ყველაზე ლამაზი კლიპი

ძალიან კრეატიული და ლამაზი ვიდეო. ერთ–ერთი საუკეთესო მუსიკალური ვიდეო კლიპი რომელიც კი ოდესმე მინახავს.

არანორმალურად მაგარია. გირჩევთ ყველაზე ცოტა ერთხელ მაინც ნახოთ.

პ.ს ყველაზე მოკლე პოსტი ჩემს ბლოგზე

2009 წლის 10 საუკეთესო ალბომი

2009 წელი მიიწურა თითქმის. უკვე თამამად შემიძლია წლის საუკეთესო ალბომები დავასახელო. კარგი წელი იყო, ბევრი იმედისმომცემი შემსრულებელი გამოჩნდა სცენაზე, ბევრმა ჩემა ფავორიტმა ბენდმა ახალი ალბომი გამოუშვა, მიუხედავად იმისა რომ უმეტესობამ იმედები გამიცრუა მაინც დადებითი მოვლენა იყო.
წარმოგიდგენთ წლის 10 საუკეთესო ალბომს, ბოლოს კი სხვადასხვა ნომინაციებში გამარჯვებულებს.
ძალიან გამიჭირდა 10 საუკეთესოს ამორჩევა 17–20 ძალიან მაგარ ალბომთან მომიწია შეტაკება.

10)Telepathe – Dance Mother
Telepathe – Chrome’s on It

ამ ჯგუფს 2–3 წელია ვიცნობ. კარგი EP-ები ჰქონდათ და სადებიუტო ალბომიც არ გააფუჭეს. ეს დუეტი აქცენტს electronics–ზე აკეთებს, საერთოდ წელს თითქმის ყველა კარგ ალბომში არა გიტარა არამედ electronic დომინირებს. დრამის ხმა “სანატრი გახადა” 2009 წელმა. ალბომი ძალიან კარგად იწყება, პირველივე ტრეკიდან(So fine) მელისა ლივოდაისი(იმედია ამ ვოკალისტის გვარს სწორად ვწერ) გაინტერესებს თავისი ხმით და 40 წუთის შემდეგ ხვდები რომ მთელ ალბომს ერთი ამოსუნთქვით მოუსმინე. Dance mother ნამდვილად ღირს მოსმენად They can feel the real bang bang ბოლოს და ბოლოს.

9)The Horrors – Primary Colours
The Horrors – Who Can Say

ეს არის 45 წუთი უკან მომავალში. Bauhaus, Ramones, Stranglers დამატებული XXI საუკუნის სუნელები და შედეგად მიღებული გემრიელი ალბომი. 2–3 დაბალი დონის ტრეკია Horrors–ის ახალ ალბომში, თუმცა მთლიანობაში ეს არაფერს ვნებს ნამუშევარს.

8)Florence & the Machine – Lungs
Florence And The Machine – Drumming song

ლილი ალენმა მუსიკიდან მივდივარო, ხოდა კარგადაც მოიქცა ბრიტანეთს ამიერიდან ახალი დედოფალი ჰყავს, ფლორენს უელჩის სახით. ეს გოგონა თავისი ბენდითა და სადებიუტო ალბომით, წლის ერთ–ერთი ყველაზე დიდი მოულოდნელობა და სასიამოვნო სიურპრიზი აღმოჩნდა. ფლორენსის ძლიერი ხმა და არაჩვეულებრივი მუსიკა ალბომს წლის ერთ–ერთ საუკეთესო ნამუშევრად აქცევს. “This is a gift it comes with a price” მღერის ფლორენსი და მართალიცაა. ვნახოთ როგორ გამოიყენებს ამ “საჩუქარს” ინგლისელი გოგონა.

7)The Big Pink – A Brief History of Love

The Big Pink – Velvet

Dominos! სწორედ ეს ტრეკი მოვისმინე პირველი ამ ჯგუფის შემოქმედებიდან და WOW.Dominos შემდეგ მთელი ალბომი გადმოვიწერე და უცებ Velvet–ს შევეჯახე. საოცარი ტრეკია, ერთდროულად კოსმიური ჰარმონიის მატარებელი და ერექციის გამომწვევია. კიდევ ერთი დებიუტანტების ნახელავი ჩემს ათეულში.

6)Wild Beasts – Two Dancers

Wild Beasts – Hooting & Howling

მულტივოკალური ჯგუფი გასცდა indie rock–ისა და electronic–ის ჩარჩოებს. ეს აღარც Dream pop–ია და არც indie pop. საკმარისია ერთი ტრეკის Hooting & Howling-ის მოსმენა რომ შეგიყვარდეთ ბენდი. ეხლაც ყურში ჩამესმის

“A crude art, a bovver boot ballet equally elegant and ugly
I was as thrilled as I was appalled, courting him in fisticuffing waltz”

5)Phoenix – Wolfgang Amadeus Phoenix

Phoenix – Lisztomania

ეს ბენდი ალბათ ყველამ იცით. If I Ever Feel Better მაინც გექნებათ მოსმენილი. ძალიან მაგარი ფრანგული ბენდია ფენიქსი. რიგით მეოთხე სტუდიურ ალბომში ტომას მარსსა(ვოკალი) და კომპანიას მუზის “შემოტევა” ჰქონდათ. ალბომში 2 ისეთი ტრეკია დეკადის საუკეთესოებში შესაყვანად არ დაგენანება ადამიანს. Lisztomania და 1901 არის ნათელი მაგალითი იმისა თუ როგორ უნდა დაამტკიცო ადამიანმა საკუთარი გენიალურობა.

4)Air – Love 2

Air – Love

ნიკოლას გოდინისა და ჯან ბენუა დუ(ა)ნკელი დუეტი, რომელმაც თავი ჯერ კიდევ 90–იანები ბოლოს დაიმკვიდრა. ფრანგი ელექტრონავტების ახალ ალბომს ძლიერ ველოდი და… ღირდა ამად. მე 46 წუთი ალისა ვიყავი, საოცრებათა სამყაროში დავძრწოდი და სიყვარულს ვეძებდი. მე ის თითოეულ ტრეკში ვიპოვე და დღემდე მიყვარს.

3)The xx – xx

The xx – Night time

დებიუტანტების ცვენაა წელს ჩემს ათეულში. ჯგუფი არც ძლიერი ვოკალისტებით გამოირჩევა და არც მუსიკაა რევოლუციური ან ინსტრუმენტალურად რთულად შესასრულებელი. გოგო და ბიჭი ჩურჩულებენ 45 წუთის განმავლობაში, უბრალოდ ეს ჩურჩული მიმზიდველია და გინდა ჭორიკანა გახდე, უსმინო მათ მუდამ. Crystalized, Shelter, Night Time ჩემი ფავორიტი ტრეკებია ალბომიდან. დიდი იმედი მაქვს როგორც The XX–ის ასევე სხვა დებიუტანტი ბენდებისა, რომ არ გაიუფეჭებენ თავს და ამავე დონეზე განაგრძობენ მოღვაწეობას.

