ანახეთ ეს ფრაზები მსოფლიოს და ომი აღარ იქნება

მე მსურს რამდენიმე სიტყვისა თუ გამოთქმის ფენომენზე ვისაუბრო და შევეცადო ჩავჭვდე მის არსსა და დანიშნულებას.

1)”რას აკეთებთ ხალხნო, ქართველები არ ხართ”?!

არ ვიცოდი თუ იყო რაიმე ისეთი რასაც ქართველები არ ვაკეთებდით და ამით გამორჩეულები ვიყავით.

2)”ავტობუსმა(მარშუტკამ) გამასწრო”.

არადა როგორ უნდა გაგაწროს ავტობუსმა? უბრალოდ თვითონ აგვიანებ, მაგრამ რა ჯობია იმას რომ ყველაფერს სხვას აბრალებ. სწორედ ამ ერთმანეთზე დაბრალებას მივყვავართ კარვებამდე და აქციებამდე ხოლმე.

3)”აუ რა ნაშააა”.

გოგონა მოდის, მიმზიდველად გამოიყურება, სექსუალურიც არის და ლამაზიც. “სასტავი” დგას და უცებ ამ გოგოს ხედავს. აუ რა ნაშაა თუ წამოსცდა რომელიმეს იქ სრულდება ყველაფერი. ერთი სიტყვა ავტომატურად ამ გოგოს აკნინებს. რადგან ძმაკაცი, რომ ნაშას დაუძახებს აბა იმ გოგოს შეყვარებულად როგორ გაიხდი. თუ ურთიერთობა გექნება მხოლოდ იხმარ რა.

4) “როგორი ბიჭია? რავი არის რა. თუმცა ხო იცი არც თიკოა ბედის საჩუქარი”

ბედი საჩუქრებს აკეთებს. ბედი საერთოდ რა ფენომენია? ესეც იმ “ქმნილებათაგანია”  ქართველებს რომ გვიყვარს ძალიან . წარმოიდგინე ზიხარ და ამბობ თუ ბედია სამსახურს ვიშოვი, წარმატებულ ბიზნესს წამოვიწყებ, კოფი ანანს მუხლებზე ვაკოცებ, ევა ლონგორიას და გივი სიხარულიძეს ერთმანეთს გავაცნობ, კენტი რაოდენობის შვილებს ვიყოლიებ და ა.შ უაზროდ და გაუთავებლად ბედზე ფიქრი და წუწუნი.

5) “დამკარგავ იცოდე”

როგორი ხმამაღალი გამოთქმაა. რამხელა წარმოდგენა აქვს თავის თავზე მთქმელს. ამ სიტყვებით ცდილობს მარშუტკაში ფული არ გადაახდევინოს ნაცნობს ან ერთი ჭიქით მეტი დაალევინოს იმ დღეს გაცნობილ ადამიანს. მაინც რას არ გაგაკეთებინებს ადამიანს ძვირფასის დაკარგვის შიში.

6)”ამით ჩემს სახელზე რამე იყიდე”.

უბრალოდ უაზრო და იდიოტური სცენების ნაკრები.

7)“ყლეზე ბანტი”, “განდონი ხარ”

ეს გამოთქმები და ძმანნი მისნი რომლებიც მესმის. რომ ცალსახად მიმართულები არიან იქით რომ მიაყენონ ადამიანს შეურაცყოფა მაგრამ მოდით ჩავუღრმავდეთ საქმეს. ვინ და რატომ მოიფიქრა რომ მე არ მაინტერესებს(თუ რაღაც ეგეთი) სეეცვალა გამოთქმით “ყლეზე ბანტი”. უბრალოდ წარმოიდგინეთ სურათი, მამაკაცის სარცხვენალს ბანტი უკეთია. ლოოოლ. “განდონი ხარ” – ეს მე მგონია რომ საერთოდ არაა შურაცმყოფელი. ამით შენ ადამიანს ეუბნები, რომ ის შენი საუკეთესო მეგობარი და დამცველია. გიცავს ტრიპერისგან, შიდსისგან და სხვა უამრავი ვენერული დაავადებისაგან, არის ძალიან მრავალფეროვანი და ნაირსურნელოვანი. მოკლედ ეს გამოთქმა ბედის უკუღმართობის გამო იქცა საძაგებელ წინადადებად.

