Top 101 ფილმი თბილისის კინოთეატრებში

5 აგვისტოდან 5 სექტემბრის ჩათვლით კინოთეატრებში რუსთაველი და ამირანი 100–ზე მეტი ფილმი გავა. საკულტო ნამუშევრები, კინო კლასიკა, სუპერ ბლოკბასტერები და რამდენიმე ნეხვის ხილვა მაყურებელს 5–7 ლარად შეეძლება.

ამ ივენთს “ტაბულას” საზაფხულო ნომრისთვის  სტატია მივუღძვენი, თან ჩემი top 10 რჩევაც დავურთე, მაგრამ გადავწყვიტე ბლოგზეც დავწერო ერთი–ორი სიტყვით ამ მშვენიერ ამბავზე.

მიუხედავად იმისა. რომ სიას ძალიან ბევრი აკლია სრულყოფილებამდე(თუ არსებობს საერთოდ სრულყოფილი სია), მაინც ძალიან კარგია თბილისის კინოთეატრების ეს წამოწყება. წარმოუდგინეთ თქვენი საყვარელი ფილმები, რომელიც ტელევიზორს და კომპიუტერში ძალიან ბევრჯერ გინახავთ, დიდ ეკრანზე ნახავთ. კინოთეატრს მაინც სხვა მუღამი აქვს, იქ მუდამ სხვა ატმოსფეროა და სხვა ემოციები.

top 101 ფილმი პირობითად ქვია ამ სიას, რადგან ფილმების რაოდენობაში სიქველები არაა ჩათვლილი. “ბეჭდების მბრძანებელი”, “მატრიცა” და სხვა ტრილოგიები თუ დილოგიები ერთ ფილმად წერია, თუმცა ყველა ნაწილის ნახვის საშუალება გექნებათ კინოთეატრში. ეს კი ნიშნავს რომ 101 ფილმი კი არა სადღაც 120–130 სხვადასხვა კინონამუშევარი შეგიძლია ნახოთ.

მე პირადად დაახლოებით 40–50 ფილმზე მივდივარ. ამიტომ აბონიმენტი შევიძინე. 50 ლარად ყველა სეანსზე დასწრების უფლება მაქვს და ყველას გირჩევთ აბონიმენტი იყიდოთ, თუ ჩემსავით აგვისტოში კინოში ცხოვრებას აპირებთ.

ეს ფილმების სრული სია. გამუქებულია ფილმები რომლებსაც აუცილებლად დიდ ეკრანზე ვნახავ. ამ ლინკით სეანსების განრიგის ნახავთ.

The Shawshank Redemption (1994) One Flew Over the Cuckoo’s Nest (1975) The Dark Knight (2008)

Fantastic Mr. Fox (2009)

The Curious Case of Benjamin Button (2008)

Goodfellas (1990)

Fight Club (1999) Rouching Tiger, Hidden Dragon (2000)

Psycho (1960) The Usual Suspects (1995) The Silence of the Lambs (1991) Mulholland Dr. (2001) Rain Man (1988) The Professional (1994) Apocalypto (2006) Forrest Gump (1994) American Beauty (1999) Taxi Driver (1976) Oldboy (2003)

Alien (1979) Amélie (2001) Saving Private Ryan (1998) Carlito’s Way (1993) The Shining (1980)

A Clockwork Orange (1971) Coming to America (1988) U Turn (1997) Titanic (1997) Jurassic Park (1993) Catch Me If You Can (2002) Men in Black (1997) Sin City (2005) No Country for Old Men (2007) Gladiator (2000) The Magnificent Seven (1960) The Beach (2000/I) The Game (1997) Fear and Loathing in Las Vegas (1998) Dogville (2003) The Dreamers (2003) Romeo + Juliet (1996) Pretty Woman (1990) Love Actually (2003) The Notebook (2004) Meet Joe Black (1998) Sahara (1983) The Departed (2006) The Pianist (2002) Mystic River (2003) We’re No Angels (1989) Magnolia (1999)

Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004)

Big Fish (2003)

Requiem for a Dream (2000)

In Bruges (2008) Reservoir Dogs (1992) Casino (1995) Twelve Monkeys (1995) Lock, Stock and Two Smoking Barrels (1998) Lost in Translation (2003) Amores Perros (2000) Raging Bull (1980) Love Story (1970) Inglourious Basterds (2009)

2001: A Space Odyssey (1968)

Life Is Beautiful (1997) Scarface (1983) Some Like It Hot (1959) Amadeus (1984) Braveheart (1995) Trainspotting (1996) Million Dollar Baby (2004) Once Upon a Time in America (1984) Platoon (1986) The Big Lebowski (1998) Snatch (2000) The Sixth Sense (1999) The Thomas Crown Affair (1999) The Fifth Element (1997) Four Rooms (1995) Roman Holiday (1953) Across the Universe (2007) Titus (1999) Nine 1/2 Weeks (1986) 300 (2006) 99 francs (2007) Kill Bill (2003) The Godfather (1972) Back to the Future (1985) Ocean’s Eleven (2001)

Pirates of the Caribbean (2003)

The Matrix (1999)

Indiana Jones (1981) Star Wars (1980)

The Terminator (1984)

The Watchmen

The Lord of the rings

სიაში ძალიან ბევრი ნაგავია ნოუთბუქისა და გაიცანით ჯო ბლექის თამადობით. ასევე გაუგებარი მიზეზების გამო სიაშ მყოფი “მოსახვევი” და “საჰარა”. თუმცა არის ფილმები რომლის გამოც მაგრად მახატია სიაში მყოფი “მკვდარი სულები” . მოკლედ გირჩევთ აგვისტო კინოში გაატაროთ, გრილა თან :დ

უფრო ვრცლად ამ ივენთის შესახებ ჟურნალ “ტაბულას” საზაფხულო ნომერში.

Inception – ნოლანის ფანტაზიის მსხვერპლთათვის

კრისტოფერ ნოლანმა სამყარო გააოცა. უმეტესობა სასიამოვნოდ, უმცირესობას გული დაწყვიტა. ისეთი ტრეილერი ჰქონდა და ეს რა ფილმი არისო. მეტი ფანტაზია უნდა გამოეყენებინაო. არადა ფილმის დასაწყისში არტური ხსნის, რომ რაც უფრო ნაკლებად შეცვლი სიზმარს მით უფრო ნაკლებად მიიქცევ ქვეცნობიერის ყურადღებას. მსგავსი უაზრო მოსაზრებები ბლომად გაჩნდა. ისევე როგორც კითხვები. მას შემდეგ რაც ფილმი ორჯერ ვნახე, შევეცდები რამდენიმე მნიშვნელოვან კითხვაზე ჩემეული მოსაზრება დავწერო. რომელიც ჩემი თეორიების, მეგობრების მოსაზრებებისა და რამდენიმე საინტერესო რევიუს შერწყმის შედეგად მიღებული აზრია. წაიკითხეთ მხოლოდ მათ ვინც ფილმი ნახა. ვისაც არ გინახავ ეწვიეთ კინოთეატრებს და ისიამოვნეთ 140 დიდებული წუთით.

Leonardo DiCaprio –   Cobb

Joseph Gordon-Levitt  –  Arthur

Ellen Page – Ariadne

Tom Hardy – Eames

Ken Watanabe  – Saito

Dileep Rao  –  Yusuf

Cillian Murphy  –  Robert Fischer

1)რა არის Inception(დასაწყისი) ?

ეს არის ადამიანის გონებაში ახალი იდეის ჩანერგვა. ასეთი რამ წარმოუდგენელად ითვლება, რადგან იდეა ადამიანის ქვეცნობიერში იბადება და მას იქ ვერავინ ”ჩადებს”. თუმცა დომ კობმა შეძლო შეუძლებელი, თავის მეუღლეს მალის გონებაში Inception მოახერხა. კობი და მალი ექსპერიმენტებს ატარებდნენ. ისინი ძალიან ღრმა ძილში, ცდილობდნენ ახალი, თავიანთი ოცნების სამყაროს შექმნას. არავინ იცის ისინი რეალური დროით რამდენ ხანს იყვნენ ლიმბოში(ქვემოთ ლიმბოზე დაწვრილებით ვისაუბრებ ), ცნობილია მხოლოდ ის რომ ილუზიაში მათ ათწლეულები გაატარეს, სადაც თავიანთ შექმნილ სამყაროში ”ღმერთები” იყვნენ. კობს რეალურ სამყაროში დაბრუნება სრუდა, თუმცა მალი იმდენად იყო ჩაფლული ლიმბოში, რომ დაკარგა რეალობის აღქმა ის მიიჩნევდა, რომ სამყარო რომელშიც იც ცხოვრობდა რეალურია. ამის გამო კობმა მალს გონებაში ”ჩაუნერგა” იდეა, რომ სამყარო სადაც ისინი ცხოვრობენ სიზმარია. ინსეფშენი თავიდან წარმტებით განხორციელდა, წყვილმა თავი მოიკლა და რეალურ სამყაროს დაუბრუნდა, თუმცა… ინსეფშენი ძალინ რთული პროცესია და მალის შემთხვევაში ცუდად დასრულდა. რეალობაში დაბრუნებულმა ქალმა ვერ მოახერხა სიზმრისა და რეალობის გარჩევა, ის კვლავ იმ იდეის გავლენის ქვეშ იყო რომ ილუზიაში ცხოვრობდა და რეალურ სამყაროს მხოლოდ თავის მოკვლის შემთხვევაში იხილავდა.

2)რა არის Kick ?

ეს არის სიზმრიდან გამოსვლის ერთ-ერთი ხერხი. როგორც წესი Kick ხორციელდება წინასწარი გაფრთხილებით. გამაფრთხილებელი ნიშანი Edith Piaf-ის სიმღერა Non, Je ne regrette rien არის, რომელის გამოყენებაც არტურის იდეა იყო. არ აქვს მნიშვნელობა რა დონის ღრმა ძილშია ადამიანი, Kick მას ნებისმიერ შემთხვევაში გააღვიძებს. იუსუფის წამალი იმდენად ძლიერი იყო, რომ გაღვიძება სხვა მეთოდით(სიზმარში სიკვდილით) გამორიცხული იყო. სწორედ ამიტომ აგდებს იუსუფი მანქანას ხიდიდან, წყალთან შეჯახება გამოიწვევს დარტყმას, რომელიც ყველას გააღვიძებს. სწორედ ამიტომ არტური ლიფტის ტროსებს(:დ) აფეთქებს, რათა ლიფტის ჩავარდნამ Kick გამოიწვიოს.

3)რა არის ლიმბო?