2)White lies – To Lose My Life…

White lies – Death

პირველივე ტრეკზე Joy Division გამახსენდა, შემდეგ იყო Franz Ferdinand, Interpol და The Cure. წარმოიდგინეთ ნამუშევარი სადაც ეს მუსიკოსები არიან გაერთიანებული და გიყვენიან სიცოცხლის დაკარგვის ისტორიას, შენ იღიმი დასაწყისსი, შემდეგ იცინი, ტირი, ყვირი, გიჟდები და ბოლოს სთხოვ შენი სიცოცხლე წაიღონ. ოღონდ კიდევ ერთხელ მოგასმენინო Death-ს, The price of love–სა ან To lose my life–ს. ესენიც დებიუტანტები არიან და იმედია post-punk revival–ისა და post rock–ის პირმშო თავს არ შეირცხვენს მომავალში.

1)Yeah yeah yeahs – It’s Blitz!

9 ძალიან კარგი ალბომის შესახებ დავწერე მაღლა, ერთი მაგდენი საერთოდ ვერ მოხვდა სიაში, თუმცა Yeah yeah yeahs–ის “დაბომბვასთან” შედარებით ყველა ეს ალბომი ერთად აღებულიც კი არაფერია. Muse, Kasabian, Arctic Monkeys ამ ჯგუფებმა წელს ძალიან გამიცრუეს იმედები, არადა მათგან უფრო მეტად ველოდი საოცრეაბს ვიდრე კარენ ოუსა, ნიკ ზინერისა და ბრაიან ჩეისისაგან. ამ ჯგუფს ორი გენიალური ალბომი ჰქონდა It’s Blitz–ამდე და რატომღაც მცირე ჩავარდნას ველოდი, ვერ წარმომედგინა რომ ბენდი შეძლებდა Fever to Tell–სა და Show Your Bones–ის სიმაღლეების კიდევ ერთხელ დალაშქვრას. სამკაციანი ბენდი აქამდე ერთი გიტარითა და დრამით გადიოდა ფონს, ზინერი მიხვდა რომ საჭირო იყო სიახლე წარსულიდან. YYY–სთვის კლასიკურ Indie pop–ს, art punk–ს დაემატა dance punk, 70–80–იანების დისკოს “რექვიემები”. შედეგი უნიკალურია.
წლის საუკეთესო ალბომი.

“Flow sweetly, hang heavy
You suddenly complete me
You suddenly complete me”

წლის საუკეთესო ალბომი :Yeah yeah yeahs – It’s Blitz!

წლის დებიუტანტი :White lies – To Lose My Life…

წლის საუკეთესო hip hop ალბომი : Jay-Z – The Blueprint 3
წლის საუკეთესო პოპ ალბომი :Florence & the Machine – Lungs
წლის საუკეთესო electronic ალბომი :MSTRKRFT – Fist of God
MSTRKRFT – Heartbreaker (feat. John Legend)


წლის ზედმეტად დაფასებული ალბომი :Animal Collective – Merriweather Post Pavilion. Lady Gaga(The Fame/The Fame Monster). Dirty Projectors – Bitte Orca. La Roux – La Roux.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)

Without Passion You are already dead

სწავლის დაწყებამ და პირიქით სამუშაოს გარეშე დარჩენამ წელში გამწყვიტა :დ ძალიან მეზარეობდა ბლოგზე რაიმეს დაწერა, თუმცა დღეიდან  ძველებურ ტემპს დაუბრუნდება ჩემი ბლოგი.

ჩემი მეგობარი ილია ჭავჭავაძის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტში სწავლობს, დღეს საგნებს ირჩევდა და გაოცებული დავრჩი ისეთი საგნები ისწავლება მანდ.

“დემონოლოგია, ჯადოქრობა და ჯადოქრობები კულტურაში”

“გმირები, ღმერთები და ურჩხულები”

“გამოჩენილ მწერალთა სატრფიალო თავგადასავლები და მათი ასახვა ლიტერატურაში”

“ლამაზი და მახინჯი, ბორიტი და კეთილი, ქალი და მამაკაცი”

“სხეულის თავგადასავალი, ევროპული და ქართული ვერსიები”

“რა არის პოეზია? პოეტები და მუზები”

“შესავალი რომანტიკაში”

“შესავალი ელექტროაკუსტიკურ მუსიკაში”

“შესავალი პოპულარული მუსიკის წარმოშობისა და განვითარების ისტორია”

“როკ–მუსიკის სტილების ისტორიული მიმოხილვა”

“მუსიკა კინოსა და თეატრში”

“იდეების ისტორია”

“ფანტასტიკა ევროპულ ლიტერატურაში”

“ლიტერატურა და კინოხელოვნება – მსოფლიო ლიტერატურის შედევრების ცნობილი ეკრანიზაციები”

და ეს არის არასრული ჩამონათვალი იმ საგნებისა რომელთა გავლა ნებისმიერ ჭავჭავაძელს შეუძლია.  ძალიან ძალიან დამაინტერესა 20–მდე საგანმა მაშინ როცა თსუ–ში წელიწადში 2 საგანი ნუ მიმიზიდავს თავისი სახელით ხოლმე, ვაპირებ დავესწრო ამ ლექციებს(3–4 საგანს) და ვნახო კურსი ისეთივე საინტერესო თუ იქნება როგორიც სახელია.

ეს ამბავი ერთგვარი შესავალია ჩემი მტავარი სათქმელისა. ზემოთ ჩამოთვლილი საგნების განხილვისას თუ როგორი შეიძლებოდა ყოფილიყო თითოეული, ყველაზე დიდი ხანი  “ლიტერატურა და კინოხელოვნება – მსოფლიო ლიტერატურის შედევრების ცნობილი ეკრანიზაციებს” დავუთმეთ. რა არ გავიხსენეთ საყვარელი ეპიზოდები ფილმებიდან, ფრაზები, მუსიკა და ა.შ

სახლში რათქმაუნდა სამარშუტო ტაქსითი წამოვედი გზაში კვლავ ამ საგანს უტრიალებდა ჩემი გონება.

კლინტ მენსელის Death is the Road to Awe ჩაირთო, ალექს დე ლარჯმა წინ გადამირბინა, მაკმერფიმ კალათში ბურთი ისროლა, რალფ ფაინსმა ფანჯრიდან ბავშვს ესროლა. უცებ გაისმა სემუელ ელ ჯექსონის ხმა Do you know what the scariest thing is? To not know your place in this world, to not know why you’re here. ლეონარდ შელბიმ კიდევ ერთი ტატუ დაიმატა სხეულზე, რუფუს სიუელი კიდევ უფრო ჩაიძირა Dark City–ს ბინძურ სამყაროში, რობინ უილიამსი მიხვდა რომ თვითონ იყო Fisher King. ახალი და ახალი სახეები ჩნდებოდნენ ჩემს წინ, უეცრად ფილიპ სეიმურ ჰოფმანმის მიერ ნათქვამ ფრაზას მოვკარი ყური, რომელიც რობერტ დე ნიროს მიაძახა:Darling, I am more man than you will ever be, and more woman than you will ever get .ამ ფრაზას დიდი მითქმა–მოთქმა მოჰყვა, თუმცა ჰოლი ჰანტერმა განმუხტა სიტუაცია როდესაც პიანინოს მიუჯდა. პიანინოს რომელსაც შიშველი ჰარვი კეიტელი ნაზად უსვამდა ტილოს,  ფორესტ გამპმა ცეკვა დაიწყო, ნიკოლ კიდმანმა და ევან მაკგრეგორიმ სიმღერა.