8 )“დღეს ისე როგორც არასდროს გვჭირდება ერთად დგომა”.

ეს წინადადება იმდენად ხშირად მესმის ხოლმე სხვადასხვა პოლიტიკური ლიდერის მხრიდან. რომ ყოველ დღე ისე როგორც არასდროს მინდა ყველაფერი ისე იყო როგორც არასდროს. საქართველო შვეიცარიის მსგავსი სახელმწიფო იყოს შიკოლადის წარმოებითა და ჭყინტი ყველით განთქმული.

მეტს თავს არ შეგაწყენთ. ეს გამოთქმები გამახსენდა ეხლა უცებ. თორემ ამისთანა უამრავია.  მარტო “ტრაკში ტყნ##რი, 10 შაური” რად ღირს. გულში გხვდება ადამიანს პირდაპირ და თვალწინ ლოყებაღაჟღაჟებული ყმაწვილი წარმოგიდგება, 10 შაურით ხელში, რიგში რომ ცქმუტავს ანალური სექსის მოლოდინში.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)

პოპკორნის სეზონი ანუ როდის ჯობია კინოში ზასაობას ფილმის ცქერა IV- August

ეს გახლავთ Popcorn movies რიგით მეოთხე და უკანასკნელი ნაწილი.  იმედია ჩემს მიერ ჩამოთვლილი ფილმებიდან, ნებისმიერი სიიდან რომელიმემ მაინც დაგაინტერესათ და გაგიჩინათ სურვილი კინოთეატრს ეწვიოთ ან სახლში ცხელი ზაფხულის რომელიმე დღეს ეკრანს მიეჯაჭვოთ.

აგვისტო:

G.I. Joe: The Rise of Cobra(AUGUST 7th) – ბავშვობაში G.I. Joe-ს სათამაშოებზე ვოცნებობდი ხოლმე. ეჰჰ რა დრო იყო. აგერ დრო მოვიდა და ფილმსაც იღებენ უკვე. რეჟისორი სტივენ სომერსი იქნება, მუმიებისა და ვან ჰელსინგის გადაღებით გამოწრთობილი პიროვნება. სამსახიობო ანსამბლი ისეთია ერთხელ ნახვის სურვილს ნამდვილად ტოვებს. ჩანინგ ტატუმი, მარლონ უეინსი, სიენა მილერი, კრისტოფერ ეკლესტოუნი და ა.შ. ტრეილერი მომეწონა თორემ ამ ფილმს არც დავდები აქ, თუმცა CGI(კომპიუტერული ეფექტები) საკმაოდ ნურმალური ჩანს და თუ ფლოთი არ იქნება სტივენ სიგალის ფილმების მსგავსი ღირს ერთხელ ნახვა.

Final Destination: Death Trip(AUGUST 14th) – დარწმუნებული ვარ ბევრს ამ ფრენჩაიზის პირველი სამი ნაწილიდან ერთ-ერთი მაინც გინახავთ. ფილმები საკმაოდ საინტერესო იდეით. სიკვდილს გადარჩენილ ადამიანებს როგორ დასდევს სიკვდილი რათა დაამტკიცოს ქართული გამონათქვამი:”რაც შუბლზე გაწერია ვერ აცდები”. რამდენად ხარისხიანია ფილმები ეს უკვე სხვა საკითხია. მესამე ძალიან ცუდი იყო და დიდი იმედი მაქვს, რომ მეოთხეში რაიმე ახალს და საინტერესოს შემოგვთავაზებენ ფილმის შემქმნელები. უიჰ სულ დამავიწყდა ფილმის 3D იქნება და სრული ეფექტის მისაღებად სათვალეებით, კინოთეატრებში ცქერა იქნება აუცილებელი.

