ოთხი მოკლემეტრიაჟიანი მულტფილმი:Reach a star

მინდა წარმოგიდგინოთ ოთხი მოკლემეტრაჟიანი ანიმაციური ფილმი. თითოეული გამორჩეული და ჩემის აზრით შთამბეჭდავია თავის ჟანრში.

1)KJFG

ნამდვილად არ ვიცი რას ნიშნავს ეს სათაური რომლითაც მთელი სერიაა დასათაურებული დათვის, მგლისა და კურდღლის ისტორიებისა.  ბრემენელი მუსიკოსებისა და ქართველი სოფლის “მშენებლების” საუცხოო სიმბიოზს ჰგავს ეს რუსული ანიმაცია. სულ რაღაც ორი წუთი გრძელდება ფილმი, თუმცა ეს დრო სრულიად საკმარისია გულიანად სიცილისა და პერსონაჟების შესაყვარებლად. მათი მოძრაობის მანერა და გამოხედვები ყველაზე ცუდ შემთხვევაში გაგაღიმებთ.

2)Kiwi

არსებობს ასეთი ფრინველის სახეობა – კივი. ამ ჯიშის ფრთოსნებს ფრენა არ შეუძლიათ. მულტფილმის მთავარი პერსონაჟის ოცნებაა თუნდაც ერთხელ გაფრინდეს და ის ამას ყველაზე ორიგინალური მეთოდით აკეთებს. ძალიან მაგარი სცენარია და მთლიანად ფარავს იმ ფაქტს, რომ ანიმაცია ძალიან ცუდია.

მომხიბვლელი ისტორიაა სევდიანი ფინალით.

3)Partly Cloudy

სტუდია Pixar–ზე არერთხელ დამიწერია და მიტქვამს, რომ ვაღმერთებ ამ კომპანიას თავისი ქმნილებების გამო. სრულმეტრაჟიან მულტფილმებს რომ თავი დავანებო, მოკლემეტრაჟიანი ანიმაციები არანაკლებ მაღალხარისხოვანი და დახვეწილი გაკეთებულია.

ეს მულტფილმი ძალიან ემოციური გამოდგა ჩემთვის. პატარა ბავშვივით ვხტუნავდი სავარძელში ფილმის ყურებისას, ფინალზე ტაში შემოვცხე სიხარულისაგან და კიდევ ერთხელ დავლოცე პიქსარის თანამშრომელთა ტვინები.

4) REACH

Wow. mind blowing creation.  ძალიან ლამაზი და ჭკვიანურად გაკეთებული მულტფილმი. თითოეული დეტალი აღტაცებას იწვევს მულტფილმში, დაწყებული გარემოდან დამტავრებული მთავარი პერსონაჟით. ისტორია ოცნებაზე რომელიც ასე ახლოსაა ხოლმე და ასე ძნელია მისწვდე. ალბათ უკეთესია ვარსკვლავის მოწყვეტისას დაიწვა ვიდრე მიწიდან მის ცქერაში სიბერემ შეგჭამოს და შენი ცხოვრების ყველაზე დასამახსოვრებელი ეპიზოდი მეორე კურსზე დალეული ორი ლიტრი ლუდი იყოს ან სამსახურში თანამშრომელთან წაგებული “ვირი ვარ და ვყვირივარ”. ბრავო შემქმნელს.

დეკადის საუკეთესო ფილმები

დეკადის რჩეული მუსიკალური ალბომებისა და სიმღერების პრეზენტაციის შემდეგ ჯერი მხატვრულ ფილმებზე მიდგა.

ბევრი შესავლის გარეშე გაგაცნობთ, ჩემი აზრით XXI საუკუნის ტოპ 10 ფილმს(მხატვრულსაც და ანიმაციურსაც).

10)Borat: Cultural Learnings of America for Make Benefit Glorious Nation of Kazakhstan(2006)

არასოდეს არ მიცინია არც ერთ ფილმზე ისე როგორც Borat–ზე. საშა ბარონ კოენი(ბორატი) თანამედროვეობის ენდი კაუფმანია. სკანდალური, ამოუცნობი და ძალიან სასაცილო.