Death is the Road to Awe ნელ–ნელა დასასრულს უახლოვდებოდა, კლინტის მუსიკამ ყველა მოაჯადოვა და დაადუმა. კრისტიან ბეილი ბავშობაში გადაეშვა, დედის ტუჩებს თითებით შეეხო და მხოლოდ ასე იცნო მშობელი, დაე სუს თავი ჰქონდა დახრილი, ხანდახან ამოიხედებოდა და გიჟივით იღიმოდა, დონი დარკო კურდღელს მისჩერებოდა, ვუდი ალენი ენი ჰოლიზე ოცნებობდა. 53 წამი რომ იყო დარჩენილი მენსელის მუსიკის დსრულებამდე , V(ვიი) ადგა, ჯოხი აღმართა. სამარისებულმა სიჩუმემ დაისადგურა. უეცრად გაისმა აფეთქების ხმა, მუსიკა და ცეცხლის ალი აირია ერთმანეთში. მე დავინახე Big fish–ი, შესასვლელი City of god-ში, მე ვიგრძენი როგორ მოვხვდი Fargo–ში და როგორ დაიწყო ბაყაყების წვიმა. ჩემი გადარჩენა სცადეს დეკარდმა, რეპლიკანტებმა, ვინსენტ ვეგამ და ჯულიუს უინფილმდა. მე Matrix–ში მოვხვდი საიდანაც ენჯიმ და ბორდენმა დამიხსნეს და ნაპოლეონ დინამიტთან მიმიყვანეს რომელმაც მხოლოდ ეს მითხრა: This is pretty much the worst video ever made.

გაოფლილს გამეღვიძა, “მარშუტკა” თითქმის ჩემს სახლთან იყო მისული. ძალიან ხშირად ვიძნებ ტრანსპორტში, მაგრამ ასეთი სიზმარი პირველად ვიგემე.

ტრეკები რომლებიც ორგაზმს უდრიან

ეხლა ჯეოსტარს ვუყურებდი. მოვკვდი სიცილით, უფრო სწორედ სიკვდილთან ძალიან ახლოს ვიყავი, მაგრამ ამაზე ხვალ დავწერ. დღეს მე მინდა რადიკალურად განსხვავებული მუსიკალური დონის შემსრულებლები, თუ ტრეკები შემოგთავაზოთ.

ვაგრძელებ ჩემი დეკადის ათეულების კეთებას და ამჯერად XXI საუკუნის 10 საუკეთესო სიმღერას(ჩემი ვერსიით რათქმაუნდა) წარმოგიდგენთ.

10)Jay Z  –  99 Problems

შევეცადე ათეული შეძლებისდაგვარად მრავალფეროვანი გამეკეთებინა, ამიტომაც Hip-hop-ის დავიწყება არ გამოვიდოდა და  Jay Z-ის 99 Problems-ზე უკეთესი კანდიდატურა არ მეგულებოდა დეკადის საუკეთესო რეპ სიმღერის პოზიციაზე.

9)Nick Cave & The Bad Seeds – There she goes my beautiful world

ეს სიმღერა ერთი დიდი სიმფონიური შედევრია. მულტი ინსტრუმენტალური საოცრება. ნიკ ქეივის საოცარი ხმით, ძალიან მაგარი ბექ ვოკალითა და სუპერ ლირიკებით. მარტო ეს რად ღირს

I will kneel at your feet
I will lie at your door
I will rock you to sleep
I will roll on the floor
And I’ll ask for nothing
Nothing in this life
I’ll ask for nothing
Give me ever-lasting life

8)UNKLE  – Reign

ტრეკის დასაწყისში  უბრალო მოკვდავი ხარ, 4 წუთის შემდეგ კი შენ წვიმა ხარ, სამყაროს მმართველი.

7)Digitalism  –  Pogo

ჯადოსნური ტრეკია. პარალელური სამყაროდან გამოგზავნილ მუსიკალური ჩანაწერია.  Electronic  Pogo of our life.

6)Outkast  –  Hey Ya!

სიმღერის გარდა ყველაფერია ეს. ანდრე ბენჟამენი ერთ-ერთი უნიჭიერესი მუსიკოსია რომელიც XXI საუკუნეს უნახავს, Outkast კი ძალიან მრავალმხრივი და საინტერესო  დუეტი.

5)interpol – Obstacle 1

სრულყოფილი ტრეკი. ბასი, ლიდ გიტარა, რითმი, დრამი, ვოკალი, მისამღერი, ჯგუფი, ღომი, ყველი, დრამინა, ვაკო ავალიანი, ნუკრი კაპანაძე ყველაფერი ძალიან გემოვნებითაა გაკეთებული და შერჩეული.

4)Strokes – Someday

In many ways they’ll miss the good old days

Someday, someday

ასე  დაიწყო XXI საუკუნეში Indie. ჩემთვის ყოველ შემთხვევაში  ამ ტრეკით(სიტყვები) დაიწყო ყველაფერი.

3)Klaxons  –  Two Receivers

ჩართეთ სიმღერა?! გრძნობთ შორიდან რაღაც, ახალი, ამოუცნობი,  საოცარი როგორ გიახლოვდებათ?! ეს new rave-ია მეგობრებო. უფრო სწორედ Klaxons თავისი 22-ე საუკუნის სიმღერით. ბიჭები მომავლიდან დაბრუნდნენ და ეს ტრეი მოგვიძღვნეს. მე პირადად მადლობელი ვარ მათი.

2)Xiu Xiu –  I Luv The Valley Oh!

სიმღერა რომელიც გრძნობებითაა სავსე, გრძნობებით რომელიც 3 წუთი შენს გულში იჭრება, გონებას გიბინდავს და… დანარენი გემოვნების მიხედვით

1)TV on the Radio – Staring at the Sun

ვინც მიცნობს ეს არ გაუკვირდებოდა. ეს სიმღერა ჩემს პოსტებშიც არაერთხელ მიხსენებია. “ჩემი სულის მუსიკასაც” ვეძახი ხოლმე. ტრეკი არის ზუსტად ჩემი ოცნების სიმღერა. თითოეული სიტყვა, აკორდი, გიტარის ჩამოკვრა თუ ადებიმპეს ბგერა ყველაფერი გენიალურია.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)

ჩემი მუსიკალური საუკუნე

ადრე დავწერე რომ წლის ბოლოსკენ ნელ-ნელა დავიწყებდი საუკუნის საუკეთესოების ჩემეული ვერსიების გამოვლენა/დასახელებას.  სანამ ფილმებს, სპორტსმენებსა თუ სხვა რამეს შევეხები მუსიკით მსურს გავხსნა სეზონი.