ლიმბო ეს არის სიცარიელე. ეს არის ადგილი ქვეცნობიერში სადაც არაფერი არ არის, ადგილი სადაც სიზმარი ”კომაშია”. იუსუფის წამალი რომლითაც ყველამ დაიძინა თვითმფრინავში იმდენად ძლიერია, რომ გაღვიძების ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული მეთოდი, სიზმარში სიკვდილი, შეუძლებელია. სიზმარში სიკვდილით ადამიანი ვერ გაიღვიძებს და ის გადავა ლიმბოში. ფილმიდან ვიგებთ რომ ლიმბო ეს არის ადგილი სადაც არაფერი არ არის, ეს არავის სიზმარი არაა. ლიმბოში გადასული ადამიანი ხედავს მხოლოდ იმას, რაც მის წინ იქ მყოფმა ადამიანმა ”ააგო”/”გააკეთა”. ეს მის წინ მყოფი ადამიანი, ”ლიმბოს მფლობელი”, მასთან სიზმარს უნდა იყოფდეს. ანუ ერთ აპარატზე უნდა იყვნენ შეერთებული, რომ ლიმბოში გადასვლის შემთხვევაში სრული სიცარიელე არ იყოს. ფილმში ერთადერთი ვინც ლიმბოში ყოფილა დომ კობია, შესაბამისად საიტო როდესაც კვდება ხვდება კობის კონსტრუირებულ ლიმბოში. ადამიანი როდესაც ლიმბოში ხვდება, მისი ტვინი იჯერებს რომ ის რეალურ სამყაროშია და არა ილუზიაში. უკან დასაბრუნებელი გზაც(რეალობაში) იმავე ხიდზე გადის, ანუ უნდა გჯეროდეს რომ ილუზიაში ხარ და რეალობა სხვაგანაა. რეალურ სამყაროში წამები ლიმბოში წლებია, წლები რომლებიც სულ უფრო გავიწყებს და გაშორებს რეალობას. ასე მოუვიდა მალს, საიტოს, კობს. მოქმედება რომელიც ფილმის ბოლოს ლიმბოში ვითარდება. იქ სადაც კობი და საიტოა, რეალურ სამყაროში სავარაუდოდ რამდენიმე წამია. ეს დრო ლიმბოში იმდენად დიდია, რომ საიტო ძალიან დაბერდა, მას თითქმის არაფერი არ ახსოვს. კობი კი რომელიც საიტოს შემდეგ მოკვდა მოხუცი არ არის, თუმცა აშკარად ეტყობა ასაკის მატება.

4) სიზმარი სიზმარში?!

ფილმიდან ჩანს რომ შესაძლებელია ერთ სიზმარში სხვა სიზმრის გაკეთება და იმაში კიდევ სხვის. ანუ რამდენიმე დონის/ლეველის შექმნა. რაც უფრო ღრმად მიდის ადამიანი თავის ქვეცნობიერში მით უფრო არამდგრადია სიზმარი. ფილმში შემდეგი დონეებია

1.ოპერაცია თვითმფრინავში იწყება. ყველა იძინებს. ყველა იუსუფის სიზმარშია, რომელიც არიადნეს დაპროექტებულია. თუმცა კობის ქვეცნობიერი ცდილობს ცვლილებების შეტანას(მატარებელი. ეს ის მატარებელია რომელმაც მოლი და კობი რეალურ სამაყროს დაუბრუნა), ასევე ფიშერის ქვეცნობიერის თავდაცვის მექანიზმი ირთვება, ანუ მისი პროექცია უბრალო ადამიანები კი არა, შეიარაღებული პიროვნებები არიან, რომლებიც ცდილობენ სიზმარში შემოჭრილები დახოცონ.

2.მეორე დონეზე იუსუფი აღარ არის. მას მანქანა მიჰყავს სხვა ყველა კი სიზმარშია, სასტუმროში. ეს არტურის სიზმარია. აქ ფიშერს უხსნიან, რომ ის სიზმარშია და ატყუებენ თითქმოს მამამისის თანაშემწის სიზმარში უნდა წაიყვანონ რათა მამამისის რეალური ანდერძი ნახოს, სინამდვილეში კი ფიშერს მის გონებაში შეუძღვებიან.

3.მესამე დონე სადაც ფიშერმა მამამისი უნდა ნახოს და კობის გუნდის გენიალური გეგმის მსხვერპლი უნდა გახდეს იმსის სიზმარია. ამ დონეზე მალი კლავს ფიშერს, რომელიც ჩემი აზრით არა სიზმრის მეოთხე დონეზე არამედ ლიმბოში გადადის. ე.წ სიზმრის მეოთხე დონე სადაც მალი, არიადნე, კობი და ფიშერი არიან ჩემი აზრით სიზმარი კი არა ლიმბოა. რადგანაც ფიშერი და არიადნე თავს იკლავენ. ისინი რომ სიზმარში იყვნენ სიკვდილს kick-ის ეფექტი არ ექნებოდა და ისინი ლიმბოში ჩარჩებოდნენ, მაგრამ რადგან ისინი კობის ლიმბოში არიან, თან აანალიზებენ რომ ეს ილუზიაა, ამიტომაც თვითმკვლელობას kick-ის ეფექტი აქვს და ისინი ავტომატურად უკან, წინა სიზმარში ბრუნდებიან.

5)რა არის ტოტემი?

ტოტემი ეს არის რაღაცა ნივთი, რომელსაც ადამიანი იყენებს რეალობისა და სიზმრის გასარჩევად. კობს ბზრიალა აქვს, არტურს კამათელი, არიადნე ჭადრაკის ფიგურა. ეს არის ნივთი რომელის წონა, სიგრძე და ა.შ მხოლოდ ერთმა ადამიანმა, მისმა მფობლემა უნდა იცოდეს. წინააღმდეგ შემთხვევაში ის აზრს კარგავს, რადგან სხვა შეძლებს მისით მანიპულირებას სიზმარში, შესაბამისად კონკრეტული პიროვნებისთვის ილუზიისა და რეალობის ერთმანეთში არევას.

6) როგორ დაბრუნდნენ გმირები უკან თვითმფრინავში?

არიადნე და ფიშერი ლიმბოში თავს იკლავენ და ბრუნდებიან მესამე ლეველზე. მეორე ლეველზე არტური ლიფტის აფეთქებით აღვიძებს მესამე ლეველზე მყოფთ:იიმს, არიადნეს, ფიშერს. კობი აიგნორებს kick-ს და საიტოს დასაბრუნებლად რჩება ლიმბოში. ამ დროს პირველ ლეველზე იუსუფი ხიდიდან აგდებს მანქანას. მანქანის წყალთან დაჯახება იწვევს kick-ს რომელიც მეორე ლეველზე მყოფთ აღვიძებს:არიადნე, არტური, იიმსი, ფიშერი. საიტო მკვდარია, კობი წყალში კვდება და ლიმბოში აგრძელებს საიტოს ძებნას. ერთი ვარიანტია(ყველაზე რეალური), რომ გმირები დაელოდნენ წამლის დროის გასვლას და თვითმფრინავში გაიღვიძეს. მეორე როდესაც საქმე ბოლომდე მიიყვანეს და სრულიად აანალიზებდნენ, რომ სიზმარში იყვნენ მათ ლიმბოში კი არ გაჭედავდა, არამედ თვითმფრინავში დააბრუნებდა.

8)ფილმის ფინალი!!!!!!!

უმთავრესი და ურთულესი შეკითხვა, რომელზე ზუსტი პასუხის გაცემაც ერტადერთ ადამიანს კრისტოფერ ნოლანს შეუძლია. დასასრულის უამრავი ვარიანტი არსებობს, მე მხოლოდ საუკეთესოებს წარმოგიდგენთ

1.კობი ისევ ლიმბოშია

ფილმის ბოლოს კობი და საიტო პირისპირ საუბრობენ. ლიმბოში გატარებულმა დრომ, მათ თითქმის ყველაფერი დაავიწყა, თუმცა ნელ-ნელა იხსენებენ რა მოხდა. ბოლოს საიტო იღებს იარაღს და.. თუ საიტომ მხოლოდ კობი მოკლა, მაშინ იგი ლიმბოს უფრო ღრმა საფეხურზე გადავიდოდა, სადაც სავარაუდოდ თავისი ოცნების ილუზია ელოდა. ის ბრუნდება სახლში შვილებთან. ამ ვერსიას ამყარებს ის ფაქტი, რომ როდესაც ის თავის შვილებს ხედავს ბავშვები ზუსტად იმ პოზაში და იმ ტანსაცმელში არიან, როგორც კობმა ისინი ბოლოს ნახა. მანამდე იგი არიადნეს ეუბნება, რომ ის თავის მოგონებებში ვერ ხედავს ბავშვების სახეს, რადგან ვერ მოასწრო ნახვა. ხოლო მალის ილუზიაში უარს ამბობს სახეების ნახვაზე, რადგან მიაჩნია რომ ილუზიაა. ლიმბოს ასეთ ღრმა საფეხურზე შეიძლება, მან შექმნა ილუზია სადაც ყველაფერი ისეა როგორც მას სურს. დააკვირდით ფილმის ბოლოს როდესაც კობი თავის ბზრიალას მაგიდაზე აბზრიალებს, ის არ ელოდება წაიქცევა თუ არა სათამაშო. მისთვის სულ ერთია ის ილუზიაშია თუ რეალობაში.

2.კობი ნამდვილად დაბრუნდა შვილებთან

თუ საიტომ გაანალიზა ის, რომ ისინი სიზმარში არიან, მოკლა კობი და შემდგე თავი მოიკლა, ეს სავარაუდოდ მათ ლიმბოდან პირდაპირ ყველა სიზმრის დონის გამოტოვებით(რადგან სხვა სიზმრები ”დანგრეული” იყო), მათ პირდაპირ თვითმფრინავში დააბრუნებდა. თუ გავითვალისწინებთ საიტოს სახეს როდესაც ის თვითმფრინავში ტელეფონზე რეკავს, ეს ვერსია საკმაოდ რეალურია. მე რამდენადაც გავიგე პროექციით მანიპულირება შეუძლებელია, ანუ გამორიცხულია, რომ კობის სპეციალურად ”გაეჩალიჩებინა” საკუთარი თავისთვის ასეთი დახვედრა. ასევე ვირაცის საინტერესო არგუმენტს წავაწყდი ამ თეორიაზე, რომელიც მე არ შემიმჩნევია. კობის ნიშნობის ბეჭედი მხოლოდ რეალურ სამყაროში უკეთია, სიზმარში ის მას არ ატარებს, ბოლოს სცენაში კი ის ბეჭდითაა.