Taking Woodstock(AUGUST 14th) – სიტყვა ვუდსტოკი ალბათ ყველასთვის თავისუფლებასთან, ჰიპებთან, როკენროლის ღმერთებთან და უბრალოდ გენიალურ მუსიკასთან ასოცირდება. ენგ ლი დღევანდელობის ერთ-ერთი ყველაზე მრავალფეროვანი რეჟისორია. ამ კაცს თანაბარი სიძლიერით შეუძლია გადაიღოს დრამა, ფენტეზი, ექშენი და უბრალოდ რაც მოუნდება ის. მოკლედ აგვისტოს ცხელ დღეებში ამ ფილმით გაგრილება არავის არ აწყენს.

Inglourious Basterds(AUGUST 21st) – იოოოოოოოოოოო. კვენტინ ტარანტინო ბრუნდება. 90-იანების საკულტო პიროვნებად ქცეული ტარანტინო თავისი ოცნების ფილმით გვიბრუნდება. ეს არის პროექტი რომელზედაც კვენტინი არაერთი წელია მუშაობს და როგორც იქნა დაადგა საშველი მის გადაღებას. ფილმში მთავარ როლს ბრედ პიტი შეასრულებს. რაღაც აფეთქების მოლოდინში უნდა ვიყოთ. გული მიგრძნობს ან ძალიან მაგარი ფილმი შემრჩება ხელში, ანდა ტარანტინოს ყველაზე ნაგავი ნამუშევარი.

H2(AUGUST 28th) – რობ ზომბი ჰელოუინით ბრუნდება. პახმელიაზე სანახავი ფილმი იქნება. ბევრი სისხლი და შეშის ემოციით მსახიობები.

The Boat That Rocked(AUGUST 28th) – 28 აგვისტოდან ბრიტანელი “ამხანაგები” გვიწვენ თავიანთ კატერზე. სადაც ყველაფერი არის რაც ადამიანს სურს. სექსი, მუსიკა, როკი, მოსაწევი, თავისუფლება, გარყვნილება, ფილიპ სეიმურ ჰოფმანი და გემა არტენტონი. უბრალოდ ბრიტანული კომედია რომელიც მინიმუმ 90 წუთით გაგვიხალისებს ცხოვრებას და დაგვასევდიანებს იმაზე ფიქრით როგორი უნდა იყოს ნამდვილი რადიოს წამყვანი. ესეც ზაფხულის ცხელი სეზონის ანონსი. შემოდგომის დადგომასთან ერთად ოსკარების ციებ-ცხელებით დაგიბრუნდებით.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)

ქართული ომები ეპიზოდი IV:კაცია რა-ს ფენომენი

თემა რომელსაც ეხლა მე მინდა შევეხო ძალიან გაცვეთილია, იმაზე მეტად გაცვეთილი ვიდრე თავად ის უნდა იყოს რაზეც საუბარია. ქალიშვილობის ინსტიტუტზე ბევრი დაწერილა და კიდევ უფრო მეტი თქმულა, მაგრამ მე მინდა ერთი ჩემის აზრით საინტერესო კუთხით დაგანახოთ სიტუაცია რომელშიაც საქართველო იმყოფება თავის საყვარელ ინსტიტუტთან ერთად.      მერვე კლასიდან სკოლაში ვკამათობი, რომ გოგო ბოზი არ იყო თუ სექსი ექნებოდა სასურველ პიორვნებასთან, მეათედან ფორუმებზე ვიღლიდი თავს, მეთერთმეტე კლასიდან კი ძალიან იშვიათად ვერთვებოდი დისკუსიებში. სტუდენტობის ხანის დადგომასთან ერთად კი თითქმის დავდუმდი. დავიღალე და მივხვდი რომ არაფერი არ იცვლება საუბრით. მაგრამ…