ფილმი თავიდან ბოლომდე არის არა ყაზახეთის არამედ ა.შ.შ.–ის მიწასთან გასწორება. მსოფლიო ჰეგემონის პოლიტიკის დაცინვა, მისი მოსახლეობის შავი იუმორის ტყლაპოში ამოსვრა. ნამუშევარი თავისი ფსევდო–დოკუმენტურობითა და გადაღების სტილით ორიგინალური და კიდევ უფრო მიმზიდველია.  ეს ფილმი არა დეკადის არამედ საერთოდ, ყველა დროის ერთ–ერთი საუკეთესო კომედია.

9)The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford(2007)

ვინაა ენდრიუ დომინიკი? სად იყო ეს ნიჭიერი კაცი აქამდე, რატომ არ ირებდა ფილმებს? ეს ნამუშევარი წიგნს მაგონებს. მხატვრული ლიტერატურის კარგი შვილია. ფილმი თავისი ხანგრძლივი ქრონომეტრაჟის მიუხედავად ერთი წამითაც არ განდომებს დაძინებას, ფილმის გადახვევას ან რეჟისორის შეგინებას.  რასელის ეს ნამუშევარი მთლიანად ორი ადამიანის ისტორიას ეძღვნება, ორი პიროვნება რომელიც ჩვენს თვალწინ განიცდის ტრანსფორმაციას. უშიშრები იღლებიან ყოველდღიური ყოფისაგან, მშიშრებს შურთ, უორენ ელისი და ნიქ ქეივი კი ამ ყველაფერს თავიანთი ჰანგებით აფორმებენ. ოპერატორული ნამუშევარი ფენომენალურია. ბრწყინავლე კადრები, რომლებიც გატყვევებს და სურვილს გიჩენს ოპერატორი თუ არა კარგი ფოტოგრაფი მაინც გამოხვიდე. ბრედ პიტი და ქეისი აფლეკი ბრწყინვალე ტანდემს ქმნიან, უფრო ზუსტი ვიქნები თუ ვიტყვი რომ ზედგამოჭრილები არიან თავიანთი როლებისთვის.

8)Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring(2003)

ფილმის დასაწყისში მოვკვდი და 90 წუთის შემდეგ მკვდრეთით აღვსდექი. მცხვენოდა ჩემი თავის,  მეზიზღებოდა ჩემი ცხოვრება, ჩემი ყოველდღიური ყოფა.

ზუსტად იგივე მოხდა მეორე ნახვაზე, მესამეჯერაც იგივე განმეორდა.  რიგით მეოთხე სეანსზე მივხვდი, რომ არ იყო აუცილებელი კიმ კი დუკის წალკოტში ცხოვრება რათა სულიერი ბედნიერებისთვის მიმეღწია. დავარწმუნე ჩემი თავი, რომ ეს მხოლოდ ფილმი და რეჟისორის ბოროტი ჩანაფიქრი იყო მოეხიბლა ყველა, შეეყვარებინა ყველასთვის ფილმი და უკარებად დარჩენილიყო ბოლომდე, თუმცა…

ბოლოს იყო ისევ პირველი სეანსი, ისევ გაზაფხული დადგა და ისევ მოვკვდი რეინკარნაციის მოლოდინში.

7)Pan’s Labyrinth (2006)

ხავიერ ნავარეტეს იავნანა მუდამ ჩამესმის ყურში როდესაც ეს ფილმი მახსენდება. გილერმო დელ ტორომ ფენომენალური სამუშაო გასწია, თავისი “ბინძური” ფანტაზიებში გახლართა ერთი შეხედვით საბავშვო ფენტეზის ისტორია, ზემოდან ომის საშინელება მოაყარა ნამუშევარს და ფავნას დახამრებით ჯადოსნური ფილმი გამოუვიდა. პატარა ოფელიას ისტორია, რომელიც ცდილობს არ დაიკარგოს ამ საზიზღარ და საშინელ სამყაროში. როდესაც საქმე Fantasy–ს ეხება თიტზე ჩამოსათვლელი რეჟისორებია რომლების გილერმო დელ ტოროს გვერდით დაყენება შეიძლება.