3.Inception კობს გაუკეთეს

კიდევ ერთი მშვენიერი ვერსია რომელიც არაფრით გამოირიცხება. დააკვირდით კობის მამის საუბარს. პარიზში ის სთხოვს კობის რომ ”რეალურ ცხოვრებას დაუბრუნდეს”, აეროპორტში ეუბნება, რომ ”კეთილი იყოს მისი დაბრუნება”. შეიძლება მთელი გუნდი ცდილობს არა ფიშერის გონებაში იდეის ჩანერგვას არამედ კობის თავში ახალი აზრის შექმნას. ეს ყველაფერი შეიძლება იუსუფთან მიწისქვეშეთში დაიწყო. როდესაც იუსუფტან კობი სიზმრიდან გამოდის, სახეში წყალს ისხამს და ბზრიალას დახმარებით ცდილობს გაიგოს რეალურ სამყაროშია თუ სიზმარში, მას ბზრიალა უვარდა და მას შემდეგ ფილმში ფინალურ სცენამდე კობი ერთხელაც აღარ ჩანს იყენებს ბზრიალას. ანუ შეიძლება ის რაც იუსუფის შეხვედრის შემდეგ ხდება სიზმარია და კობის თავში იდეის ჩანერგვის მცდელობაა, ფიშერი შეიძლება იყოს გამოგონილი პიროვნება ან ადამიანი რომელიც უბრალოდ გამოიყენეს კობის გონებაში ღრმად შესაღწევად. ეს ვერსია კარგი იმ მხრივ, რომ არიადნემ კარგად იცის კობის პრობლემების შესახებ და შეუძლია მასთან ბრძოლა. შეიძლება კობის ჩაუნერგეს იდეა, რომ ის არ არის ცოლის სიკვდილში დამნაშავე და შესაბამისად მას შეუძლია ბედნიერად იცხოვროს(ფინალში როგორც ხდება), ან არიადნემ უბრალოდ ტანჯვა ააცილა კობის და ოცნების ლაბირინთი შეუქმნა, იდეალური პარადოქსი რომლიდანაც კობი ვერასოდეს გამოვა და ბედნიერი მოკვდება.

ძალიან დავიღალე ამდენი წერით. ბოლოს მხოლოდ ჩემს აზრს დავწერ ფილმის ფინალზე. რა მნიშვნელობა აქვს დასასრულს, ფაქტია რომ ნოლანმა მიზანს მიაღწია. ვინც ეს ფილმი ნახა ყველა მასზე საუბრობს, ყველა ცდილობს გაიგოს რა მოხდა, ფაზლი გონებაში ააწყოს და იდეალური სურათი მიიღოს, რომელიც სინამდვილეში არ არსებობს. არ არსებობს მასზე ერთი კონკრეტული პასუხი. ვერასოდეს გავიგებთ რა მოხდა სინამდვილეში, ისევე როგორც ვერ გავიგებთ მატრიცაში ნეო კვდება თუ არა, ვერ გავიგებთ ლეონარდ შელბი ცოლის მკვლელია თუ შეშლილი შურისმაძიებელი, ვერ გავიგებთ ”ყველაფერი კარგად იქნება” კამეჩის ფლოქვია თუ ნარდში შაში-ჩარით კარის ჩაკეტვის საუკეთესო საშუალება. ეს ფილმი არის იდეალური Inception რომელიც კრისტოფერ ნოლანმა ჩვენს გონებაში განახორციელა. შესანიშნავი ნამუშევარია, რომელიც რაღაც ახალი, სიცოცხლისმონტანია ამ უსიცოცხლო კინოეპოქაში. XXI საუკუნეს ორიგინალური სიზმრები ჭირდება. თორემ ამდენმა სიქველმა,რიმეიკმა, პრიკველმა და კომიქს-თამაშ-წიგნების ადაპტაციამ წალეკა კინო.

პ.ს კრისტოფერ ნოლანმა სახელებიც კი გენიალურად შეურჩია პერსონაჟებს. კოტიარის პერსონაჟი, მალი ეშმაკს თუ დემონს ნიშნავს. არიადნე მითოლოგიური პერსონაჟია რომელიც თეზევს მინოტარვის დამარცხებაში დაეხმარა ლაბირინთში. ამ ფილმში კი ელენ პეიჯის პერსონაჟს რა საერთო აქვს ლაბირინთებთან ყველამ კარგად ნახა.

ზაფხულის ცუდი რიმეიქი

დღეს მომინდა რაიმე დამეწერა ჩემს ბლოგზე. ბევრი არ მიფიქრია, პოსტის იდეა თავისით მოვიდა. 2010 წლის ფილმებზე დავწერ, იმ ნამუშევრებზე რომლებიც უკვე გამოვიდა.

დავიწყებ იმით, რომ საშინელი წელია. ცუდი, ძალიან, ცუდი ან თვაილაითი ფილმები გამოდის. ჰოლივუდი იდეების კრიზისშია და რა ეშველება არ ვიცი, ხსნა არ ჩანს. რამდენი წელია კინო ჩემი ცხოვრების უმნიშვნელოვანესი ნაწილია და მე არ მახსოვს ჰოლივუდში ამაზე სუსტი ზაფხულის სეზონი. კარგი ან სუპერ ფილმი ძალიან ძალიან ცოტა გამოვიდა.

უკეთესია მემგონი მივყვე და მეტ–ნაკლებად ყველა ფილმზე ვთქვა რამე.

1) Shit რიმეიქები

ჰოლივუდში რომ იდეების ნაკლებობაა ეს მარტო ჩემი სიტყვები არაა და არც რაიმე ახალს ვამბობ. რიმეიქი “დიდებული” გამოსავალია. აიღებ რაიმე ძველს, ოდესღაც პოპულარულ ფილმს, ერთ–ორ ნაცნობ სახეს ათამაშებ, სპეცეფექტებით გაძეძგავ და პროდუქტიც მზადაა.

2010 წელს უკვე გამოვიდა რამდენიმე ძალიან ცუდი ფილმის რიმეიკი. უპირველეს ყოვლისა Alice in Wonderland და Robin Hood მინდა აუგად მოვიხსენიო. ტიმ ბარტონი ადგა და კეროლის პერსონაჟები 3D ფორმატში კინომოყვარულების თვალწინ გააუპატიურა. ალისა კინო მოკლებულია ყველაფერ იმას რაც ლუის კეროლის გენიალურ წიგნს აქვს. არც მაგიურობა, არც ბრწყინვალე ატმოსფეროს შეგრძნება, პერსონაჟების მიმზიდველობაც დაკარგულია. ფილმი არის ვინმე ალისაზე რომელსაც კრიტიკული დღეები აქვს და ჯონი დეპის ცანცარით ტკბება. დიახ ცანცარი არის ყველაზე თავშეკავებული გამოხატულება იმისა, რასაც დეპი ეკრანზე აკეთებს. მისი ერთ–ერთი ყველაზე საშინელი როლია მედჰეთერი. ისეთი შთაბეჭდილება დამრჩა, რომ ჯონი კაპიტანი ჯეკ ბეღურას როლშია დარჩენილი ან ბარტონმა თხოვა იქ დარჩენილიყო. მოკლედ ფილმი ნაგავია. ჩეშირის კატაც კი ბანძია. ამ ფილმის ნახვას წინა საუკუნის დასაწყისში დისნეის გენიალური მულტფილმით ტკბობა ჯობია. აი იქ სულ სხვა კაიფი აქვს ყველაფერს, სიტყვა კაიფის ყველანაირი გაგებით.

როგორ შეიძლება “რობინ ჰუდი” დახასიათება?! რიდლი სკოტი დაბერდა. სკლეროზი აქვს და ეგონა “ზეციური სამეფოს” გაგრძელებას იღებდა. რასელ ქროუს პერსონაჟს რობინ ჰუდთან სახელის გარდა იმდენივე აქვს საერთო, რამდენიც კუპატის დამზადების ტექნოლოგიასთან. მეზარება ამ ფილმზე წერა. ქეით ბლანშეტის გარდა ყველაფერი ყარს ფილმში :სცენარი, ქროუ, რეჟისურა.

ამ ორი “დიდებული”  რიმეიქის გარდა Karate Kid, Clash of the Titans,  Nightmare on Elm Street, Wolfman, Crazies, და Predators გამოვიდა წელს.

ფრედი კრუგერის განახლებული თავგადასავალი და “მე ედრიან ბროუდის ვიხმარ” მტაცებლები არ მინახავს(ჯერ–ჯერობით). დანარჩენი ყველა ფილმი ცუდი იყო.

კარატისტი პაცანი არაფრისმომცემი  90 წუთი. გადაღეჭილ, მონელებულ, ფეკალიად ქცეული სიუჟეტით. ეს არის ფილმი სადაც ყველა დიალოგი predictable არის. ერთადერთი რამაც ფილმში გამხარა არის ის, რომ დავრწმუნდი უილ სმიტს ნიჭიერი ბიჭი ჰყავს.

“ტიტანთა ჯახის”  სცენარი სავარაუდოდ 14 წლის ბავშვებმა დაწერეს. გარდატეხის ასაკში მყოფმა ჩუკენებმა. ღმერთების ომზე ფილმზე რომ ოცნებობდნენ, თან მაგარი ნაშა რომ უნდათ ფილმში. სამწუხაროდ ეს “ბავშვები” მითოლოგიის ცოდნით ვერ დაიკვეხნიან. ჯინი და კრაკენი ოლიმპოს ღმერთებთან და ბერძნულ მითოლოგიასთან ისეთვე სასაცილოა, როგორც ფილმის დასასრული და სემ უორინგტონის პერსონაჟის დებილური(მთელი ფილმი თან) საუბარია.

ჯო ჯონსტონმა კაპიტან ამერიკაზე უნდა გადაიღოს ფილმი და უკვე მეშინია. “ადამიანი მგელი” ისეთი უსულო ნამუშევარია, რომ სტივ როჯერსიც არ მიაფუჭოს ამ რეჟისორმა.  ფილმში ძალიან მაგარი ატმოსფეროა, იგრძნობა რომ სადღაც ახლოს მაქცია დაძრწის, მაგრამ დანარჩენი ყველაფერი უგემოვნოდაა გაკეთებული. არადა შესაშური სამსახიობო ანსამბლი ჰყავდა რეჟისორს. ბენისიო დელ ტორო, ენტონი ჰოპკინსი, ემილი ბლანტი და ჰიუგო იუინგი. ფილმი კიდევ 100 წუთიანი წვალებაა.