ამ პოსტში წარმოგიდგენთ ჩემი აზრით 2000-2009 საუკეთესო ალბომებს. ეს რეიტინგი ისევე როგორც ნებისმიერ სხვა სუბიექტურ გემოვნებაზეა დაფუძნებული.იმის გამო რომ მხოლოდ Top 10-ის გაკეთება გადავწყვიტე ძალიან ბევრი კარგი(ჩემთვის) ალბომი დამეჩაგრა, თუმცა არაუშავს ჩემი საყვარელი ალბომები მაინც ყველა ადგილზეა :დ

უახლოეს მომავალში 10 საუკეთესო სიმღერასა და მუსიკალურ ჯგუფს შემოგთავაზებთ. შემდეგ კი როგორც პოსტის დასაწყისში აღვნიშნე სხვა სფეროებში გადავინაცვლებ.

12)UNKLE – War stories(2007)

When things explode

UNKLE, Venetian Snares და Amon Tobin ერთ წელს გავიცანი. გადაწყვეტილი მქონდა electronic-ის სხვადასხვა განხრა შემესწავლა, უფრო სწორედ რაიმე ახალი მეპოვა საკუთარი თავისთვის რადგან ერთფეროვნებით ძალიან დაღლილი ვიყავი. სწორედ მაშინ გამოჩნდა ეს ჯადოსნური ალბომი. ალბომიერთმანეთისაგან სრულიად გასხვავებული ტრეკებისაგან შედგება, ყოველი მომდევნო კომპოზიცია “უცხო ხილია”. სხვადასხვა ვოკალებითა და ჟღერადობით, ნამუშევარი თითქმის უნაკლოა. უდაოდ დეკადის ერთ-ერთი საუკეთესო ალბომია. Burn My Shadow UNKLE.

11)Grinderman – Grinderman(2007)

No Pussy Blues

ნიკ ქეივი მაიკლ პეტონთან ერთად ერთ-ერთი ყველაზე მრავალმხრივი მუსიკოსია. მუდამ რაღაცა ახლის ძიებაშია და თავს არაერთ ჟანრსა თუ მუსიკალურ მიმართულებაში ცდის ხოლმე.  სოლო ალბომები, მუსიკა ფილმებისათვის(უორენ ელისთან ერთად), Bad Seeds-თან მრავალწლიანი ისტორია და ა.შ

თუმცა პროექტ Grinderman ვერაფერი შეედრება. არამქვეყნიური სიმღერების კრებულია. ალბომი პატარა ბავშვივითაა,  ორი ძალიან “ხმაურიანი” ტრეკით იწყება, მერე კი თითქოს ნელ-ნელა იზრდება და სერიოზულდება ბოლოში მელოდიური და რიგ მომენტებში მელანქოლიური ხდება. პოსტ-კლიმაქსური განწყობა შეინიშნება შიგადაშიგ. :დ ქეივი კი ყველგან შეუდარებელია

I wrote a song with a hundred lines,
I picked a bunch of dandelions,
I walked her through the trembling pines,
But she just even then didn’t want to. She just never wants to.

10)Radiohead  –  In rainbows(2007)

Radiohead-ის თაყვანისმცემელი არასოდეს ვყოფილვარ, ვერც იმას ვიგებდი რატომ ჰქონდა მოზარდ-ახალგაზრდობას ასე ტომ იორკზე და მის საძმოზე გაჭედილი. ერთადერთი რაც მუდამ მომწონდა ამ ჯგუფის შემოქმედებაში ეს ჯონი გრინვუდის way of playing guitar იყო. ამ ბიჭმა იცის როგორ უნდა დაუკრას და 2-3 კაცი თუ შეედრება სულ ნიჭსა და იმპროვიზაციში.

თუმცა დადგა 2007 წელი და  In rainbows-მა მომნუსხა. ერთი ამოსუნთქვით მოსასმენი ალბომია, სულ რომ გეზიზღებოდეს ეს ბრიტანული ჯგუფი მაინც ძალიან გაგიჭირდება 15 Step-ის მოსმენის დაწყების შემდეგ გამორთო ფლეერი, შემდეგ ნელ-ნელა შეყვები Radiohead-ს ალისას სამყაროში ჯერ Weird Fishes/Arpeggi დაგამუშავებს, შემდეგ Reckoner ახალ სიცოცხლეს გაჩუქებს და ბოლოს Jigsaw Falling into Place დედამიწაზე დაგაბრუნებს, მხოლოდ კი არ დაგანარცხებს არამედ დაგანახებს თუ რატომაა Radiohead ბოლო ოცწლეულის ერთ-ერთი საუკეთესო ჯგუფი.

9)Red Hot Chili Peppers – By the way(2002)

ამ ჯგუფს ჩემი მუსიკალური გემოვნების ჩამოყალიბებაში ყველაზე დიდი წვლილი მიუძღვის. ეს არის ბენდი რომელიც ლაივშჲ ჩემი აზრით საუკეთესოა. ჯონ ფრუშანტიმ(გიტარა), ენტონი კიედისმა(ვოკალი), ჩად სმიტმა(დრამი) და ფლი ბალზარიმ(ბასი)   ერთად ძალიან დიდი გზა გამოიარეს. ყველაფერს გაუსინჯეს გემო, პოპულარობას, დაცემას, ტკივილილს, ნარკოტიკებს, rehab-სა და საუკეთესო მეგობრების დაკარგვას.

By the way პირველი alternative ალბომია RHCP-ისასაგნ. უფრო სწორედ თავიდან ბოლომდე სწორედ ამ მუსიკალური განხრის საუკეთესო ტრადიციებში გაწყობილი ნამუშევარია. Californiacation-ის წარმატების შემდეგ ბიჭებმა ტემპი არ დააგდეს და სწორი მიმართულებით განაგრძეს მუშაობა. თავიანთი ახალგაზრდობისაგან განსხვავებით ნაკლებს მღერიან ვაგინაზე, სექსა და ნარკოტიკებზე. მეტი კომპოზიცია ეძღვნება სიყვარულსა და მეგობრობას. By the way ერთგვარი დღიურია რომელშიც პეპერსების ცხოვრების მნიშვნელოვანი მომენტები წერია.

8)Bloc Party – Silent alarm(2005)

I can’t eat, I can’t sleep,I can’t sleep, I can’t dream ასე იწყება ალბომი და დეკადის ერთ-ერთი საუკეთესო ჯგუფის ისტორია.