რამდენიმე დღის წინ მეგობართან(მდედრია) საუბრისას, თემას მოჰყვა შეყვარებულთან სექსი და ა.შ და გავიგე რომ თურმე მეგობარი არ არის წინააღმდეგი თუ მისი შეყვარებული ე.წ ბოზთან დაამყარებს სექსუალურ კავშირს. “ბიჭია და აბა ხომ არ მოითმენს” ასეთი იყო ახსნა ამ ჩემთვის ამოუცნობ ფენომენზე. ვიფიქრე მხოლოდ ეს მეგობარი ფიქრობს ასეთქო და დავიწყე გამოკითხვის ჩატარება, რომელმაც რაღაც არანორმალური შედეგები მომცა. 25 გამოკითხული გოგოდან 23 არ ეწინააღმდეგება იმ ფაქტს რომ მის შეყვარებულს შეიძლება(მეტიც აუცილებელია) სექსუალური კონტაქტი აქვს სხვა გოგოსთან. “მთავარია მე ვუყვარვარ და იმასთან რაც უნდა ის აკეთოს, ცოლი რომ ვიქნები მერე აღარ ვაპატიებ”. არ ვიცი შეიძლება მე ვარ ბეცი და ამ ცხოვრების ფერხულს ვერ ვყვები კარგად, მაგრამ ვერაფრით ვერ ვხვდები როგორ შეიძლება ეს დაუშვა ადამიანმა. სიყვარული დავიკიდოთ საერთოდ, უბრალოდ რომ მოგწონდეს ბიჭი და მასთან ერთად იყო და იცოდე რომ შენი კოცნის მერე წავა და ვიღაცასთან ორგაზმს განიცდის ვერაა კარგი ამბავი. მერე ვიფიქრე ალბათ მე როგორც მამრი სხვანაირად ვფიქრობ მეთქი და ბიჭებს შევეკითხე აზრი და აქაც შედეგი დამთრგუნველი იყო. “შეყვარებულს სანამ ცოლად მოვიყვან მანამდე ნძრევით ხომ არ მოვკვდები”. რა ცუდია ყველაფერი, რომ აქამდე დადის.

ყველაფრის თავი და პრობლემა კი არის ის რომ შეყვარებულებს არ აქვთ სექსუალური კავშირი. არ არსებობს ნდობა და შესაბამისად იქ სადაც ნდობა არ არის სიყვარულიც ვერ იქნება. ბიჭებისაც მიკვირს ძალიან, არ მესმის გიყვარდეს გოგო ძალიან და ამ დროს ბოზებში დადიოდე, ამაში ფულს იხდიდე ან თუნდაც არ იხდიდე ისე “კერავდე” გოგოს. ესაა ქართული სიყვარულის ისტორია ის კაცია და უნდა იგიულაოს, ის კი ქალია და თავის დროს უნდა დაელოდოს, ფატას როდის მოხსნის მეუღლე და აზიარებს ცოლ-ქმრული უღლის ნეტარებას. რატომ არ დადის ქართველამდე, რომ საყვარელ ქალთან სექსი ჯობია ვიღაცა სრულიად უცნობ და ნაკლებ მიმზიდველ მდედრთან ღლაბუცს, ან რატომ არ აწუხებთ გოგოებს ის რომ “მომავალი მეუღლე” აგერ უკვე ურთიერთობის დასაწყისში ღალატობს და შემდეგ ეჭვი მეპარება შეიცვალოს რამე. ბევრჯერ გამიგია გოგოებისაგან “კაცია რა, ქალებშიც ივლის და იგულავებს კიდევაც”, “ბოზებში იაროს მთავარია მისი საყვარელი ქალი მე ვარ”.

ვწუხვარ რომ ასე “ვგულაობთ და ვსაყვარელქალობთ” საქართველოში.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)

რომ გადახვალ გააჩერე!