“შეშლილნი” ყველაზე ნორმალური ფილმია ამ სიაში.  კარგი დასაწყისი აქვს. წარმოიდგინეთ ქალაქში ნელ–ნელა ყველა როგორ გიჟდება და ზომბის მსგავს საშინელებად იქცევა. რომ არა საშინელი ფინალი და ბოლოსკენ რამდენიმე ჩასვრილი სცენა ფილმი კარგი იქნებოდა, სამწუხაროდ ეს ასე არ მოხდა.

2) იმედგაცრუებები

ყოველ წელს უამრავი რეჟისორი, მსახიობი, ფილმი მიცრუებს იმედს. ხანდახან ტრეილერი არის გასაგიჟებელი და შემდეგ ფილმი ნაგავი, ხან არცერთი არაფრად არ ვარგა. შევეცდები მოკლედ 2010 წლის პირველი ნახევრის ყველაზე დიდ იმედგაცრუებებზე დავწერო.

Shrek Forever After – სად გაქრა ის ყველაფერი რისთვისაც შრეკი, ფიონა, ვირი, კატა, ჯინჯი ან პინოქიო მიყვარდა? ძალიან დამწყდა გული მეოთხე, დასკვნით შრეკზე.მიმაჩნია რომ ფრენჩაიზის მეორე ნაწილი არის სანიმუშო მაგალითი იმისა, თუ როგორი უნდა იყოს მულტფილმი. კარგი ანიამცია, დიდებული პერსონაჟები, ძალიან სასაცილო სცენარი და სუპერ სიუჟეტი. შრეკი 2 დღემდე ჩემი ერთ–ერთი უსაყვარლესი მულტფილმია. “სკოტი” ნამდვილად არ იმსახურებდა ასე გაუბედურებას მეოთხე ნაწილით.

Last Airbender – შამალანი მეზიზღება.  ერთ–ერთი უნიჭიერესი რეჟისორი წლების მატებასთან ერთად ერთ–ერთი უპრეზერვატივესი გახდა. მისი ფილმები წინ წასვლის ნაცვლად, სულ უფრო ემსგავსება ვარსიმაშილის ნამუშევრებს.

Percy Jackson & The Olympians – ვიფიქრე ახალი პოტერი მოევლინება ქვეყანასთქო. მაგრად შევცდი. საშუალოზე დაბალი დონის ფენტეზია პერსი ჯექსონის თავგადასავალი.

Legion – ახალ კონსტანტინს ველოდი. პოლ ბეტანი ყველაზე ახლოს დგას ჯონ კონსტანტინის ტიპაჟთან(კომიქსებს ვგულისხმობ) და გამიხარდა როცა მისტიკური ჟანრის ფილმში თამაშს დასტანხმდა. აღმოჩნდა რომ ჯობდა უარი ეთქვა. ამ ფილმის ცქერაზე უკეთესია ჩრდილოეთ კორეის საფეხბურთო ნაკრების ვარჯიშის ვიდეოჩანაწერის ყურება.

Daybreakers – ეს იმ ფილმთა რიცხვს მიეკუთვნება, რომელიც ჯობდა ტრეილერად დარჩენილიყო. ძალიან კარგი ტრეილერი, რომელიც ვამპირებზე სიანტერესო ფილმს გვპირდებოდა და სამწუხაროდ სრულმეტრაჟიანი ფილმი.

Repo Men – ამ ფილმზე საუბარი არც მინდა.  OLDBOY და Brazil მოსწონს ამის რეჟისორს,ეს არის ერთადერთი კარგი რისი თქმაც ფილმზე შემიძლია.

Greenberg – ორჯერ ვნახე. ერთი სანამ ფილმის რეჟისორს ნოა ბაუმბახის შეყვარებამდე და ერთი შეყვარების შემდეგ. გული მწყდება რომ ბაუმბახის ფილმია ეს უაზრობა.

3) ნათელი წერტილები

საბედნიეროდ რამდენიმე კარგი ფილმი გამოვიდა 2010 წელს, რომლებმაც შემინარჩუნეს ადამიანობა :დ

Iron Man 2 –  ყველაფერი საჭირო დოზით იყო ფილმში. მადლობა ფავროს რომ არ გააფუჭა პირველი ნაწილის შემდეგ ფილმი.

How to Train Your Dragon – ძალიან მაგარი მულტფილმი დრიმუორკისაგან. შესანიშნავი ფინალით და 3d იქსპირიენსით.

Shutter Island – სკორსეზემ იმდენი ქნა, რომ მეგობრები ორ ნაწილად “გაგვხლიჩა”. ძალიან დიდიხანს ვმსჯელობდით ფილმის ფინალზე და ვერაფრით ვერ შევთანხმდით. ლეონარდო დი კაპრიოს დიდებული წელი აქვს. მარტინ სკორსეზე კი ისევ ის მამაძაღლია რაც იყო.

Knight & Day/Kick-Ass/Get Him to the Greek/Date Night

მშვენიერი კომედიები. სხვადასხვა სტილში გადაღებული, აბსოლუტურად განსხვავებული სიუჟეტით და იუმორით, მაგრამ საერთო ნიშნით – გემოვნებით გაკეთებული.

P.S

კინო ზაფხული დასასრულს უახლოვდება და ერთადერთი ადამიანი ვისაც შეუძლია გადაარჩინოს  სეზონი არის კრისტოფერ ნოლანი და მისი Inception(22 ივლისიდან ჩვენს კინოთეატრებში). ამ ფილმზე ახლა არაფერს არ დავწერ, ისედაც ძალიან დიდი პოსტი გამომივიდა. ჟურნალ “ტაბულას” ორშაბათის ნომერში იქნება ჩემი პრევიუ და შეგიძლიათ წაიკითხოთ. მხოლოდ ერთს ვიტყვი ეს ფილმი კინოთეატრში უნდა ნახოთ.

Fantastic message for thirsty People

სამთვიანი პაუზის შემდეგ ბლოგზე ვბრუნდები. ჟურნალი “ტაბულა” გახურდა. აგერ უკვე მეხუთე ნომერი გამოვა ორშაბათს და მეც გადავწყვიტე ნელ–ნელა ბლოგისთვისაც მოვიცალო.

პირველ პოსტზე ბევრი ვიფიქრე და საბოლოოდ ჩემ საყვარელ თემატიკაზე, კინოზე, გადავწყვიტე დამეწერა.

2009 წელი მოულოდნელად კარგი გამოდგა კინოსამყაროში. ამდენი კარგი პროექტი ერთ წელს, ბოლოს როდის გამოვიდა არ მახსოვს(1999 არ ვთვლი). გთავაზობთ შარშან გამოსული საუკეთესო ფილმების ჩემეულ ათეულს.

10)Hangover

უდაოდ წლის საუკეთესო კომედია. მარტო ზაკ გალიფიანაკისის პერსონაჟი ღირს ერთ ფილმად. აი გემოვნებიანად განადაღებული ფილმია, ბევრი სასაცილო მომენტით და საკმაოდ ორიგინალური სიუჟეტით.

რომ არა ეს ნამუშევარი In the loop დაიკავებდა მეათე ადგილს, არანაკლებ მაგარი ბრიტანული კომედია.

9)Serious Man

კოენებს კინო უყვართ. მაგარი კიდიათ ყველაფერი გარდა იმისა, რომ თავი და მაყურებელი ასიამოვნონ. ფილმის დასაწყისი და დასასრული იმდენად ფენომენალურია, რომ ადამიანს გინდება გაგიჟდე, მაგრამ არ გამოგდის. საოცარი ფილმია შავზე უშავესი იუმორითა და ებრაული სულით.

8)District 9 / Moon

ერთმანეთისგან აბსოლუტურად განსხვავებული ორი ფილმი, რომლებსაც მხოლოდ ჟანრი, sci– fi, აერთიანებთ. ორი დამწყები რეჟისორის ნეილ ბლომკამპისა და დანკან ჯონსის გენიალური ფილმები. District 9 ძალიან ორიგინალური სიუჟეტის მქონე ფილმი, 30 მილიონად გადაღებული დიდებული სპექტაკლი, რომლის მთავარი პერსონაჟი ვიკუს ვან დე მერვეა(ოსკარებზე ძალიან დაიჩაგრა მთავარი როლის შემსრულებელი). Moon, indie კინოს ზეიმია. მინიმალისტურ სტილში გადაღებული ფილმი, კლინტ მანსელის მუსიკისა და სემ როკუელის კარიერის საუკეთესო პერფომენსის წყალობით, ბოლო ათწლეულების ერთ–ერთი საუკეთესო “კოსმოსური ოდისეაა”.

7)Messanger

რატომ მოიგო ამდენი ოსკარი Hurt Locker–მა როცა არსებობს ეს სულისშემძვრელი ფილმი?!

ძლიერი რეჟისურა სურდათ – Messanger უკეთესია

მსახიობების თამაში – ვუდი ჰარელსონი და ბენ ფოსტერის გვერდით, რენე და მაკი საცოდავები არიან

ორიგინალური სიუჟეტი – Messanger თავისი სიუჟეტითა და დინამიურობით, სიმძიმითა და სხვის სულში ხელების ფათურით, Hurt Locker–ს აშკარად განაღმულსა და გაუპატიურებულს ტოვებს. ყოველ სცენაში “ახალი ამბავი” სწორედ მაშინ მოდის როცა ეს საჭიროა.

წლის ერთ–ერთი ყველაზე დაჩაგრული ფილმი. უბრალოდ უნდა ნახოთ. პირველი სცენა ჯობია მთლიანად ბიგელოუს ფილმს.

6)Watchmen

სნაიდერი გიჟია! 300 საკულტო ფილმია, იმდენად საკულტო რომ რამისაა ყველაფერი მილერის კომიქსების ეკრანიზაციის ესთეტიკით გადაიღონ. აი Watchmen სრულიად და სხვა დონე და საფეხურია. გრაფიკული ნოველა ადაპტირებული კინოდ, ისე რომ სუპერგმირი თავად ხდები. ფერების საოცარი პალიტრა და ალტერნატიული სამყარო რომელიც შენ დოქტორ მანჰეტენივით ღმერთი ხარ.

5)Inglourious Basterds

I think this might just be my masterpiece. ამ სიტყვებს ლეიტენანტი ალდო რეინი ამბობს ფილმის ბოლოს და ტარანტინოს სათქმელს ზუსტად გადმოსცემს. “ნაბიჭვარმა” კვენტინმა, მართლაც შედევრი გადაიღო. უდაო და მეორე მსოფლიო ომის დარი. კრისტოფ უოლცის თამაშზე არაფერს ვიტყვი, უხერხულია. მიდი კვენტინ Kill Bill 3 გადაიღე, კიდევ ერთხელ დაგვიბრუნე პატარძალი და ანიმე ერთად.