6)Ratatouille (2007)

Pixar–ზე არაერთხელ დამიწერია. ჩემი ფავორიტი ანიმაციური სტუდიაა, იქ მომუშავე პერსონალი წლიდან წლამდე სულ უფრო და უფრო მაოცებენ თავიანთი კრეატიულობითა და გენიალურობით.  ძალიან ძნელია რომელიმე მათი ნამუშევრის გამორჩევა და საუკეთესოდ დასახელება, თუმცა რატატუი სხვა ანიმაციურ ფილმებს სულ ცოტათი მირჩევნია. მიზეზი ამისა მულტფილმის პერსონაჟებია. არა Pixar–ის სხვა მულტფილმებს არ ვუწუნებ მთავარ გმირებს, მაგრამ რემი, ეგო, ემილი და სხვები უბრალოდ განუმერებლები არიან. ფილმს აქვს ყველაფერი, აბსოლიტურად ყველაფერი იმისათვის რომ შედევრი იყოს. გასაოცარი ანიმაცია,  კარგი სიუჟეტი, იუმორი და სული, ის სული რომელიც ყველა cartoon–ს სჭირდება და ასე ძალიან აკლია dreamwork–ის მულტფილმებს ხოლმე.

5)HERO (2002)/V for Vendetta(2006)

10–ში რამდენიმე ბრწყინვალე ნამუშევარი ვერ შევიყვანე და კიდევ ერთის ამოგდება მომკლავდა :დ ამიტომაც მეხუთეზე ორი ფილმი გავიყვანე, ჩემთვის ორივე თანაბრად მნიშვნელოვანი და  საინტერესოა.

Hero ენგ ლიის  Crouching Tiger, Hidden Dragon–ის შემდეგ გამოვიდა, ამ ფილმის მთელი ესთეტიკა გადმოიტანა უფრო საინტერესო სიუჟეტი შემომთავაზა და გაცილებით მიმზიდველი პერსონაჟები შექმნა. ჟან იმოუს ეს ფილმი შედევრია. არ მინდა პოსტი ძალიან დიდი და დამღლელი გამომივიდეს, ამ ფილმს ოდესმე აუცილებლად მივუძღვნი ცალკე პოსტს სადაც დაწვრილებით ვისაუბრებ დეტალებსა და სიმბოლოებზე რომელიც ამ ფილმში უხვადაა გაბნეული.

V for Vendetta ალან მურის გენიალური კომიქსის ძალიან ძლიერი ადაპტაციაა. ეტყობა ძმები ვაჩოვსკების ხელი(Matrix–ის რეჟისორები). ყველაზე “რევოლუციური”  ფილმი რომელიც ბოლო 9 წელიწადში გამოვიდა.  ვიი გაი ფოუკსის ნიღბით ჩემთვის თავისუფლებისა და დაუმორჩილებლობის სიმბოლოა. “People should not be afraid of their governments. Governments should be afraid of their people” -V

4) Ghost in the Shell 2: Innocence(2004)

აუცილებლად მოუსმინეთ!

Matrix–ისამდე 4 წლით ადრე მამორუ ოშიმ შექმნა ანიმე რომელიც ჩემთვის პირადად “სამაგიდო” sci-fi ნამუშევარია.  სიტყვებით შეუძლებელია იმ ატმოსფეროს გადმოცემა რომელიც ამ ფილმშია. ყურებისას თვალწინ არაერთი ფილმი წარმოგიდგებათ Blade runner–იდან დაწყებული, I robot–ით დამთავრებული. ეს არის გენიალური სცენარისა და იდეის ბრწყინვალე ეკრანიზაცია. ყველაზე მაგარი ისაა, რომ პირველი Ghost in the Shell არ შემყავს დეკადის საუკეთესო ფილმებში, ნომერ მეოთხე ადგილს მეორე ნაწილს,Innocence, ვანიჭებ. ძალიან, ძალიან იშვიათად რომ ფილმის სიქველი უფრო მეტად მომეწონოს ვიდრე პირველი ნაწილი, როგორც წესი გაგრძელებები ფულის მოსახეკად ნაცოდვილარი ნამუშევრებია, მიხარია რომ გამონაკლისები არსებობს. თამამად შემიძლია ვთქვა(დავწერო) რომ მამორუ ოშის ეს ნამუშევარი ჰაიაო მიაძაკის  Princess Mononoke–სთან ერთად ყველა დროის საუკეთესო ანიმეა.