დღეს დოდკას ბლოგზე ამ პოსტის გაცნობის შემდეგ რატომღაც სხვადასხვა სატრანსპორტო საშუალებებზე დავიწყე ფიქრი, მათ დადებითსა და უარყოფით მხარეებზე, ნელ-ნელა ნათლად დავხატე გონებაში ის სურათი რომელიც უმეტესად წარმოგვიდგება ხოლმე “მარშუტკით” , ავტობუსით ან მეტროთი მგზავრობისას. ხოდა გადავწყვიტე ჩამომეწერა ის რამდენიმე ერთობ გავრცელებული ქმედებათა სია, რომელთა “ ჩადენაც” საზოგადოებრივ ტრანსპორტში, რბილად რომ ვთქვათ არ არის სასურველი. 5)მობილური – იყო დრო მობილურზე საუბარი მარიაჟობად ითვლებოდა. მახსოვს “მარშუტკაში” მობილურის დანახვაზე ხალხი იშმუშნებოდა და ჩურჩული იწყებოდა. ეხლა მობილური არავის უკვრის, მაგრამ ზოგი ამ მშვენიერი გამოგონების დანიშნულებას მაინც ვერ ხვდება. მავანნი ძალიან ხმამაღლა საუბრობენ ტელეფონით. კაცი იფიქრებს ვინმეს აინტერესებს, ნუგზარას დაბადების დღეზე ვინ რამდენი დალია, ან ის ფაქტი რომ გულიკოს ქვისლი არ არის ბედის საჩუქარი. არიან ისეთები რომლებიც “ნაუშნიკების” დანიშნულებას ვერ ჩაწვდნენ ბოლომდე და ამიტომ სასურველ აუდიო ფაილს თანამგზავრთა მთელ ჯგუფს ასმენინებენ. კი კარგია “ბლატნოი”(ბლატნოი – ბიჭი რომელიც გოგოს გაჟიმავს და მეორე დღეს მთელმა საძმაკაცომ იცის.ავტორის შენიშნვა) სიმღერების მოსმენა ბარათაშილის ხიდზე,მეტიც საოცარი შეგრძნებაა როდესაც მღძოლის ფრაზას:”კალხოზნიკზე ხომ არავინ ჩადის”, ერწყმის შუფუტინსკის რომელიმე სიმღერა(თუ შუფუტინსკი “ბლატნოი” არ არის მე მაპატიეთ), მაგრამ ხანდახან ისეთ ხასიათზე ვარ რომ მირჩევნია Kasabian-ის British Legion-ს მოვუსმინო, რა ვიცი კაცია და გუნება.

4)მრწამსი – ქართველები ძალიან “მორწმუნენი” ვართ. პირჯვრის გადაწერა მგზავრობისას. ეს ფენომენი ალბათ ყველას შეგვიმჩნევია. უმეტესად “მარშუტკით” ვმგზავრობ და დავკვირვებივარ, რომ ბარათაშვილის ხიდის მიახლოებისას ხალხი ფაცი-ფუცს იწყებს. ყურსასმენები გამოაქვთ ყურებიდან და იწყება მასიური პირჯვრისწერა. როდესაც მარშუტკა სავსეა ერთობ მძიმე პროცესია. მოსახვევში შესვლისას შანსი იმისა, რომ ვინმეს იდაყვი სახეში იგრძნოთ საკმაოდ დიდია.