Bloc Party-ის პირველი და ყველაზე სრულყოფილი ნამუშევარი. კელე ოკერეკემ(ვოკალი), რასელ ლისაკმა(გიტარა),  დრამერმა მეტ ტონგმა და ბასისტმა გორდონ მოუქსმა აიღეს ყველაფერი საუკეთესო რაც The Strokes ჰქონდა, დაამატეს ცოტა “წარსულის მუსიკა” და ცოტა “მომავლის ჟღერადობა”, შედეგად მიიღეს 13 ბრწყინვალე ტრეკი. ლირიკები დიდი სიღრმითა და ფილოსოფიით არ გამოირჩევა, არც მუსიკააა უშანგის დამთრგუნველი, მაგრამ იმდენად მელოდიური და სასიამოვნო ჟღერადობისა რომ ნებისმიერს მოაწონებს თავს.
7)Yeah Yeah Yeahs – It’s Blitz(2009)

ძალიან გამიჭირდა YYY-ს რომელიმე ალბომებიდან რომელიმე ერთის დაწერა საუკეთესოდ. სამივე ალბომი თითქმის ერთნაირად მომწონს და ყველას თავისი ხიბლი აქვს. თუმცა წლევანდელი ალბომი მაინც გამორჩეულია. Dance punk-ისა, indie rock-ისა და Pop-ის ჩჳეულ ელემენტებს 60-70-იანების ჟღერადობა დაემატა და ჯგუფმა კიდევ ერთი დიდი ნაბიჯი გადადგა სრულყოფილებისაკენ. თუ Heads Will Roll-ში კერენ ოუ ცეკვის ხასიათზე გაყენებს, Hysteric-ში მისი ვოკალი მთლიანად იცვლება, კერენთან ერთად “ჩუმ ჲსტერიკაში” ვარდები რომელსაც ალბომის მოწონებით გამოწვეული ეიფორია ჰქვია. ამ ალბომზე ჩემი რევიუ შეგიძლიათ აქ ნახოთ.

6)Klaxons – Myths of near future(2007)

It’s Not Over Yet

ერთადერთი მიზეზი რატომაც New rave მიყვარს არის Klaxons. ლონდონში ჩამოყალიბებულმა ბენდმა რევოულიცა მოახდინეს ბრიტანეთის electronic music world-ში. ექსპერიმენტების ჟგუფმა ის შედეგი გამოიღო, რომ Klaxons-მა სრულიად ახალ მიმდინარეობას მუსიკაში, New rave-ს, დაუდო საფუძველი, რომელიც დღეს-დღეობით ერთ-ერთი ყველაზე “პაპსა” განხრაა მუსიკაში.

Myths of near future ჯერ-ჯერობით ერთადერთი სრულფასოვანი ალბომია Klaxons-ის შემოქმედებაში. ნამუშევარი სრულიად ამართლებს თავის სახელს, ტრეკები თითქოს მართლაც მომავლიდანაა გამოგზავნილი, XXI საუკუნის ჰომოსაპიენსისთვის გაუგებარ სემანტიკაში გაწყობილი, მაგრამ ამავედროს საოცრად ჰარმონიულად შერწყმული ჩვენს სამყაროს.

5) Arctic Monkeys – Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not(2006)

2006 წელს ცინგლიანმა ბავშვებმა შეფილდიდან შეძრეს დიდი ბრიტანეთი, შემდეგ კი მთელი მსოფლიო. ალექს ტერნერი 20 წლის იყო  როდესაც Oasis-ის რეკორდი დაამხო მისმა ბენდმა და ყველაზე სწარაფ-გაყიდვადი სადებიუტო ალბომი წარუდგინა სამყაროს. ალბომი ყველაზე დრაივიანი ნამუშევარია, ჩემს საყვარელ კრებულებში. I Bet You Look Good on the Dancefloor-ის, The View from the Afternoon-ისა ან From the Ritz to the Rubble მოსმენისას ერთ ადგილას გაჩერება შეუძლებელია.  სამწუხაროა რომ Arcit Monkeys-მა მიატოვა თავისი ფესვები და სრულიად სხვა მიმართულებით ეძებს განვითარებას, არადა სწორედ ეს ალბომია ამ ჯგუფის ნამდვილი სახე.

4)Arcade Fire – Neon bible(2007)

Neon Bible live in an elevator

Funeral-ს თავისუფლად შეეძლო ამავე პოზიციაზე ყოფილიყო, უბრალოდ მაინც Neon Bible ვამჯობინე. ამ ალბომის live ვერსია მაქვს მოსმენილი და კინაღამ ინსულტი მივიღე სიამოვნებისაგან.  ძალიან მრავალფეროვანია Arcade Fire-ს მუსიკა. ეს ჯგუფი კი არა ოკესტრია რომელიც ყველაზე “ადამიანურ” სიმღერებს მღერიან. სიკვდილზე, ნეონის ბიბლიაზე, შავ სარკეებსა და ოკეანის ხმაურზე.

My body is a cage
That keeps me from dancing with the one I love
But my mind holds the key

მღერის უინ ბატლერი და ამას ისე აკეთებს რომ თავს სწორედ მის ადგილას წარმოიდგენ, სწორედ შენ ხარ ის ვინც ვენც თავისი სხეულიდან გამოთავისუფლებას ცდილობს, მაგრამ ვერ პოულობს გასაღებამდე მისასვლელ გზას, იმ გასაღებამდე რომელიც მის გონებაშია.

3)Interpol – Turn on the Bright Lights (2002)

Obstacle 1

ერთ-ერთი პირველი ჯგუფი რომელსაც Indie სამყაროდან მოვუსმინე. ეხლაც მახსოვს ის დღე ეს ალბომი რომ გადმოვწერე,  ჩავრთე და პირველი ტრეკის მაგივრად რატომღაც  მეშვიდე სიმღერა Obstacle 2 ჩავრთე და…

ალბომში ორი Obstacle არის, ეს ორი “დაბრკოლება” post punk revival-ის ნამდვილი შედევრებია. ჯგუფის სიმღერები ეგრევე Joy Division-ს გაახსენებს მსმენელს, თუმცა ჩემთვის პირადად Joy-ს  “ნავაროჩენი” ვარიანტია Interpol, უფრო ახლობელი და საყავრელი მუსიკით.

2)The strokes – Roon on fire(2003)

What Ever Happened

კასაბლანკასი, ვალენსი, ფრაიტური, ჰემონდი და მორეტი. ეს არის ხუთეული რომელსაც ყველაზე დიდი Influence აქვს ჩემს მუსიკალურ გემოვნებაზე. ისევე როგორც XXI საუკუნის ბენდების ძალიან დიდი ნაწილზე. Indie rock-ის გაპოპულარულება სწორედ ამ ჯგუფს უკავშირდება და მის ალბომს Is This It(2001). თუმცა მე მათი მეორე ნამუშევარი Roon on fire უფრო მეტად მომწონს, არ ვიცი რატომ მაგრამ ყველაფერი უფრო მიმზიდველია ჩემთვის Kiss me now that I’m older, I won’t try to control you ამბობს კასაბლანკასი და ვინ იცის რამდენ გოგოს ატყუებს :დ