3)The Diving Bell and the Butterfly(2007)

2008 წლის ოსკარებზე ჯულიან შნაბელის ეს ფილმი რომ არ წარადგინეს ძალიან დამწყდა გული, თუმცა ბოლო წლებია შევევჩვიე რომ უცხოენოვანი ფილმისათვის ოსკარს თითქმის არასოდეს აძლევენ იმ ფილმს, რომელიც იმსახურებს City of god, Amelie,  Pan’s Labyrinth ყველა ეს ფილმი უოსკაროდ დარჩა და თან თავიანტზე გაცილებით სუსტ ფილმებთან წააგეს.

შნაბელი იანუშ კამინსკის დახმარებით(ოპერატორი) ორი საათით “გვაინვალიდებს”. ჟან დომენიკ ბობი თითოეული ჩვენთაგანი ხდება და მასთან ერთად წერს წიგნს, მასთან ერთად ოცნებობს ისევ მოეფეროს შვილებს, საყვარელს ცოლის დახამრების გარეშე ესაუბროს, ჩვენ მზად ვართ ვიქცეთ პეპელად თუნდაც 3 დღე ვიცოცხლოთ, ოღონდ კი თავი დავაღწიოთ ამ “უმძიმეს” სკაფანდრს.

2)The Fountain((2006)

ძალიან ბევრჯერ მაქვს ეს ფილმი ნანახი და თითოეული სეანსის შემდეგ სრულიად სხვადასხვა ადგილი ექნებოდა ამ ფილმს ჩემს ათეულში, ზოგიერთი ნახვის შემდეგ კი საერთოდ არ ექნებოდა. დარენ არონოფსკი ამდენ სიმბოლოს და ასე ცოტა გასაღებს მაძლევს, რომ გავიგო ყველაფერი. არადა მეც მსურს დავეწაფო სიცოცხლის ხეს, შევიგრძნო სიყვარულისა და უკვდავების გემო, ვეზიარო შიბალბას ფენომენს და კლინტ მენსელი Mogwai–სთან ერთად არ წყვეტდეს most amazing music score–ს შესრულებას.  ალბათ სწორედ ამიტომ მომწონს ასე ეს ფილმი, რომ ბოლომდე ვერ გავფატრე და გამოვიკვლიე იგი.

1)Oldboy(2003)

“Even though I’m no more than a monster – don’t I, too, have the right to live?”

პირველად ვუყურებ ამ ფილმს. დაწყებიდან 5 წუთში დავასტოპე ღრმად ჩავისუნთქე, “ბლინ საღოლ ნაითი(მან მირჩია ეს ფილმი) რაღაც კარგი ჩანს” გავიფიქრე.  ნახევარი საათის შემდეგ მოწყვეტილი ვარ სამყაროს, მე ჩან ვუკ პარკს ვლოცავ და ვლოცლუობ ფილმი კიდევ დიდხხანს გაგარძელდეს. აი დაე სუ ჩაქეუთით ხელში მიიკვლევს გზას ლიფტისაკენ. კვლავ ვაპაუზებ ფილმს… “სრულყოფილი სცენააა, ორიგინალური და სისხლისგამყინავი, თან რა მუსიკაა” გავიფიქრე მე. ფილმი დასასრულს მიუახლოვდა. ფინალი გამაოგნებელია, უბრალოდ შეუდარებელი, ბოლო 15 წუთი მინდა ჩემი გადაღებული და მოფიქრებული იყოს, მშურს რეჟისორის.

თუმცა ფილმის ყურებას მაინც ვაგრძელებ, ტიტრებს ბოლომდე ვუყურე, მძიმე ნაბიჯებით გამოვედი ოთახიდან. ჩემს ძმას ვთხოვე ფილმი ენახა მე კი ენა მოვიჭერი, ეს იყო ერთადერთი რისი გაკეთებაც მიზანშეწონილად ჩავთვალე.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)

უკანასკნელი ორი კვირა, ფილმები და მე

ბოლო 2 კვირაა მინდა ვნახო ფილმი რომელიც მომეწონება. ჯერ ისეთი ფილმები ვცადე საერთოდ რომ არ მქონდა ნანახი, მერე მივადექი ნამუშევრებს რომლებიც არ მახსოვდა კარგად. 10-მდე ფილმი ვნახე რომელთაგან 2-3 ნახვა თუ მომინდება კიდევ