4)Fantastic Mr.Fox

თანამედროვეობის ერთ–ერთი საუკეთესო რეჟისორის უეს ანდერსონის მცდელობა, კარიერაში პირველად გადაეღო ანიმაციური ფილმი დასრულდა… Fantastic ეს ყველაზე ცოტაა რითაც შეიძლება ეს ნამუშევარი შევამკოთ. არც ვიცი რას გავუსვა ხაზი, რეჟისურას, ულამაზეს ანიმაციას, პერსონაჟებს თუ ალექსანდრ დესპლატის მუსიკას. იცით როგორი ნამუშევრების რიცხვს მიეკუთვნება ეს ფილმი, აი ზედმეტი ლაპარაკი რომ არ უნდა, უბრალოდ უნდა უყურო და დატკბე მანამდე სანამ სიამოვნებისგან კომაში არ ჩავარდები.

3)Thirst

ჩან ვუკ პარკის მორიგი მცდელობა კინომოყვარულებს უკვდაბის წყლით მოუკლას წყურვილი. ეს რეჟისორი ერთ–ერთი ჩემი ფავორიტია და აგერ უკვე წლებია იმედებს არასოდეს მიცრუებს ხოლმე. რაც მტავარია ნელ–ნელა იზრდება, არაფერს არ ერიდება კინოში – სიმბოლოების, ფერების, მუსიკისა და შავი იუმორის გამოყენებით, ოდნავ პროვოკაციული გზებით საოცარ სურათებს იღებს. ფილმი რომელიც აუცილებლად უნდა ნახოთ!!!!!

2)Ponyo

Pixar როგორ მიყვარს პოსტებზე მეტყობა ხოლმე, მაგრამ ჰაიაო მიაძაკის(სტუდიო Ghibli–სტან ერთად) ერთი ხელის მოსმით შეეძლო და ეხლაც შეუძლია 3d ტექნოლოგიები, კომპიუტერულ მამაძაღლობები დაგავიწყოს, მეტიც პატარა სოუსკედ გაქციოს და შენი პონიოს ძიებაში წლები გაგატარებინოს. ეს არის მულტფილმი რომელაც უბრალოდ არ ჰყავს უარყოფითი პერსონაჟი, რომელმაც არ იცის რა არის ცუდი და ბოროტება, რომელიც მხოლოდ სითბოსა და სიყვარულს ასხივებს.

1)Where the wild things are

ეჰჰ. როგორი ძნელია ამ ფილმზე საუბარი. რატომღაც ფილმის გამსოვლამდე მეგონა, რომ ძალიან მომეწონებოდა და ჩემთან ერთად კიდევ რამდენიმე ჩემს მეგობარს. საბოლოოდ ისე გამოვიდა, რომ მე გავგიჟდი, მეგობრებმა კი უბრალოდ კარგი ფილმის სტატუსი აკმარეს სპაიკ ჯონზის ნამუშევარს. ფილმში არაფერზე არ გავამახვილებ ყურადღებას, უბრალოდ ვიტყვი ერთს ეს ჩემთვის ძალიან ახლობელი ფილმია და მგონია რომ ყველას ასეთი შეგრძნება ექნება. მნიშნელობა არ აქვს ვინ ხარ და რა ხარ. მაქსი, ქეროლი და კერენის მუსიკა შენთვისაც შენი სხეულის ნაწილი იქნება ვიცი. All is L….

და რამდენიმე საინტერესო ნომინაცია

ყველაზე ზედმეტად დაფასებული ფილმი: Hurt locker

ყველაზე დაუფასებელი : Lovely Bones

სულ ცოტა დააკლდათ ჩემ ათეულში შესასვლელად: Fish Tank(უეწველი ნახეთ ეს ფილმი), Up in the air

წლის “რას გვერჩი ჯეიმს ქემერონ” ფილმი: Avatar

წლის უდიდესი იმედგაცრუება: Public enemies(15 წუთზე მეტს ვერ ვუყურე), Land of the lost(პირველი შემთხვევა როცა უილ ფერელის კომედიაზე არც კი გამეღიმა)

წლის მეტი აღარ მინდა ესეთი ყლინჯობა, მადლობთ საკამრისზე მეტად გავიტანჯე და ძალიან გტხოვთ ნუ აწამებთ კინომოყვარულებს და ეგება თავი შევიკავოთ აწი მაინც ფილმი: New moon და ყველა თვალაითობა ფილმი.

პ.ს I’m Back :d

ნიკა ესებუა

12 მე / 12 ჩემი.

ეს პოსტი ჩემი 2009 წლის მოკლე მიმოხილვა იქნება. 12 ამბავი, რომელიც გასული წლის 12 თვესა და მუსიკალურ ტრეკს აერთიანებს. პ.ს ნუმერაციას არანაირი მნიშვნელობა და დატვირთვა არ აქვს.

1)Phoenix – Lisztomania

რამდენიმე ახალი მეგობარი გავიჩინე, ერთი მაგდენი ძველი დავკარგე. დაკარგვა ცუდი სიტყვაა, უბრალოდ ამოვწურეთ ერთმანეთი ალბათ, სხვადასხვა მიმართულებებით ვპოვეთ გზა ნათელი მომავლისაკენ.

2)Julian Plenti – Games For Days

პირველი სრულფასოვანი “რა?სად?როდის?” წელი მქონდა. თბილისის ჩემპიონატზე, სუპერლიგაში ჯერ მეათე ხოლო შემდეგ მეექვსე ადგილზე გავედით “ინტეგრალი”, თ.ს.ყ მოვიგეთ და ამიერკავკასიის ჩემპიონატზეც ვიასპარეზეთ. ჩემპიონატიდან ჩემპიონატამდე ვიზრდებით და ვნახოთ რა იქნება მომავალში.I meditate to grow wise, I declassify I take it all the way, I take it all the way როგორც პოლ ბენქსი(ჯულიან პლენტი) მღერის.

3)Wild Beasts – Hooting & Howling

ლაშქრობაში ვიყავი. ულამაზესი ადგილები ვნახე და რთულ პირობებში საკუთარი თავის მზაობაც გამოვცადე. 3700 მეტრზე ასულს Wild Beast–ის სიმღერის არ იყოს ყვირილი და ყმუილი ერთდროულად აღმომხდა.  3 დღიანი “პახოდის” შემდეგ არაადამუანურად დაღლილი, თუმცა კმაყოფილი დავბრუნდი მშობლიურ თბილისში. ჭაუხის უღელტეხილი დალაშქრულია, შემდეგი გაჩერება…

4)Air – Love

ვლავაც ცივი ომია ჩემსა და მდედრთან სერიოზული ურთიერთობის დაწყებას შორის. მიზეზი მრავალი შეიძლება იყოს – წარსული გამოცდილება, კანდიდატის არ არსებობა, სიზარმაცე, ფრიგიდულობა(პრინციპში ეს არაფერ შუაშია :დ) და ა.შ. ფაქტია რომ, მარტო თავს მშვენივრად ვგრძნობ მსუბუქი ურთიერთობებით იოლად გავდივარ ფონს. თუმცა… მუდამ არსებობს ეს საზარელი სიტყვა. რამდენიც არ უნდა ვილაპარაკო იმაზე რომ არ მსურს სერიზოული ურთიერთობა, სიყვარული და ა.შ გონებაში მუდამ მიტივტივდება ერთი კადრი, ზუსტად ერთი ფოტო, რომელიც საპირისპიროს სურვილს მიჩენს, დაახლოებით ისე როგორც Air თავისი ტრეკით Love

5)Fever Ray – Triangle Walks

გავხდი ბლოგერი. 9 თვის განმავლობაში, ასე თუ ისე დავიკვიდრე თავი ქართულ ბლოგოსფეროში. ვიყავი ni2 news–ში,თუმცა შემდეგ დავტოვე ის, გავიცანი უამრავი მშვენიერ ბლოგი, დავაგემოვნე ახალი მედიის ფორუმი.   მიხარია რომ ჩემს ბლოგს მკითხველები ჰყავს, ეს ერთგვარ სტიმულს მაძლევს. ადრე თუ მწყინდა, როდესაც ამა თუ იმ რევიუს არ ჰქონდა ჰიტები, დღეს ეს უკვე ნაკლებად მანაღვლებს. ის რომ ჩემი რომელიმე პოსტი არაა “პოპულარული”, არა მკითხველის არამედ ჩემი(ავტორის) ბრალია.

6)MSTRKRFT – Heartbreaker

პირველი სამუშაო გამოცდილება სწორედ 2009 წელს მივიღე. ჯერ გაზეთ “24 საათში” ჟურნალისტად, ხოლო შემდეგ “ღამის შოუს” სტუდიაში სცენარისტად. გამოცდილება რომელიც მივიღე ერთგანაც და მეორეგანაც აუცილებლად გამომადგება ჩემს ახალ სამსახურში.

7)White Lies – Death

როგორც იქნა მუშაობა დავიწყე. პირველი სრულფასოვანი, კონტრაქტიანი სამუშაო. ჟურნალ TABULA–ში ჟურნალისტად დავიწყე მუშაობა, ამ ჟურნალის შესახებ ალბათ ბევრმა არც არაფერი იცით, სამაგიეროდ მარტიდან “ახალ ხილს” დააგემოვნებთ, რომელსაც ვეჭვობ შეიყვარებ კიდეც. ორმაგად სასიხარულო იყო ჩემთვის TABULA–დან შემოთავაზების მიღება,  პირველი ნაცნობობით, ჩაწყობითა და “ეს ჩემი ბიჭია დამისაქმე რათი”  არ მივსულვარ, მეორეც კულტურის განხრით უნდა ვიმუშაო, მე კი სწორედ ეს მინდა. White Lies–ეს ეს ტრეკი კი ერთგვარი გამოხმაურებაა ჩემს ეხლანდელ მდგომარეობაზე. უმუშევრობის დაკრძალვა და ენერგიული რითმები ახალი წლისთვის.

8)Kasabian – Vlad The Impaler

2008 წელთან შედარებით უფრო მეტ საინტერესო ლექტორთან მომიწია ურთიერთობა. გვარებს არ ჩამოვწერ, რადგან ზოგიერთი ისევ მასწავლის,  გამოცდები წინ არის და “ჟოპალეზობად” რომ არ ჩამეთვალოს :დ 2009 წელსვე გავიგე თუ რას ნიშნავს როდესაც ლექტორი აზრზე არაა რომ უნივერსიტეტში ასწავლის და არა სკოლაში. კიდევ უფრო მყარად გადავწყვიტე მომავლის პიარისთვის ან მედია მენეჯმენტისთვის დაკავშირება.