1)Tv on The Radio – Desperate Youth, Blood Thirsty Babes

არც დავფიქრებულვარ პირველ ალბომზე. მიუხედავად იმისა, რომ Tv on the radio-ს ყველა ნამუშევარი ძალიან მნიშჳნელოვანი და ძჳირფასია ჩემთვის, ჩემი სუბიექტური აზრით 21-ე საუკუნის საუკეთესო ნამუშევარი მაინც ეს ალბომია.  არანაირი ჩარჩოები, ჟანრი, რაიმე ფორუმულა ან ფაბულა რომელსაც მიჰყვება  ტუნდე ადებიმპე, დეივ სიტეკი, კიპ მელოუნი, ჯალილ ბენტონი და ჯერარდ სმიტი. ყოველი ახალი კომპოზიცია ახალი გამოწვევაა, ახალი სიტყვა და ნაბიჯი მუსიკაში. ყოველგვარი კომეციის ფეხებზე დაკიდებით, დისკების გაყიდვის უკანა პლანზე გადაწევით და art rock-ის ზეიმის მოსაწყობად ყველაფერს აკეთებს ეს ბენდი. ეს ალბომი არის 48 წუთიანი ნირვანა ჩვენს საცოდავ სამყაროში.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)

Editors-ის იმედად

წელს ალბომების უმეტესობამ რომელსაც ველოდი ან იმედები გამიცრუა. ან საერთოდ არ ვარგოდა, ანდა წინა ნამუშევრებს ბევრად ჩამორჩებოდა. Kasabian, Muse, Arctic Monkeys სწორედ ასე “მომექცნენ”. Editors წლის ერთ-ერთი უკანასკნელი იმედია.

ეს ჯგუფი 2007 წელს აღმოვაჩჲნე. ნუ ჩემთვის იყო ეს აღმოჩენა, თორემ მანამდე 2005 წლის ალბომით The Back Room ჯგუფს უკვე ჰქონდა პოპულარობა მოპოვებული.  მე ისინი 2007 წლის ალბომით An End Has a Start გავიცანი. ეს ალბომი დღემდე ერთ-ერთ საუკეთესოდ მიმაჩნია XXI საუკუნის indie rock სამყაროში. რამდენიმე თვე შეუჩერებლად ვუსმენდი თითოეულ კომპოზიციას, ყველა ტრეკი ძალიან კარგი იყო.

An End Has A Start

წელს, ოქტომბრის დასაწყისში In This Light and On This Evening გამოდის. პირველი სინგი უკვე გამოჩნდა რომელსაც  Papillon(პეპელა) ჰქვია. ჟღერადობით საერთოდ არ ჰგავს Editors-ის ძჳელ ნამუშევრებს, თუმცა კარგი მოსასმენია. გამიხარდება თუ ბიჭები თავიან თავში არ ჩაიციკლებიან, მაგრამ ამავდროულად წინ ისე წავლენ რომ ის მუღამი არ დაკარგონ რომელიც აქამდე ჰქონდათ, თავიანთი ნიშა რომლითაც იზიდავენ მსმენელს(პირადად მე). Papillon-ის მისამღერი ტრადიციულ სტილშია ნამღერი, ვოკალი ტომ სმიტი კვლავაც შეუდარებელია. ძალიან კარგი ხმა აქვს ტომს.

Papillon

ველი ალბომს  მოუთმენლად.

Untitled

ძალიან დაღლილი ვარ. ორი დღეა დილიდან საღამომდე სადღაც დავბოდიალობ ან რაღაცას ვაკეთებ. მართალია სულ გონებრივი სამუშაოთი ვარ დაკავებული, მაგრამ დამიჯერეთ ფიზიკურზე არანაკლებ დამღლელია ტვინით მუშაობა.

იმედში კიდევ ერთი თჳე მომიწევს საბოლოო პასუხისათვის ცდა. ოქტომბრის დასაწყისისთვის ან კარისკენ მიმითითებენ ან კონტრაქტზე მომაწერინებენ ხელს. არადა მაგრად მინდოდა უკვე დამეწყო მუშაობა, სწავლა მეწყება და ცხრილს ზუსტად შევუთავსებდი, თუ საჭირო იქნებოდა შედარებით “არაპოპულარულ”  ლექტორებს ავირჩევდი, სმააგიეროდ ლექციებს არ გავაცდენდი. ეხლა კი არ ვიცი რა ვქნა. საგნები დავარეგისტრირე ისე :

1)ბეჭდური მედია

2)მედიის კვლევის მეთოდები

3)იაპონური ენა

4)ინტეგრირებული მარკეტინგ კომუნიკაციები

5)მას.კომუნიკაციის შესავალი

6)ძნელად აღსაზრდელი ბავშვის ფსიქოლოგია

თითქმის კმაყოფილი ვარ საგნებით. ყოველ შემთხვევაში საინტერესო სახელები მაინც აქვთ.

ეს დღეები რაღაც ძალიან უცნაურად მიდის. ჯერ 31-ში ან 1-ში ველოდი იმედიდან ზარს და მაშინ როცა პესიმისტურად განვეწყვე 2-ში დაგვიძახეს ni2-ის ხალხს, მერე საგნებზე დავიტანჯე, ამას რა?სად?როდის? სტუდენტური Top10-ის მოახლოებაც დაემთხვა, კვირას(ზეგ)  პირველი ტურია უკვე და დღეს ვივარჯიშეთ “ინტეგრალმა”.  მინიმუმ რა?სად?როდის?-ის ტურნირის მოგებას ვგეგმავთ, მაქსიმუმ ჰეთ-რიკის გაკეთებას, რა?სად?როდის?თან ერთად ბრეინ რინგისა და ერუდიტ სექსტეტის მოგებას.  ყველაზე მაგარი კი მესიჯი იყო რომელიც რამდენიმე დღის წინ მივიღე ადამიანისაგან ვინც ალბათ ყველაზე უცნაური მოვლენაა ჩემს ცხოვრებაში, ყველაზე საინტერესო და მიმზიდველი პიროვნება ვისთანაც კი ოდესმე კონტაქტი მქონია, იმდენად ამოუცნობია მისი ნებისმიერი ნაბიჯი, რომ არანორმალურ სიამოვნებას მგვრის მასთან ურთიერთობა. არადა ხშირად ნაბიჯები ჩემთვის არც ისე სასიამოვნოა :დ

ტრანსპორტში იმდენად დიდ დროს ვატარებ, რომ ჩემს მპ-40ს დავწვავ მალე.

პ.ს  ეს ტრეკი გამახსენდა ეხლა წერისას. 2009 წლის ერთ-ერთი საუკეთესო მუსიკალური ქმნილებაა.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)

რამდენიმე ტრეკი ჩემი ცხოვრებიდან

მუსიკას მუდამ დიდი დოზით ვუსმენ. ეს ასეა დაახლოებით 6-7 წელია. მუდამ სიახლის ძიებაში ვარ. სხვადასხვა ჟანრებსა და მიმდინარეობებსი ვიქექები ხოლმე, რაიმე საინტერესოს მოლოდინში. ხანდახან ისეთი მომღერლის სიმღერას წავაწყდები, რომ მემგონი თვითონაც არ იცის რომ მღერის.