3)დეოდორანტი – მოახლოვდა ზაფხული დ სულ უფრო მძიმე იქნება სამარშუტო ტაქსიში გაჩერება, აღარაფერს ვამბობ მეტროსა და ავტობუსზე.ფანჯრიდან თავგაყოფილი სახეები მომრავლდება ვიცი ეგ მე. მახსოვს რამდენიმე წლის წინ ამაზე სიუჟეტიც გავიდა ტელევიზორში, მემგონი “პოსკრიპტუმში”. არ ვიცი რატომ ,მაგრამ ჩვენს ქვეყანაში დაბანა-ჩაბანვის ინსტიტუტი არც ისე კარგად მუშაობს. თუ ევროპის სხვა სახელმწიფოში რიგითი მოქალაქე დილა-საღამოს იღებს შხაპს, საქართველოში საშუალო სტატისტიკური ქართველი 3-4 დღეში ერთხელ ბანაობს. ყოველ შემთხვევაში ტრანსპორტები უკეთესის ფიქრის საშუალებას არ გვაძლევენ. ბოლო წლებია იღლიების მოვლა მეტ-ნაკლებად ისწავლა ქალმაც და კაცმაც, თორემ მახსოვს “ქალი ხომ არ ვარ იღლია რომ გავიპარსოს” ეპოქაში სველი დადიოდა ნახევარი თბილისი. თუმცა ვახტანგ გორგასლის სუსტ წერტილთან დაკავშირებით ინციდენტები მაინც საკმაოდ მრავლადაა. დეოდორანტი კიბოს აჩენსო ამბობენ. მე პირადად მირჩევნია მე გამიჩნდეს მეტასტაზა, ვიდრე სხვას გავუჩინო ფილტვების სიმსივნე. 2)ძმათა კვლა – არ მესმის რა აუცილებელია ის ადამიანი ხეიბრად აქციო, რომელიც ცდილობს მგზავრობის ფული გადაგიხადოს. გაგუდვა, ხელის დაჭერა, მაისურის გაწელვა და პადკატი ეს ის გავრცელებული ხერხებია რომლითაც არაერთხელ შევუჩერებივართ მე პირადად ან ჩემს თვალწინ რიგითი მოქალაქე. ძალიან კარგია, რომ ქართველებს ასე გვიყვარს ერთმანეთი, მაგრამ მე მირჩევნია ეს სიყვარული სხვაგან დავინახო და არა სამარშუტო ტაქსიში “დამკარგავ იცოდე-სა” და “ბავშვებს გაფიცებ იცოდეს” ძახებით. ორგაზმი არ არის აუცილებელი განიცადო იმით, რომ ნაცნობის გადახდილ ლარს გამოართმევ მძოლს და შენსას მისცემ.

1)ფეხები – პრობლემა რომელიც უბრალოდ მთრგუნავს. არ ვიცი მარტო მე ვარ ესე თუ ბევრი არის კიდევ ჩემსავით, მაგრამ ვერ ვიტან როდესაც ტრანსპორტში მგზავრი ფეხსაცმელს იხდის, ან თუნდაც ქუსლს ყოფს და ტკაცუნს იწყებს ტუფლის. ამაზე არაესთეტიური არ ვიცი არის თუ არა რამე. სუნი რომ დავივიწყოთ საერთოდ, გახეხილი ქუსლებისა და სოკოიანი ფრჩხილების ხილვა არ მგონია სიამოვნებდეს ვინმეს. ვცდილობ თვალი ავარიდო ხოლმე, მაგრამ ერთი დანახვაც კი საკმარისია რომ ღამეული კოშმარი გარანტირებული მქონდეს. ფეხის დასვენება კარგია, მაგრამ ყველაფერს თავისი ადგილი აქვს ასე შთამაგონეს მე. მოკლედ ზაფხულის წარმატებით გადატანას გისურვებთ ყველას. 😀 და მეგობრული რჩევის სახით ფანჯარასთან დაჯდომისაკენ მოგიწოდებთ. გამოაღეთ ბოლომდე და მიეცით განცხრომას თავი.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)

ქართული ომები ეპიზოდი II:კაცური ნაბიჯები

1)პირველი ბავშვი ეყოლათ ცოლ-ქმარს. თუ ბიჭია ოჯახში დიდი ზარ-ზეიმია, თუ გოგოა ქმარი ცოლს ნაწყენი თვალებით შეხედავს და გააფრთხილებს, რომ შემდეგში არ “შეცდეს” და დაბადოს პირმშო საზარდულით. საბედნიეროდ ბიჭია. თოფი აუცილებლათ გავარდება, გატყვრომაც გარდაუვალია, შეიძლება ვინმეც იცემოს, გააჩნია ხასიათსა და სიმთვარელს.

2)ბავშვი 2-3 წლისაა, მშობლები ამბობენ რომ ყველაზე ნიჭიერი ბავშია. 96 დღისა აკუტაგავას კითხულობდა, 7 თვის რომ იყო ლექსებს გურამ საღარაძესავით კითხულობდა. დაანებეთ თავი, ეხლა მაინც არაფერს არ გეტყვით, მორცხვია ისევე როგორც ყველა ბავშვი.