Land of the Lost
ძალიან უკმაყოფილო დავრჩი ფილმით. უილ ფერელი ჩემი საყვარელი კომიკოსია, მისი მონაწილეობით თითქმის ყველა ფილმი მომწონს და ეს რა უბედურება ეტაკა. ასეთი იდიოტობა არ მინახავს კარგი ხანია. სცენარი 10 წლის ბავშვის დაწერილს გავდა. 100 მილიონი დოლარი ამ უაზრობის გადაღებაში რომელმა რეჟისორმაც დახარჯა ფეხებით უნდა დაკიდო და …
მოკლედ არ ნახოთ ფილმი
1.5/10

Flashdance

არ მქონდა ეს ფილმი ნანახი. ვიცოდი რომ რამდენიმე საკულტო მომენტი(ცეკვის) და სიმღერა სწორედ ამ ფილმიდან მოდიოდა და ვიფიქრე ვნახავ მეთქი. ჯერ დამეძინა, მეორე დილით უკვე ძალით ვცდილობდი ძილისთვის მიმეცა თავი. 80 წლების თინეიჯერული სირაკუზობაა
2/10

Footloose
ეს 80-იანი წლების კიდევ ერთი ფილმია ცეკვასა და ტაშ-ფანდურზე. Flashdance-ს ჯობდა, მაგრამ ესეც იდიოტობა იყო და მეორეჯერ სურვილის ყურება არ გამიჩნდება ნამდვილად.
3.5/10

Ice Age 3: Dawn of the Dinosaurs
ცუდი მულტფილმი არაა. თუმცა Pixar-ისა და Dreamworks-ის ანიმაციებს ნამდვილად ვერ შეედრება. პერსონაჟებმა თავიანთი თავი ამოწურეს. არც მანი, არც დიეგო, სკრატი და სიდიც კი აღარ არიან სასაცილოები. სიუჟეტით აღარ აქვს ისეთი მიმზიდველი როგორც ეს პირველ ნაწილში იყო. მოკლედ დროა Fox-მა თავი დანებოს დიდი გამყინვარების ფრენჩაიზს და რაიმე ახალი მულტფილმით დაკავდეს
5/10

Harry Potter and the Half-Blood Prince
ფილმის დასრულების შემდეგ პირველი შეკითხვა რომელიც თავში მომივიდა იყო :”რამდენი არის ფილმის ბიუჯეტი?”. ფილმში საერთოდ არაფერი არ ხდება. ექშენი და მოქმედება არის ნული. ერთი საცოდავი ქვიდიჩის სცენაა და დამბლდორი ცეცხლს ატრიალებს კიდევ, ეგეთი რაღაცეები “ჰოლმარკის” ფილმებშიც კი არის ხოლმე. არადა ფილმი 250 მილიონი დაჯდა. რაში დახარჯეს ეს ფული არ მესმის. ისეთი შეგრძნება დამრჩა, რომ დევიდ იეტისი მთელ თავის ნიჭსა და ენერგიას ბოლო წიგნის ეკრანიზაციისათვის იზოგავს და მეექვსე ნაწილი უბრალოდ მოთელვა იყო, მაგისი რა მიდის. პოტერს უამრავი ფანი ჰყავს და კინოგაქირავებაში პრობლემები არასოდეს არ შეექმნება სულ ჟანრი ლოლაშჳილმა რომ ითამაშოს სევერუს სნეიპი, ან გიორგი ყიფშიძემ ჰარი პოტერი. მოკლედ ერთ-ერთი ყველაზე სუსტი ფილმია პოტერიანას სერიებში.
5.5/10

The Brothers Grimm

საერთოდ არ მახსოვდა ეს ფილმი. თავის დროზე გულდაწყვეტილმა ვუყურე. წესით ფილმში ვილჰელმის როლი ჯონი დეპს უნდა ეთამაშა, ბოლო წამს პროდიუსერებმა დეპს მეტ დეიმონი ამჯობინეს(მომგებიანი იქნებაო ფილმისთვის) და ფილმი მთლიანად გააფუჭეს. დარწმუნებული ვარ დეპი-ლეჯერის დუეტი გაცილებით კარგ ეკრანულ წყვილს შექმნიდა ვიდრე ეს დეიმონმა და “ჯოკერმა” გააკეთეს. ფილმს თითქმის ყველაფერი აქვს. ჯადოსნური ატმოსფერო, ულამაზესი კადრები, სიუჟეტი რომელიც არ გაღიზიანებს, მაგრამ აკლია რაღაც. ტერი გილიამმა რაღაც დააკლო ფილმის, რაღაც რაც მუდამ ახასიათებს მის ფილმებს მისტიურობა და სიბნელე. გულდასაწყვეტი პროექტია. გაცილებით კარგი ფილმის გაკეთება შეიძლება ძმებ გრიმებსა და მათ ზღაპრებზე
6/10