ამ რამდენიმე ხნის წინ pitchfork-მა(არის ასეთი მუსიკალური საიტი) XXI საუკუნის პირველი დეკადის 500 საუკეთესო სიმღერა გამოავლინა. სიას თავიდან ბოლომდე გავეცანი, ყველა ტრეკს მოვუსმინე რომელიც მოსმენილი არ მქონდა და რბილად რომ ვთქვა ძალიან არ ვეთანხმები მათ Top 500-ს. არც პირველ ადგილს, არც ათეულს და საერთოდ არაფერს. ყოველთვის მიმაჩნდა რომ ასეთი გამოკითხვები თუ სიები დებილობა იყო. იმდენად სუბიექტური რამაა საუკეთესო სიმღერის დასახელება, რომ კმაყოფილი ვერ იქნება შემქმნელის გარდა ვერავინ.

ვიფიქრე ჩემთვისაც გავაკეთებ რაღაც ამდაგვარ მაიმუნობასთქო, მაგრამ დამეზარა 500 კი არა 100 ტრეკის ჩამოწერაც კი. თან ვიცი რაღაც გამომრჩება, რაღაც სხვაზე წინ მომინდება და ა.შ

სამაგიეროდ ამ პოსტში რამდენიმე(ყველას ვერა:დ) ისეთ ტრეკს გაგაცნობთ, რომლებიც ბოლო წლებია ჩემი თანმდევი სიმღერებია და მობეზრების ნაცვლად სულ უფრო და უფრო მეტად ვაფასებ.

******The Strokes – Heart In a Cage ***

აქ ძალიან ბევრი Strokes-ის ტრეკი შეიძლებოდა ყოფილიყო  Heart In a Cage-ის ნაცვლად. 20-მდე სიმღერა აქვს ამ ჯგუფს რომელიც განუმეორებელი და შეუცვლელია ჩემთვის, უბრალოდ ამ წამს ამ სიმღერამ და მისმა ძალიან მაგარმა კლიპმა დამარტყა თავში და შესაბამისად ის დავწერე.

***Xiu Xiu – I Luv The Valley Oh!***

Xiu Xiu არასოდეს შედიოდა ჩემი ფავორიტი შემსრულებლების რიცხვში, მაგრამ ეს ტრეკი რაღაც საოცრებაა. მთელი არსებით ნამღერი სიმღერაა, რომელიც მთელ ტკივილს 3 წუთში გადმოგცემს. სიმღერას მთელი არსებით გრძნობ, გინდა არ გინდა გითრევს და გაგიჟებს.

***Klaxons – Two Receivers***

New Rave-ს მამების ყველაზე სრულყოფილი კომპოზიცია. სიმღერა რომელიც იმპოტენტშიც კი ერექციას გამოიწვევს.

***TV on the Radio –  Dreams***

ეს ჯგუფი ჩემთვის ზენიტია ყველა იმ საოცრების რომელიც მუსიკით სეიძლება გააკეთო. Staring at the sun საყვარელი ტრეკია, თუმცა მასზე უკვე მაქვს დაწერილი და ამიტომაც ამ პოსტში სხვა ტრეკი ჩავსვი, სიმღერა რომელიც ასევე ძალიან მომწონს.

***Jaymay  – Autumn Fallin***

ამ გოგონას სხვა სიმღერა არც კი ვიცი. ეს კლიპივით რაღაცაც ძლივს ვიპოვე იუტუბიზე. რამდენიმე წლის წინ მეგობარმა გამომიგზავნა ეს სიმღერა და მას შემდეგ რამდენჯერაც არ უნდა მოვუსმინო მუდამ ძალიან კარგ განწობაზე მაყენებს ხოლმე.

***Flowers From the Man Who Shot Your Cousin – Lay Down Your Arms***

ეს კიდევ ერთი ისეთი მომღერალია, რომელის მხოლოდ ერთ ტრეკს ვიცნობ. უფრო სწორედ ადრე რამდნეიმე სიმრერა მქონდა, მაგრამ არ მომეწონა და მხოლოდ ეს დავიტოვე. ძალიან ლამაზი სიმღერაა. მშვენიერი ლირიკებითა და მუსიკით.

***Arcade Fire – Black Wave, Bad Vibrations***

Arcade Fire დეკადის ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული ბენდია. მათი ორი ალბომიდან მიჭირს გავიხსენო თუნდაც ერთი სიმღერა, რომელიც არ მომწონს.  Black Wave, Bad Vibrations სხვა სიმღერებზე მეტად არ მომწონს(ერთნაირად მომწონს 4 ტრეკი), უბრალოდ ეს იმიტომ დავლინკე, რომ რაღაც ყველაზე “დაჩაგრული” სიმღერაა ალბომ Neon Bible-დან, თითქმის არავის არ მოსწონს, არადა ბრწყინვალე კომოპოზიციაა. სრულიად სხვა სიმღერის მოსმენას იწყებ და აბსოლიტურად სხვა ნოტაზე ასრულებ ბოლოს ტრეკს.

***Digitalism – Pogo***

სიმღერა კი არა მუსიკოსის ცრემლებია.(ეს იმ პონტში ღვინოზე რომ ამბობენ – ღვინო კი არა ვაზის ცრემლებიაო)

წლის ბოლოსკენ ვაპირებ  დეკადის საუკეთესო 20 შემსრულებელზე პოსტის გამოცხობას, ასევე კიდევ რაცხა-რაცხებზე რაც გასულ 10 წელიწადში დავაგემოვნე. ფილმებიდან დაწყებული Tv show-ებით დამთავრებული.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)

Sweet home

დღეს დავბრუნდი მშობლიურ თბილისში. ძალიან მეზარება დალაგებულად წერა, ამიტომაც ისე დავწერ როგორაც არ მეზარება.

1)კოღოებმა შემჭამეს სამეგრელოში. სისხლს  მწოვენ და მწოვენ პლიუს ფსიქიკურ შეშლილობას მკიდებენ ხოლმე, მუდამ ყურთან წუილებენ და მთელი ღამე არ მაძინებენ

2)მიხარია რომ დალევა აღარ მომიწევს. მარტო ჩემი ძმის ჩაბარების სადღეგრძელო სამი განსხვავებულით მაქვს ნათქვამი სხვადასხვა სუფრებზე. მაგისტრატურაზე ჩაბარება გადავიფიქრე, ციროზით სიკვდილს მირჩევნია ნაკლებ განათლებული სამაგიეროდ მოხუცი მოვკვდე

3) გზაში ერთ-ერთ დაწესებულებაზე ასეთი წარწერა ვნახე “იყიდება მზა, შემწვარი ხაჭაპური”.  მაინტერესებდა შემჭვარი ხაჭაპური როგორი იყო, მაგრამ გასინჯვა ვერ გავბედე.

4)უნივერსიტეტში საგნები ამირჩიეს მეგობრებმა. ეხლა არჩეული საგნიდან საბოლოოდ 4 მაინც თუ შემრჩება კარგია, დაიწყება ეხლა ეს იმას ემთხვევა ეს ამასო და მომიწევს სხვა რაღაცეების აღება.