3)სკოლაში შეიყვანეს, მეგობრებს მშობლები ურჩევენ. “დედა მიშიკოს რომ აქვს ეგეთი მანქანა მინდა”. “მიშიკოს რას ედრები შვილო დედამის შუბა აცვია.” შუბა სიმდიდრის ნიშანია, ჯიპივითაა მარტო ბობოლებს აქვთ(ჰყავთ). 90-იანი წლებია. სკოლაში კარგად სწავლობს. მესამე კლასში ძალიან უნდა, რომ პოლიციელი გამოვიდეს. ეს სურვილი სადღაც მეექვსე კლასში იკარგება, ნელ-ნელა სწავლას უკლებს, კარგი მოსწავლიდან ნიჭიერ ბიჭად იქცევა რომელიც ზარმაცობს და ტრადიციულ ჩარჩოში ჯდება”ნიჭიერია მაგრამ ზარმაცი”. ეს ხომ ქართველების ჯვარია რომელსაც გოლგოთისაკენ მიმავალ გზაზე ყველანი ვატარებთ. “საშინლად ნიჭიერები” ვართ, მაგრამ “სამწუხაროდ ზარმაცები”.

4)13 წლისაა. სკოლას ბირჟა ანაცვლებს, ჟიულ ვერნს გოჩა მანველიძე, უფროსს “ვზროსლი”, კლეჩატ შარვალს შავი ტილოს შარვალი, ჩნდება გინების უაზრო მოთხოვნილება(მოთხოვნილება -საქართველოში შარდის დადინებასთან ასოცირებული სიტყვა, სხვა ფუნქცია დაკარგული აქვს. ავტორის შენიშვნა), გრევი, თავანი, მაზიანი და ა.შ. პლანის გემო გაგებულია, არ დაბოლებულა მაგრამ “გაუსწორდა”. ნელ-ნელა ხდება პაპსავიკი და სნობი. მოსწონს ის რაც ყველას მოსწონს და დასცინის იმას რაც “საძმოში” მიუღებელია.

5)მამამ თავის ძმაკაცს ფული მისცა. დღეს ქალებში წავა. თავისი აზრით უკვე ჩამოყალიბებული პიროვნებაა. ცვლილებები კვლავ მრავლადაა. სექსი შეცვალა ტყნ###მა, მდედრმა მის თვალში მუტაცია განიცადა, ეხლა უკვე არსებობენ “დაიკოები” და “აუ ამას რას მივარჭობდი” გოგოები, წიგნები მთლიანად გაქრნენ. დისქავერის არსებობა არც სმენია, საყვარელი სერიალი Prison Break-ია, მეგობრებს თითქმის არ ეკამათება გადაწყვეტილებების სისწორეში, სამაგიეროდ ხშირად კამათობს მანქანებზე, ფეხბურთსა და იარაღზე.ბორდელში მივიდა. ბოზს რათქმაუნდა აგინებს, ასე ასწავლეს. ცოლს ქალიშვილს მოიყვანს ეს უკვე გადაწყვეტილი ამბავია(ამბავი – საქართველოში სექსუალური ისტორიები რომლისაც თავად ნარატორებსაც არ სჯერათ თუმცა მაინც დიდი პოპულარობით სარგებლობენ. ავტორის შენიშვნა) . შეყვარებული ჰყავს, თან სკაიპში გოგოებს აბამს, აბა პიდარასტი ხომ არ არის შეყვარებულის ერთგული რომ იყოს?! ცოლთან სექსი მარტო სარეცელში ექნება, ისიც ღამე და ისიც ერთ პოზაში, სხვა პოზაში მარტო სიძვასთან შეიძლება ურთიერთობა. აგინებს იმას ვინც რაიმე “სიახლის” შემოტანას ცდილობს სექსუალურ ცხოვრებაში. საყვარელი გამოთქმაა – “იმ ტუჩებით მერე ბავშვებს როგორ უნდა აკოცოს?!” …

სამწუხაროდ გაგარძელება იქნება.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)