9)Delphic – This Momentary

თმა შევიჭერი. მეცხრე კლასის მერე მოკლე თმა არ მქონია. მომეწონა დაბალზე თმა ჩემს თავზე და არამგონია უახლოეს მომავალში გავიზარდო. მეცხრეკლასელი ნიკს რელიქტებიღაა დარჩენილი, მოკლე თმა ერთადერთი საერთოა რაც მაერთიანებს ჩემს წარსულთან. 

Can we make the time to leave it behind and reshape, remake our Fate in what we see

10)Yeah Yeah Yeahs – Heads Will Roll

Open Air – ეს იყო პირველი და ჯერ–ჯერობით უკანასკნელი მასშტაბური, კარგად ორგანიზებული მუსიკალური ფესტივალი რომელიც მინახავს თბილისში. 3 სასიამოვნო დღე გავატარე იპოდრომზე, მუსიკა მეორეხარისხოვანი იყო(პირდაპირი და ირიბი გაგებით). გარშემო მხოლოდ იმ ნაცნობებს ვხედავდი, რომელთა ნახვაც გამიხარდებოდა ან ძალიან გამიხარდებოდა. დიდი იმედი მაქვს რომ 2010 წელს ფესტივალი უფრო მასშტაბური გახდება, უკეთესი headliner ბენდებითა და კარგი აპარტურით. Hope Heads will roll this year.

11)Florence & The Machine – Rabbit Heart

19 წლის გავხდი. ალბათ უკანასკნელად ჩემს ცხოვრებაში. კმაყოფილი ვარ 2009 წლით, საუკეთესო იყო ჩემს მწირ “კარიერაში” და უფლებას ვიტოვებ მჯეროდეს 2010 უკეთესი იქნება.

12)Karen O & The Kids – All Is Love

2009  წელს მე გავიცანი : მერი და მაქსი. სემ ბელი და გერტი,  გავიგე რას ნიშნავს იყო უსახელო ნაბიჭვარი, ცხოვრობდე მეცხრე რაიონში ან ალტერნატიულ სამყაროში სადაც როშაჰი გებრძვის, დედოფალ ვიქტორიას უყვარხარ, სპოკი კი შენი მეგობარია. 2009 წელს მე მაქსთან ერთად გავიქეცი სახლიდან, კეროლს დავუმეგობრდი და კარლ ფრედრიკსენთან ერთად გავფრინდი სახლით,  ფილთან ალანთან და სტიუსთან ერთად ვცემე მაიკლ ტაისონი, მივაჩერდი ცხვრებს, ვიყავი სასაცილო, ვიყავი შერლოკ ჰოლმსი, დროში მოგზაური და სერიოზული კაცი. ვუსმენდი ფლორენსს, ჯულიანს, ველურ ცხოველებს, იქსებს, თქვენ წარმოიდგინეთ თეთრი ტყუილი და უზარმაზარი ვარდისფერიც გამოვცადე საკუთარ თავზე. რაც მთავარია ისევ ისე მიყვარს კერენი, ჩემი მეგობრები და ….

One, two, ready, go

პედოფილი სანტა კლაუსი

დღეს ქრისტეს შობის დღესასწაულია და მეც გადავწყვიტე ერთ–ერთი საუკეთესო ვიდეო გაგიზიაროთ, რომელიც შობისა და სანტა კლაუსის თემატიკას ეხება.  ჭკვიანურად მოფიქრებული სცენარი და სამოყვარულო კამერით გადაღებული მშვენიერი მოკლემეტრაჟიანი ფილმი.

ისიამოვნეთ

მე კი არ დავარღვიე ტრადიცია და შობის ღამეს Nightmare Before Christmas ვნახე.

“ოქროს გლობუსის” მაძიებლები

15 დეკმებერს 2010 წლის “ოქროს გლობუსის” მაძიებელთა სია გამოქვეყნდა. ნომინანტთა სიაში რამდენიმე მოულოდნელობაა. Hurt Locker–ის ხილვა, The Road–ის იგნორირება და ა.შ

ქვევით შედარებით დაწვრილებით ჩემო პროგნოზები :

საუკეთესო მხატვრული ფილმი – დრამა
ნომინანტები:
Avatar (2009)
Inglourious Basterds (2009)
Precious: Based on the Novel Push by Sapphire (2009)
The Hurt Locker (2008)
Up in the Air (2009)

Avatar,  Titanic–ის რეჟისორის რევოლუციური ნამუშევარია, რომელსაც კრიტიკოსები ადიდებენ, სპილბერგი XXI საუკუნის მოვლენას ეძახის, ვინც ნახა კიდევ შთაბეჭდილების ქვეშაა.

Juno–ს რეჟისორის ახალი ფილმი Up in the Air ერთ–ერთი მთავარი ფავორიტია წელს ყველა დაჯილდოებაზე, “ოქროს გლობუსზე” ყველაზე მეტი 6! ნომინაცია აქვს და დიდი შანსია 2–3 რელიზება მაინც მოახერხოს.

ტარანტინოს Inglourious Basterds არ ველოდი ნომინანტებში. მე პირადად ძალიან მომეწონა ფილმი და მიმაჩნია რომ უდაოდ წლის საუკეთესო ნამუშევარია(რა ფილმებიც ვნახე იმათ შორის), მაგრამ როგორც წესი ტარანტინოს არ სწყალობენ ხოლმე “გლობუსზე”, თან “უსახელი ნაბიჭვრები” ზაფხულში გამოვიდა, დასვენების სეზონის ფილმებს კი ნაკლებად რომ ნომინაცია მისცენ საუკეთესო ფილმის კატეგორიაში.

არც Precious–ის ხილვა ყოფილა გასაკვირი ამ სიაში. ეს ფილმი წლევანდელი Juno იქნება, არა შინაარსობრივად რადიკალურად განსხვავდებიან ერთმანეთისგან უბრალოდ ერთ, მაქსიმუმ ორ ჯილდოს მისცემენ “გლობუსზეც” და “ოსკარზეც”.

აი Hurt Locker–ის საუკეთესო ფილმის ნომინაციაში ხილვა კი შოკი იყო. ფილმი ნანახი მაქვს და საშუალოზე ოდნავ მაღალი დონის სამხედრო დრამაა, ზეგაცვეთილი ერაყის ომის თემატიკითა და საკმაოდ დამღლელი სიუჟეტით. რაც მართლა ძალიან მაგარია ფილმში ეს ოპერატორული ნამუშევარია და ატმოსფერო, თუმცა “გლობუსზე” ამისათვის ჯილდოს არ იძლევიან.

The Road, Lovely Bones, Single man,  Bright Star, Education და ა.შ ეს იმ ფილმების ჩამონათვალია რომლებსაც ყველაზე მეტად ვუწინასწარმეტყველებდი მე(და არამარტო მე) ბრძოლას საუკეთესო ფილმისათვის ნომინაციაში. The road, Lovely Bones და Bright Star ნომინაციის გარეშე დარჩნენ. Single man–მა 3 ხოლო Education–მა ერთი ნომინაცია მოიპოვა 2010 წლის დაჯილდოებაზე.

საუკეთესო მხატვრული ფილმი – მიუზიკლი ან კომედია
ნომინანტები:
(500) Days of Summer (2009)
It’s Complicated (2009)
Julie & Julia (2009)
Nine (2009)
The Hangover (2009)

დებიუტანტი რეჟისორის მარკ უების ფილმი (500) Days of Summer წლის ერთ–ერთი ყველაზე ზედმეტად დაფასებული ფილმია ჩემი აზრით. კარგად გადაღებული მელოდრამაა და მეტი არაფერი. საუკეთესო ფილმის ნომინაცია ზედმეტია.

It’s Complicated–ში მერილ სტრიპი, ალეკ ბოლდუინი და სტივ მარტინი ასრულებენ მთავარ როლებს. ეს სრულიად საკმარისია რომ ფილმი სასაცილო და კარგი გამოვიდეს.
Julie & Julia–აც ტყუილად შეიყვანეს ამ სიაში, ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება რომ წელს არაფერი არ უნახავთ სიის შემდგენლებს და ალალ ბედზე დაწერეს ფილმები. “ნახე აქ მერილ სტრიპი თამაშობს და უეჭველი კარგი ფილმი იქნება” ლოგიკით.

რობ მარშალის Nine–ს ნახევარი კინო სამყარო ელის(ელოდა). ფელინის “რვანახევრის” მიხედვით დადგმული მიუზიკლი რომელშიც მთავარ როლს დენიელ დეი ლუისი ასრულებს. ჩემდა გასაოცრად კრიტიკოსებმა მიწასთან გაასწორეს ფილმი და კიდევ უფრო გასაოცრად საშინელი რევიუების შემდეგ ფილმმა არაერთი ნომინაცია მოიპოვა “გლობუსზე”. მე ჯერ არ მინახავს ფილმი და ჩემი აზრი არ გამაჩნია მასთან დაკავშირებით, თუმცა ძალიან მეპარება ეჭვი რომ ფილმი ცუდია.

The Hangover აიიიტ. მაგრად გამიხარდა ამ ფილმის ნომინანტა სიაში ნახვა. მართლა წლის საუკეთესო კომედიაა და მინიმუმ ნომინაციას მაინც იმსახურებდა “გლობუსზე”.

საუკეთესო მსახიობი მამაკაცი – დრამა
ნომინანტები:
A Single Man (2009) – კოლინ ფერტი
Brothers (2009) – ტობი მაგუაერი
Crazy Heart (2009) – ჯეფ ბრიჯესი
Invictus (2009) – ბორგან ფრიმენი
Up in the Air (2009/I) – ჯორჯ კლუნი

წარმოუდგენელია ფავორიტის დასახელება. ყველა ნომინანტს თითქმის თანაბარი შანსი აქვს. საინტერესოა ვინ მოიგებს მაგუაერი თავისი კარიერის პერფომენსით, მორგან ფრიმენი ნელსონ მანდელას როლით, კოლინ ფერტი სუპერ თამაშით. შეიძება ჯეფ ბრიჯესის დრო დადგა, გაუგოს გემო “გლობუსს” ან ჯორჯ კლუნი მოიგებს რიგით მესამე ჯილდოს.

ვიგო მორტენსენი ნომინაციის გარეშე დარჩა. ამას ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი The Road–ის ტრეილერის ხილვისა და რეცენზიების წაკითხვის შემდეგ.