Memories (Memorizu)
მიყვარს ფილმები რომლებიც სეგმენტებისაგან შედგება, ყველა სეგმენტს სხვადასხვა რეჟისორი ჰყავს და სხვადასხვა კუთხითაა ნაჩვენები ესა თუ ის საკითხი/თემა.
ანიმეს სამყაროში სამ რეჟისორს “ვაღიარებ” : კაცუჰირო ოტომას Akira-ს გამო, მამორუ ოშის Ghost in the Shell-ის ტრილოგიისა და Wolf Brigade-ს შექმნისათვის, ჰაიაო მიაძაკის კი მთელი თავისი შემოქმედებისათვის.
ეს ანიმე სამი სეგმენტისაგან შედგება, რომლებიც მომავალზე სხვადასხვანაირ ისტორიებს გვიყვება. ჩემი ფავორიტი რეჟისორებიდან მხოლოდ ოტომა ერია Memories-ს რეჟისორებში. სუსტი ნამუშევარია თავად ანიმე, განსაკუთრებით კაცუჰირო ოტომას სეგმენტი. გაცვეთილი და გადაღეჭილი ეპიზოდებითაა სავსე ნამუშევარი. მხოლოდ მეორე სეგმენტი მომეწონა. ეპიზოდი ვირუსზე რომელიც იაპონიას განადგურებას უქადდის.
5/10

Along Came Polly

ჰენკ აზარია და ფილიპ სეიმურ ჰოფმანის პერსონაჟები, ბენ სტილერის ცეკვა, ალეკ ბოლდუინის უაზრო მიმიკები და ძალიან სასაცილო სიუჟეტი. ეს ყევლაფერი ერთად იმდენად კარგია, რომ მზად ვარ კიდევ ერთხელ ვნახო ფილმი მიუხედავად იმისა, რომ ჯენიფერ ანისტონი ერთ-ერთ მთავარ როლშია.
7.5/10

Hangover
ავოიეეეე. წლის ყველაზე სასაცილო ფილმი(ბრუნო ჯერ არ მინახავს). ყველაფერი ძალიან კარგადაა გაკეთებული. შესანიშნავი ფლოთი და პერსონაჟები. ფილმი არცერთ მომენტში არ გბეზრდება, არც ზედმეტი დიალოგები და სენტიმენტალური მომენტებია. ყველაფერი ზუსტად ისეა როგორც ნამდვილ კარგ კომედიაშია საჭიროა. ფილი,ალანი,სტიუ და დაგი ჩემი Fantastic Four არის. ძალიან ძალიან ბევრი ვიცინი. მაიკლ ტაისონი, ვეფხვი, ქორწინება, ჩამოღებული კბილი, კორეელი მაფიოზის გატაცება, ლიფტში მინეტი და დიდი კუში რომელიც ლას-ვეგასში მოხსნეს ბიჭებმა. ყველაზე მაგარი კი ისაა, რომ ამ ამბებიდან მეორე დღეს არაფერი არ ახსოვთ.
8.5/10

Okuribito(Departures)

2008 წლის საუკეთესო უცხოენოვანი ფილმისათვის ამ ნამუშევარმა ოსკარი მიიღო. აქამდე ნანახი არ მქონდა ეს ფილმი, Six feet under-ის დაწყებამდე რამდენიმე დღით ადრე ვნახე და გაოცებული დავრჩი. ქების ღირსია რეჟისორია. ასეთი დახვეწილი ფილმი კარგი ხანია არ მინახავს. იაპონური დაკრძალვის ტრადიციის თითოეული დეტალი ისე ლამაზად და საინტერესოდაა გადმოცემული როგორც კავაბატა “ათასფრთიან წეროში” აღწერს ჩაის ცერემონიას ამომავალი მზის მხარეში. ფილმი მკვდრების გამპატიოსნებელზე, იმ პროფესიის ადამიანზე რომელიც მეტ-ნაკლებად სასირცხვილოდ ითვლება იაპონიაში. დაიგო კობაიაში მუსიკოსია, რომელიც ბედმა მკვდრებს დაუკავშირა. მას ამქვეყნად არავინ ჰყავს მეუღლის გარდა, რომელსაც ნელ-ნელა ჰკარგავს პროფესიის გამო. მისი სული კი სულ სხვა რამის გამოა აფორიაქებული. ბავშვობაში კობაიაში მამამ მიატოვა, მას შემდეგ ის არასოდეს უნახავს, მაგრამ… Powerfull movie.
8.5/10