5)როდესაც ქალაქიდან გავდივარ უსაფრთხოების ღვედს ვიკეთებ ხოლმე მანქანაში, ხალხი ისე მიყურებდა სხვა მანქანებიდან გზაზე რომ შემრცხვა ჩემი თავის. მეგონა რაღაც ცუდს ჩავდიოდი.

დღეს კოღოები არ მიკბენენ, ღვინოს არ დავლევ, გზაში არ დავიწვები და საერთოდ მიხარია რომ დავბრუნდი. არადა სულ სამი დღით ვიყავი წასული :დ

რაღაც ეს სიმღერა გამახსენდა ამ პოსტის წერისას,  მისი ტექსტი მიტრიალებდა თავში. No one laughs at God in bed when mosquitos are sucking blood from them ესეთი რამეც უნდა მიმატებინა ტექსტში :დ

Regina Spektor -Laughing with

ჩემი ოცნებაა!!!

მე ვოცნებობ ხოლმე. დიახ მეგობრებო ჩემნაირი ბგე ვაჟკაცი დროს უთმობს ფუჭ(ვინ იცის) ოცნებებს. მე მიხარია, რომ ალბათ პირველი ვარ ვინც ვაჟკაცობა და ოცნება ერთმანეთს დაუპირისპირა. ეს სხვა დროისთვის, ეხლა კი მინდა ჩემი ოცნებებისა და სურვილების მცირე ჩამონათვალი გაგაცნოთ.

მე ძალიან მინდა/ჩემი ოცნებაა

1)საქართველოში გოგოები ფეხებს კარგად იპარსავდნენ და შავ წერტილებს არ ვხედავდე ხოლმე

2)მდედრები ძუძუებს შორის თმას რამეს უხერხებდნენ. არაა სასიამოვნო, როცა მომავალი ბავშვების დედა ბანჯგვლით მიტოლდება და მამარცხებს ხოლმე.

3) ტაქსისტები ჩუმად ისხდნენ მანქანაში. საქართველოს გადარჩენის უეჭველი გეგმები და ფაიზაღი გზები მიშას გადაგდებისა არ მაინტერესებს დიდად

4)საქართველოს საფეხბურთო ნაკრებმა ფუნქციონირება შეწყვიტოს, ოფიციალურად.

5)საზოგადოებრივი ტელევიზიის სლოგანი “არხი განწყობისათვის” მაგივრად შეიცვალოს “ჩვენ გადაცემების გაკეთება არ ვიცით”

6)”თენდება გვიან” და “ყავა და ლუდის” ყველა სეზონი ნახოს ორივე სერიალის რეჟისორმა. იქნებ მიხვდნენ, რომ სატანას ემსახურებიან

7)მარშუტკის მძღოლები სულ არ წუწუნებდნენ, ბენზინს არ ასხამდნენ როცა მე ავდივარ მაშინ, სასურველია არც ზეთი გამოცვალონ და არც სვეჩები, ნუ თუ იკაცებენ და მანქანას დაქოქავენ ავლაბრამდე მადლობელი ვიქნები მხოლოდ.

8)მთელ მსოფლიოში მშვიდობა სუფევდეს. ეს ისე ვითომ მის მსოფლიოს შესარჩევ კონკურსზე ვარ. არავინ არ იცის რა ხდება, მუდამ ფორმაში ყოფნას ვცდილობ.

9)შალვა ნათელაშვილთან, ბოკერიასთან, სააკაშვილთან, ძმებ გაჩეჩილაძეებთან, სანიკიძესთან ერთად სუფრაზე დამსვა. მარტო ჩვენ რომ ვიყოთ პლიუს აქუაბრდია თამადად. სადღეგრძელოები მაინტერესებს მარტო.

10)უცხოეთში ყოველ მეორე კვირას ჩვენი თანამოქალაქეები თავს არ გვჭრიდნენ ძარცვითა და სირობებით.

11)Red Hot Chili Peppers-მა ახალი ალბომი გამოუშვას

12)Interpol-მა და Strokes-მაც ბარემ იგივე ქნას

13)საქართველოში ჩემი საყავრელი ბენდებიდან 3 მაინც ჩამოვიდეს

14)“ალანიამ” HDTV ხარისხით მაინც გაუშვას ფილმები. გვესმის რომ ბიტკომეტს მაგრად ხმარობენ და Ts და SCR ხარისხით ფილმებს სწრაფად ტრეულობენ, მაგრამ Tv-ში არც ისე კარგი საყურებელია მაგ ხარისხით ფილმები.

15)ყველაფერზე არ ასიგნალებდნენ მძღოლები.

16)ტანსაცმლის მაღაზიაშებში კონსულტანტები(გამყიდვლები) იღიმებოდნენ. ტანსაცმლის საყიდლად შევდივარ, მათ შესაბმელად ხო არა.

17) უპატრონო ძაღლები ერთდროულად ააალდნენ მთელს საქართველოში და დაიფერფლონ

18)Coldplay არ ითვლებოდეს ყველაზე კარგ ჯგუფად, Prison Break საუკეთესო სერიალად, “კოხორი” ყველაზე მაგარ ვიდეოდ, გუბაზ სანიკიზე ყველაზე დიდ პატრიოტად, Twilight ნორმალურ(მითუმეტეს კარგ) ფილმად და ლელა კაკულია წინასწარმეტყველად.

19)დაინგრეს სტერეოტიპი მუსიკის აზრზე არ ხარ თუ PInk Floyd ან Led Zeppelin არ მოგისმენია(არუსმენდი ან უსმენ), პაზოლინი, ბერტოლუჩი, ანტონიონი ან ბერგმანი თუ არ გიყვარს კინო არ იცი რა არის,  მარკესი თუ არ გიყვარს, დოსტოევსკის მამას თუ არ ეძახი ლიტერატურა შენთვის უცხო ხილია.(პირველი ვარიანტი)

20)დაინგრეს სტერეოტიპი მუსიკის აზრზე არ ხარ თუ Velvet Underground ან Radiohead არ მოგისმენია. ჯარმუში, კუბრიკი, ჰიჩკოკი ან ბარტონი თუ არ გიყვარს კინო არ გაგისინჯავს. კამიუსა და ვიანს თუ არ იცნობ ბორისას ლიტერატურაში ჩაინიკი ხარ, აჰჰ ხო კუნდერა გამომრჩა კიდევ. (მეორე ვარიანტი)

კარგი იქნება ეს 20 პუნქტი თუ შესრულდება, მანამდე კი სამი დღით თბილის ვემშვიდობები, ან ორით ვინ იცის.

პ.ს ეს სიმღერა მიყვარს მომავალი 3 დღე მაინც. დღეს ვიგემე პირველად და ძლიერ მომწონს.

Joanna Newsom – Peach Plum Pear

პ.ს 2 ძალიან ბევრი ტაგი გავუკეთე ამ პოსტს. მაინტერესებდა როდის მომბეზრდებოდა : ))))

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)