საუკეთესო მსახიობი მამაკაცი – კომედია ან მიუზიკლი
ნომინანტები:
(500) Days of Summer (2009) -ჯოზეფ გორდონ ლევიტი
A Serious Man (2009) – მაიკლ სტულბარგი
Nine (2009) – დენიელ დეი–ლუისი
Sherlock Holmes (2009) – რობერტ დაუნი უმცროსი
The Informant! (2009) – მეთ დეიმონი

მე პირადად მთავარ ფავორიტად მეთ დეიმონს მივიჩნევ. დენიელ დეი–ლუისს არ მისცემენ ჯილდოს, ორი წლის წინ მიიღო და ასე სწრაფად არ “გაუმეორებენ”.  ლევიტს არავინ დაასუნინებს ჯილდოს, რობერტასა და სტულბარგს კი თანაბარი შანსები აქვთ.

საუკეთესო მსახიობი ქალი – დრამა
ნომინანტები:
An Education (2009) – კერი მალიგანი
Precious: Based on the Novel Push by Sapphire (2009) – გაბერეი სიდიბი
The Blind Side (2009) – სანდრა ბულოკი
The Last Station (2009) – ჰელენ მირენი
The Young Victoria (2009) – ემილი ბლანტი

ემილი ბლანტს ვბაშელიკობ მე. არ მაინტერესებს როგორ ითამაშა(არ მინახავს ფილმი ჯერ), უბრალოდ ეს გოგო მომწონს ძალიან და “გლობუსი” კი არა “ოსკარს’ მივცემდი ორს. :დ ისე კი ყველა ნომინანტს აქვს შანსი. გაბერეი სიდიბი მიმაჩნია მთავარ ფავორიტად, ოპრა უინფრი უმაგრეს ზურგს ამ გოგოს და მის ფილმს, თან უკვე ტრადიციად დამკვიდრდა ყოველ წელს ერთი შავკანიანი მსახიობის დაჯილდოება.

საუკეთესო მსახიობი ქალი – კომედია ან მიუზიკლი

ნომინანტები:
Duplicity (2009) – ჯულია რობერტსი
It’s Complicated (2009) – მერილ სტრიპი
Julie & Julia (2009) – მერილ სტრიპი
Nine (2009) – მარიონ კოტიარი
The Proposal (2009/I) – სანდრა ბულოკი

სანდრა ბულოკს(ასეა სწორი) 2!!! ნომინაცია აქვს წელს. თფუი ეშმაკს. : D მერილ სტრიპი მნიშნელობა არ აქვს თამაშობს თუ არა ფილმში, მაინც აძლევენ “გლობუსზე” ყოველ წელს ნომინაციას. ეს მისი 24–ე და 25–ე ნომინაციაა ბოლო 30 წელიწადში.  ჯულია რობერტსის გარდა ყველას აქვს გამარჯვების შანსი

მამაკაცის მეორეხარისხოვანი როლის საუკეთესოდ შესრულება
ნომინანტები:
Inglourious Basterds (2009) – კრისტოფ უოლცი
Invictus (2009) – მეთ დეიმონი
The Last Station (2009) – კრისტოფერ პლამერი
The Lovely Bones (2009) – სტენლი ტუჩი
The Messenger (2009/I) – ვუდი ჰარელსონი

კრისტოფერ უოლცი და წერტილი. შარშან ჰიტ ლეჯერი იყო უეჭველი ფავორიტი, წელს კი არანაკლები პერფომენსით კრისტოფერ უოლცია. ამ კაცმა რომ “გლობუსი” და მერე “ოსკარი” ვერ მოიგოს მაგრად გამიკვირდება.

ქალის მეორეხარისხოვანი როლის საუკეთესოდ შესრულება
ნომინანტები:
A Single Man (2009) – ჯულიანა მური
Nine (2009) – პენელოპა კრუზი
Precious: Based on the Novel Push by Sapphire (2009) – მონიკა
Up in the Air (2009/I) – ვერა ფარმიგა
Up in the Air (2009/I) – ანა კენდრიკი

ალბათ ჯულიანა მურს აღირსებენ “გლობუსს”

საუკეთესო რეჟისორი
ნომინანტები:
Avatar (2009) – ჯეიმს კამერონი
Inglourious Basterds (2009) – კვენტინ ტარანტინო
Invictus (2009) – კლინტ ისტვუდი
The Hurt Locker (2008) – კეტრინ ბიგელოუ
Up in the Air (2009/I) – ჯეისონ რაიტმანი
ბიგელოუს გარდა ნებისმიერისგანაა მოსალოდნელი გამარჯვებულის სიტყვის წარმოთქმა 17 იანვარს.

საუკეთესო სცენარი
ნომინანტები:
District 9 (2009) – ნეილ ბლომკამპი; ტერი ტეჩელი
Inglourious Basterds (2009) – კვენტინ ტარანტინო
It’s Complicated (2009) – ნენსი მეიერსი
The Hurt Locker (2008) – მარკ ბოული
Up in the Air (2009/I) – ჯეისონ რაიტმანი;შელდონ ტერნერი

საუკეთესო სიმღერა
ნომინანტები
Avatar (2009) –  “I Will See You”.
Brothers (2009/I) – “Winter”.
Crazy Heart (2009) –  “The Weary Kind”.
Everybody’s Fine (2009) – “(I Want To) Come Home”.
Nine (2009) – “Cinema Italiano”.

ამაზე ფარჩაკი ნომინანტები ამ ნომინაციაში არასოდეს მინახავს “გლობუსზე”. Nine–ს საუნდტრეკის გარდა არაფრად არ ვარგა არცერთი, Avatar–ის საუნტრეკი Titanic–ის სელიონ დიონობაა. ის სამი საერთოდ ფუნაა.Karen O დატოვეს ნომინაციის გარეშე. არადა All is love ყველა ნომინანტს ერთად აღებულს ჯობია.

საუკეთესო მუსიკა
ნომინანტები
A Single Man (2009) – აბელ კორზენიოვსკი
Avatar (2009) – ჯეიმს ჰორნერი
The Informant! (2009) – მარვინ ჰამლიში
Up (2009) – მიკაელ ჯიაკ(ჩ)ენო
Where the Wild Things Are (2009) – Carter Burwell; Karen Orzolek კარტერ ბურველი. კარენ ოზოლეკი.

საუკეთესო უცხოენოვანი ფილმი
ნომინანტები
Baarìa (2009)
Das weisse Band – Eine deutsche Kindergeschichte (2009)
La nana (2009)
Los abrazos rotos (2009)
Un prophète (2009)

საუკეთესო ანიმაციური ფილმი
ნომინანტები:
Cloudy with a Chance of Meatballs (2009)
Coraline (2009)
Fantastic Mr. Fox (2009)
The Princess and the Frog (2009)
Up (2009)

აქ Pixar მორიგ “გოლუბს” გაიფორმებს. Up-ს ვერ მოუგებს ვერცერთი.

დაველოდოთ 17 იანვარს. დიდი იმედი მაქვს მე რომ ოსკარზე უკეთესი ნომინანტები იქნებიან, რამდენიმე ფილმი ტყუილად დაჩაგრეს.

2012 და მომავალი

რონალდ ემერიხს რომ დედამიწა ეზიზღებოდა ჯერ კიდევ 1992 წელს გახდა ფართო საზოგადოებისათვის ცნობილი. 90–იანების დასაწყისში ემერიხმა გააკეთა ის რასაც არცერთი კაცთმოყვარე არ იზამდა, დოლფ ლუნდგრენი და ჟან კლოდ ვანდამი ათამაშა ერთად, ერთ ფილმში სახელად Universal Soldier. ფილმის წარმატებით შეგულიანებულმა რეჟისორმა უნივერსალური მეთოდი შეიმუშავა სამყაროს ზიზღის ეკრანზე გადმოსატანად, ჯერ იყო Independence Day. ფილმი ჰიტად იქცა, ემერიხმა უცხოპლანეტელებს დედამიწა მიწასთან გაასწორებინა, უილ სმიტი პოპულარული გახადა და საშუალო სტატისტიკური ა.შ.შ–ის მოქალაქეს დააფიქრა ისეთ ზოგად საკაცობრიო საკითხზე როგორიცაა უცხოპლანეტელებისადმი ლიბერალური დამოკიდებულება. ორიოდ წლის შემდეგ როლანდ ემერიხის ახალი პროექტი, იაპონური ფილმის რიმეიკი Godzilla გამოვიდა. ამჯერად გიგანტური რეპტილია შეეჭიდა სამყაროს განადგურების საქმეს, თუმცა მისი ცდა კრახით დამთავრდა. XXI საუკუნეში გერმანელი რეჟისორის ფილმები გაცილებით მასშტაბური გახდა. 2004 წელს The Day After Tomorrow–ს პრემიერა შედგა. ფილმი 2012–ის ერთგვარი პრელუდია გამოდგა, თითქმის ანალოგიური სიუჟეტის მქონე ფილმი, განსხვავება ისაა რომ იქ ჯეიკ გილენჰაალის პერსონაჟი არის მთავარ როლში 2012–ში კი ჯონ კიუსაკი ჩაუქობს.

ბოლო 2–3 წელია მაიას ტომის წინასწარმეტყველება რომლის მიხედვითაც დედამიწა 2012 წლის 31 დეკემბერს განადგურდება სულ უფრო და უფრო პოპულარული ხდება. არაერთი დოკუმენტური ფილმი მიეძღვნა ამ ისტორიას და გასაკვირი არ არის ემერიხმა, რომ ფილმის გადაღება განიძრახა, ფულის სუნი ასდიოდა ამ პროექტს რომელიც ჩანასახშივი ერთობ პროვოკაციული იყო. ფილმის ბიუჯეტი 200 მილიონია, მარკეტინგმა და პიარმაც კარგად იმუშავა, შედეგმაც არ დააყოვნა გაქირავებაში ჩაშვებიდან ორი კვირის შემდეგ ფილმს 458 მილიონი ა.შ.შ დოლარი აქვს მოტანილი კინოკომპანია სონი/ქალამბიასთვის.