პ.ს გუშინ Tanin no kao გადმოვწერე რაღაც უბედური ტორენტიდან, ინგლისური სუბები მოყვებაო ეწერა. ჩავრთე და იაპონური ფილმი ესპანურად იყო ნათარგმნი და ფრანგული სუბები ჰქონდა : (

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)

South Park

ბევრი ამერიკული კომედიური შოუ მინახავს. მხატვრული, ანიმაციური, იდიოტური, პახაბნი, შავი იუმორით, ცინიზმით გაჯერებული თუ ძუძუებზე ხუმრობებით გაპოპულარულებული. უმეტესობას 2-3 სერიაში დავანებე თავი, თუმცა იყო(არის) გამონაკლისები Futurama-სა და Simpsons-ის სახით. მაგრამ არსებობს ერთი, 1997 წელს შექმნილი ანიმაციური სერიალი რომელიც ყველასაგან გამოირჩევა.

South Park ჩემთვის №1 კომედიური შოუა! 13! სეზონია შოუ არსებობს და დღესაც ისეთივე სასაცილოა, როგორიც 98-99 წლებში იყო. მულტფილმში არის ყველაფერი ის რაც მიყვარს. საინტერესო და ერთმანეთისგან სრულიად განსხვავებული პერსონაჟები, ორიგინალური სიუჟეტები და დიდი დოზით იუმორი. ხუმრობები ყველასა და ყველაფერზე, ამ სიტყვის სრული მნიშვნელობით. არ არსებობს არანაირი შეზღუდვა არც ენობრივი ბარიერი, შოუში ნებისმიერ თემატიკაზე ხუმრობასა და ყველაზე წარმოუდგენელ უწმაწურ სიტყვებს გაიგონებთ. პახაბნი და ამაზრზენია რიგ შემთხვევებში პერსონაჟების საქციელი, თუმცა ეს იმდენად სასაცილოა, რომ სურვილი გიჩნდება კიდევ უფრო მეტი და მეტი იყოს მსგავსი სცენები. ხუმრობები ინვალიდებზე, მორწმუნეებზე, ათეისტებზე, სექსუალურ უმცირესობებსა და ფერადკანიანებზე, ებრაელებზე, იაპონელებსა და ჩინელებზე, პოპულარულ ადამიანებსა თუ ცხოველებზე. მოკლედ ყველანაირ გემოვნებას აკმაყოფილებს. ყველა ის პრობლემა თუ საკითხი, რომელიც “აწუხებს” ამერიკელ ხალხს “წამოჭრილი”, “განხილული” და “დამუშავებულია” ამ შოუში.

მულტფილმს 4 მთავარი პერსონაჟი ჰყავს. ოთხი მეგობარი, რომლებიც ერთმანეთის გარეშე წარმოუდგენელია, თუმცა თავად ერთმანეთი დიდად არ უყვართ(კაილსა და სტივს არ ვგულისხმობ)

კენი მაკორმიკი – ყველაზე “იდუმალი” პერსონაჟი. მუდამ თავის ტანისამოსში გახვეული. ყველაზე ღარიბი სამეგობროში და ყველაზე დაჩაგრული ღვთის მიერ. პირველი 5 სეზონის განმავლობაში თითქმის ყველა სერიაში კვდება ეს პერსონაჟი, ყოველთვის სხვადასხვანაირად, თუმცა მის სიკვდილს მუდამ ახლავს კაილისა და სტენის შეძახილები. “Oh my God, they killed Kenny!  You bastards!”.   კენის ლაპარაკის გაგება ჭირს ხოლმე, პირზე აფარებული ტანისამოსის გამო გინებასა და შეძახილებს ვარჩევ მხოლოდ :დ. ყველაზე უპრეტენზიო პერსონაჟია მაკორმიკების გვარის წარმომადგენელი, ქალები ყველაზე მეტად უყვარს და მხოლოდ ის უნდა ცოცხალი გადარჩეს ხოლმე. იმის ფონზე რომ დედ-მამა ლოთი ჰყავს და “რუმინელებზე უფრო ღარიბია”  სრულიად ნორმალური ბავშჳია

