყვანეს განყოფილებაში და ის რომ ხალხმა დაუწყო პოლიციელებს დროშის ტარებისა და ჯოხების სროლა. საპასუხოდ კი მხოლოდ თავიანთი “იარაღი” მიიღეს. რასაც ესროდნენ უკანვე იგივე უბრუნდებოდათ, თან ისე რომ არცერთ პოლიციის თანამშრომელსა და სპეცნაზელს არ გადმოუკვეთია ზღურბლი და თავიანთი ტერიტორია. ვიმეორებ ეს ყველაფერი “კავკასიაზე” ვნახე და არა რომელიმე სხვა არხზე.

ეხლა გამოვლენ ოპოზიციის წარმომადგენელები და იტყვიან ქართველ ხალხზე ხელი აიწიაო. ძალიან მაინტერესებს ის პოლიციის თანამშრომელი რა ეროვნებისა? რატომ არ უშვებენ იმის შესაძლებლობას რომ ადამიანებმა შეიძლება სხვანაირად იფიქრონ და სხვა მხარი დაიჭირონ, ან შეიძლება თავიანთი საქმე პირნათლად შეასრულონ და არ მისცენ რიგით მოქალაქეს სხვის ტერიტორიაზე უკანონოდ შესვლის უფლება, თან რაც მთავარია ხალხი იქ სრულიად უაზრო და აბსურდული მიზეზით იყო მისული. დაიჭირეს პიროვნებები რომლებმაც ჟურნალისტს ფიზიკური და მორალური ზიანი მიაყენეს და მე ღრმად მწამს, რომ დემოკრატიულ სახელმწიფოში ასეთი მოქალაქეები ისჯებიან და რატომ ხდება რომ მასა რომელსაც დემოკრატია რეჟიმი სწყურია ცდილობს, შეიჭრას პოლიციაში და ერთმანეთის მიყოლებიით დააღვიოს რამდენიმე კანონი. სამწუხაროდ ჯერ არანაირი ვიდეო არ მაქვს როგროც კი ვიშოვი დავდებ. დიდი იმედი ამქვს, რომ ყველაფერი მშვიდობიანად დასრულდება, მსგავსი პროვოკაციები ნებისმიერი მხრიდან ამაზრზენია და მხოლოდ და მხოლოდ ხალხს დააზარალებს, სამწუხაროა, რომ ამას ვერ ხვდებიან ის ახალგაზრდები დღეს რომ ჯოხებს ესროდნენ პატრულის თანამშრომლებს და მთელი სულითა და გულით აგინებდნენ სპეცნაზს.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)

მაშინ როდესაც მეზობლად რევოლუცია ცხოვრობს

არც ისე დიდი ხანია ჩემი ბლოგი გავაკეთე და მაქსიმალურად ვერიდებოდი რაიმეს დაწერას პოლიტიკაზე. მაგრამ ის რაც დღეს ვნახე ეს უკვე უბრალოდ “პოლიტიკა” არ არის. მე პირადად მიმაჩნია რომ ვიდეომასალა რომელიც დღეს გავრცელდა ნამდვილად არ არის მონტაჟი და რეალურად იგეგმებოდა ეს ყველაფერი. არც გამკვირვებია დიდა რუსეთისაგან, ახალი აქ ხომ არც არაფერია.  ოპოზიციის წარმომადგენლების კომენტარმა გამაღიზიანა ძალიან. გამორიცხავს ყოველგვარ ამბოხებას ძიძიგური. ზვიადი ნამდვილად არ არის ის პიროვნება რომელსაც რამის გამორიცხვა შეუძლია ამ კონკრეტულ სიტუაციაში და ზედმეტ ლაპარაკს ჯობია დაელოდოს მოვლენების განვითარებას.  ნინო ბურჯანაძის გამოსვლა საერთოდ საოცრება იყო. ეს ქალი რაც ოპოზიციაში გადავიდა მხოლოდ იმას ამბობს, რომ მისი ერთადერთი შეცდომა არის ის რომ ადრე არ თქვა რაღაც მიშაზე. არ უნდა მიხვდეს რომ თუ რაიმე იცის დროზე უნდა თქვას ან გაგვაფრთხილოს ჩვენ, “უგუნური” ხალხი. გია ყარყარაშვილი საერთოდ ცალკე თემაა. წარმოშობით მეგრელი ვარ და ხშირად მომისმენია ისტორიები აფხაზეთის ომთან დაკავშირებით სადაც ყარყარაშვილი ძალიან ცუდ კონტექსტში იყო მოხსენიებული. არანაირი მორალური უფლება არ მაქვს იმ ათობით ადამიანს არ დავუჯერო. ძალიან საინტერესო იქნება რას წარმოადგენს დღეს საღამოს ყარყარაშვილი, როგორც ამბობს ვიდეო მასალა აქვს. თუ მართლაც ფლობს რაიმე ღირებულს საინტერესო იქნება ხილვა.

უბრალოდ ძალიან არ მინდა დროში უკან დაბრუნება. არ მინდა გამოვიარო ის რაც ვნახე და ის რასაც მიყვებოდნენ. არც უშუქობა მინდა, არც ლამფის შუქზე ჯოკრის თამაში, ტალონებით ნაყიდი პურიც არ მიზიდავს დიდად, ქუჩაში უშიშრად სიარულსაც შეეჩვია თითქოს ხალხი, არც 3 კოლგოტის ჩაცმაა “მოდაში” , რომ ფული რაც შეიძლება ღრმად შეინახო, 78% საპონის სუნს გადავეჩვიეთ, ლიფტით სიარული და სუპერმარკეტებში პროდუქტის ყიდვა ყოველდღიური მოვლენა გახდა, რამდენიც არ უნდა იძახოს ოპოზიციამ სიტყვის თავისუფლება არ არის, მაინც ამბობ იმას რაც გინდა და აკეთებ ისე როგროც მოგეპრიანება. არ მაქვს სურვილი ვაკუუმში ვიცხოვრო, უცხოეთად რუსეთი და ბელარუსია ითვლებოდეს მხოლოდ და 48 მანეთად ვგრიალებდე სლავ ქალებში. მე იმ ხალხის გამკვირვებია 50 000 რომ ყიდიან საქართველოს. გინების სურვილი არ მაქვს, მეცოდებიან მართლა ოღონდ. მეცოდებიან რომ ვერ გრძნობენ ვერაფერს. არ აქვთ სიყვარული და უბრალო პატივისცემა თავიანთი სამშობლოსი. არც ეკლესიური ვარ და არც უდიდეს პატრიოტად ვითვლები, მაგრამ ვიცი ის ფასი რომელიც ჩვენმა წინაპრებმა გადაიხადეს იმისათვის, რომ აქამდე მოსულიყო საქართველო დამოუკიდებელ სახელმწიფოდ. ამიტომ ვიცი რომ თავისუფლების ფასი არაფერი არ არის.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)