ფილმის ფაბულა საკმაოდ მარტივია – “შეაშინე და იბატონე მაყურებელზე”. ნამუშევრის სიუჟეტი რბილად რომ ვთქვათ ისეთივე სუსტია როგორიც ემერიხის ძველი გლობალურ კატაკლიზმებთან დაკავშირებული ფილმებისა. კინოთეატრში პირველი ნახევარი საათი შეგიძლიათ დაიძინოთ, თოჯინას კაბა შეუკეროთ, ვარდის უეკლოდ დაკრეფა სცადოთ, ტარიელ ჭანტურიას ლექსები თარგმნოთ სპარსულ ენაზე რადგან ეკრანზე არაფერი საინტერესო არ ხდება. ამ დროის გასვლის შემდეგ ემერიხი ტემპს იღებს, ნელ–ნელა იწყებს დედამიწის მიწასთან გასწორებას.  2009 წელს პროფესორი ადრიან ჰელმსლი იგებს, რომ დედამიწას განადგურება ემუქრება, დიდი რვიანის ქვეყნები იწყებენ საიდუმლო გეგმის განხორციელებას, რომლის მიხედვითაც 2012 წლის აპოკალიფსისას მხოლოდ “რჩეულნი”გადარჩებიან. ფილმის მთავარი პერსონაჟი ჯექსონ კერტისია(ჯონ კიუსაკი), რომელიც ცოლს(ამანდა პიტს) გაშორებულია და ბავშვებთან ერთად უიქენდზე ლაშქრობაში წავა, სწორედ ამ ლაშქრობისას გაიცნობს ის ვუდი ჰარელსონის პერსონაჟს რომელიც მას საიდუმლოს გაანდობს იმის თაობაზე, რომ დიდი რვიანის სახელმწიფოები ხომალდებს აგებენ აპოკალიფსისაგან გადასარჩენად. ჯექსონთან ერთად ფილმში რამდენიმე მნიშვნელოვანი პერსონაჟია ადრიან ჰელმსლი(ჩიუითელ ეჯიოფორი), იური და პრეზიდენტი ტომას უილსონი(დენი გლოვერი). პერსონაჟები ძალიან ბევრია, საკუთარი ხაზის განვითარება კი არცერთს არ აქვს საინტერესო. 150 წუთი ისე უყურებ ფილმს, რომ გული არავისზე შეგტკივა, არავინ გიყვარდება ან გეზიზღება.

თბილისის კინოთეატრებში ფილმის შუაში ანტრაქტია. მიზეზად ფილმის ქრონომეტრაჟია მოყვანილი. არადა ამაზე გაცილებით დიდი ფილმები მინახავს კინოში ყოველგავრი შესვენების გარეშე(მაგ:King-Kong, LOTR III). უბრალოდ დამფრთხალი და შეშინებული ქართველი ერი, რატომღაც პოპკორნსა და გამაგრილებელ სასმელს ეძალება და კინოთეატრები საკმაოდ კარგ მოგებას ნახულობენ ამ შესვენებებზე. ანტრაქტისას ხალხს ისეთი დაზაფრული სახე ჰქონდა წამით დავეჭვდი, იქნებ მე არ ვაქცევდი ყურადღებას ბუნების “გაფთხილებებს” და აპოკალიფსი მართლა გვიახლოვდება. ხალხი სიგარეტს ჭამდა და ბატი–ბუტს ეწეოდა შიშით, თან აუჰ რა გვეშველება ისმოდა ხშირ–ხშირად. კიდევ კარგი შესვენება მალე დასრულდა, თორემ ვგონებ მეორედ მოსვლას ვერც მოვესწრებოდი და იქვე გავფშეკდი ფეხებს ამდენი უაზრო სახეების ყურებით.

CGI(კომპიუტერული ანიმაცია/სპეცეფექტები) უკეთესის სურვილს ტოვებს, რიგ ეპიზოდებში რეალურობა აკლია მოვლენებს რაც რათქმაუნდა დაღს ასვამს ნამუშევარს. სცენარი რაც უფრო ბოლოსკენ მიდის სულ უფრო სასაცილო და აბსურდული ხდება. ფილმში განვითარებული მოვლენების დაჯერება, ისეთივე ძნელია როგორიც უგო ჩავესის შეყვარება, ბრუნეის დედაქალაქის სახელის დაზეპირება ან პეკინზე პიკის საათებში მანქანით გავლა. ფილმი სუსტია, ძალიან სუსტი. მისი წარმატება დიდწილად განპირობებულია პიარის, დედამიწის განადგურებისა და მეორედ მოსვლის შიშისდაგამო. არც კი ვიცი რომელი ჯობია დედამიწა განადგურდეს თუ მეორედ მოსვლის გჯეროდეს და გეშინოდეს ადამიანს.

ბოლოს მინდა შემოგთავაზოთ რამდენიმე მიზეზი თუ რატომ არ განადგურდება დედამიწა 2012 წელს.

* 2014 წელს ემერიხი ამ ფილმის გაგარძელება გადაიღებს

* 2013 წლის იანვარში საქართველო ახალ პრეზიდენტს აირჩევს

* 2013 წლის მარტში მრავალათასიანი აქციები მოეწყობა რიყეზე ლოზუნგით “გადადექი, გადადექი”

* 2013 წლის მაისში 4 წლით უცნობი კვლავ დაბრუნდება საკან N5–ში

* 2015 წელს მარკესი მართლა დაწერს თავის უკანასკნელ სიტყვებს

* 2016 წელს საქართველოს ნატო დაუწერს 5+ით “ადნაკლასნიკებზე”

* 2017 წლის 23 ნოემბერს მიხეილ სააკაშვილი აწყობს “ფეისბუქის” რევოლუციას და ქვეყნის პრეზიდენტი ხდება *2017 წლის 24 ნოემბერს შალვა ნათელაშვილის ფეთი “ფეთ სოსაიეთიში” პრეზიდენტი გახდება

* 2021 წელს დიდგორის 900 წლისთავზე მიხეილ სააკაშვილი სიტყვით გამოვა და იტყვის:”დღეს როგორც არასდროს ქართველებს ერთად დგომა გვჭირდება”

2025 წელს კუბის პრეზიდენტი გახდება ნუგზარ კასტრო.

*2026 წელს ჯონდი ბაღათურია მოითხოვს “ფლეიბოის” ხულოს ფილიალის დახურვას

* 2027 წელს ჯონდი ბაღათურია მოითხოვს “ფლეიბოის” ხულოს ფილიალის დახურვას

* 2047 წელს ფეხბურთი როგორც სპორტის სახეობა გაუქმდება

* 2051 წელს თბილისის დინამო ფეხბურთის ჩემპიონთა ლიგის მეორე საკვალიფიკაციო ეტაპზე უნდა გავიდეს

*2112 წელს საქართველო დაიბრუნებს დაკარგულ ტერიტორიებს : აფხაზეთს, სამაჩაბლოს, საინგილოს, ნიკოფსიას, დარუბანდს, ვირჯინიის შტატს, ფილიპინებს, ურალის ქედსა და ხონსიუ, ხოკაიდოს უდიდეს ნაწილს.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)

ოთხი მოკლემეტრიაჟიანი მულტფილმი:Reach a star

მინდა წარმოგიდგინოთ ოთხი მოკლემეტრაჟიანი ანიმაციური ფილმი. თითოეული გამორჩეული და ჩემის აზრით შთამბეჭდავია თავის ჟანრში.

1)KJFG

ნამდვილად არ ვიცი რას ნიშნავს ეს სათაური რომლითაც მთელი სერიაა დასათაურებული დათვის, მგლისა და კურდღლის ისტორიებისა.  ბრემენელი მუსიკოსებისა და ქართველი სოფლის “მშენებლების” საუცხოო სიმბიოზს ჰგავს ეს რუსული ანიმაცია. სულ რაღაც ორი წუთი გრძელდება ფილმი, თუმცა ეს დრო სრულიად საკმარისია გულიანად სიცილისა და პერსონაჟების შესაყვარებლად. მათი მოძრაობის მანერა და გამოხედვები ყველაზე ცუდ შემთხვევაში გაგაღიმებთ.

2)Kiwi

არსებობს ასეთი ფრინველის სახეობა – კივი. ამ ჯიშის ფრთოსნებს ფრენა არ შეუძლიათ. მულტფილმის მთავარი პერსონაჟის ოცნებაა თუნდაც ერთხელ გაფრინდეს და ის ამას ყველაზე ორიგინალური მეთოდით აკეთებს. ძალიან მაგარი სცენარია და მთლიანად ფარავს იმ ფაქტს, რომ ანიმაცია ძალიან ცუდია.

მომხიბვლელი ისტორიაა სევდიანი ფინალით.

3)Partly Cloudy

სტუდია Pixar–ზე არერთხელ დამიწერია და მიტქვამს, რომ ვაღმერთებ ამ კომპანიას თავისი ქმნილებების გამო. სრულმეტრაჟიან მულტფილმებს რომ თავი დავანებო, მოკლემეტრაჟიანი ანიმაციები არანაკლებ მაღალხარისხოვანი და დახვეწილი გაკეთებულია.

ეს მულტფილმი ძალიან ემოციური გამოდგა ჩემთვის. პატარა ბავშვივით ვხტუნავდი სავარძელში ფილმის ყურებისას, ფინალზე ტაში შემოვცხე სიხარულისაგან და კიდევ ერთხელ დავლოცე პიქსარის თანამშრომელთა ტვინები.

4) REACH

Wow. mind blowing creation.  ძალიან ლამაზი და ჭკვიანურად გაკეთებული მულტფილმი. თითოეული დეტალი აღტაცებას იწვევს მულტფილმში, დაწყებული გარემოდან დამტავრებული მთავარი პერსონაჟით. ისტორია ოცნებაზე რომელიც ასე ახლოსაა ხოლმე და ასე ძნელია მისწვდე. ალბათ უკეთესია ვარსკვლავის მოწყვეტისას დაიწვა ვიდრე მიწიდან მის ცქერაში სიბერემ შეგჭამოს და შენი ცხოვრების ყველაზე დასამახსოვრებელი ეპიზოდი მეორე კურსზე დალეული ორი ლიტრი ლუდი იყოს ან სამსახურში თანამშრომელთან წაგებული “ვირი ვარ და ვყვირივარ”. ბრავო შემქმნელს.

Signs

გენიალური 12 წუთიანი ნამუშევარი რომელმაც 2009 წლის კანის კინოფესტივალზე  ლომი მოიგო. Signs ასე ჰქვია პატრიკ ჰიუზის ფილმს.  მოკლე ისტორია ბიჭზე რომელსაც უჭირს საზოგადოებასთან ინტეგრირება, ნაკლებად კომუნიკაბელურია და ალბათ ამიტომაც მისი ცხოვრება ერთი დიდი რუტინაა, ერთადერთი მოქმედი პერსონაჟით, რომელიც თვითონაა. თუმცა ერთ დღესაც მის ცხოვრებაში ჩნდება გოგონა, რომელთან ურთიერთობაც ალბათ ერთ–ერთი უმშვენიერესი რამაა რაც წელს კინოფილმებში ვიხილე. ამ 12 წუთში მეტი სიყვარული, სითბო და სილამაზეა ვიდრე notebook–ისა და walk to remember–ის ტიპის ფილმებში, 2 სათი რომ იმას ცდილობენ იაფფასიან მომენტებზე გატირონ.

დატკბით

და მუსიკაც როგორი მშვენიერია