სტენ მარში –  ყველაზე ხშირად სწორედ იგი ითავსებს ხოლმე ლიდერის ფუნქციებს. ერტადერთია რომელსაც აქვს სრუვილი გოგოსთან ჰქონდეს ურთიერთობა, ყველაზე მეტი კითხვა სწორედ მას უჩნდება და ყველაზე “დიდიც” სწორედ ისაა. ყველაზე არაორდინალური ნათესავებიც სწორედ სტენლის ჰყავს, ბაბუა მარვინს სუიციდისაკენ აქვს მიდრეკილება, ბიძია ჯიმბო კი უბრალოდ იდიოტია.

კაილ ბროფლოვსკი –  კაილი სტენის საუკეთესო მეგობარია. მისი დედა ძალიან მაგონებს მართმადიდებელ მშობელთა კავშირის აქტივისტს, მამა კი ტიპური ქართული ანეგდოტის ებრაელია, კაცი რომლისთვისაც ფული ყველაზე მნიშჳნელოვანია. კაილს ძმა ჰყავს, ბედის ირონიით კანადელი(კანადა ამ სერიალში ცალკე თემაა). კანადელი იმიტომ რომ ნაშვილებია.

ერიკ კარტმენი –  იოოო. ჩემი საყვარელი პერსონაჟი. ყველაზე ცუდი და საზიზღარი ბავშჳი. გათამამებული, გაბოროტებული, გასიებული და უბრალოდ პროჭი რომელსაც თავისი თავის მეტი არაფერი აინტერესებს. 8 წლის ასაკში სადამ ჰუსეინზე უფრო ვერაგი და ოსამა ბენ ლადენზე უფრო საზიზღარია. მაგრამ God damn it ძალიან სასაცილოა. კაილსა და ერიკს ერთმანეთში მუდამ ჩხუბი აქვთ. ერიკს ყველა სიკეთესთან ერთად ებრაელები არ უყვარს და მუდამ იმის მცდელობაშია კაილი დაამციროს. უი ჰო ჰიპები არ უყვარს კიდევ :დ  მამა არ ჰყავს ჰერმაფროდიტმა დედამ შეძლო და თავისი თავი თვითონ გაინაყოფიერა. ამ 4 პერსონაჟის გარდა სერიალში უამრავი სხვა გმირია.  მისტერ გერისონი თავისი სექსუალური და მენტალური პრობლემებით, მისტერ მაკი თავისი Ok-ითი, შეფი საოცარი რჩევებითა და უამრავი ცნობილი ადამიანი, რომლებიც ეპიზოდურ როლებში ჩნდებიან, თან ყველაზე წარმოუდგენელ რაღაცეებს აკეთებენ.

3 სეზონი თავიდან ბოლომდე ვნახე უკვე, წინ 10 სეზონი მელის და მიხარია, რომ რამდენიმე წლის წინ ნანახი ეპიზოდები არ მახსოვს კარგად და ამ ეპიზოდებზე ისევ ისე ვიცინი როგორც ადრე მეცინებოდა.

ყველაზე კარგი ისაა, რომ ოფიციალურ საიტზე პირდაპირ შეიძლება ყველა ეპიზოდის ნახვა და არ მიწევს არაფრის გადმოწერა, ტორენტების წვალება და ა.შ

აქ რამდენიმე ეპიზოდის ლინკს დავაგდებ რომლებიც პირველ სამ სეზონში ძალიან მომეწონა.

Cartman’s mom is a dirty slut

Merry Christmas Charlie Manson

Are you there God?It’s me, Jesus

The brown noise

Cartman’s silly hate crime

და ბოლოს… ეს ნახატი მომწონს ძალიან. არ ვიცი ვინ დახატა და რატომ, მაგრამ ფაქტია ძალიან კარგად გამოუვიდა.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)