ცოლიან მამაკაცს ვუყვარვარ

ერთი თვე გავიდა რაც ჩემს სერჩ თერმებზე პოსტი გამოვაცხვე. აი არ გასულა დიდი დრო და არაერთი ძალიან საინტერესო სიტყვისა თუ ფრაზის დასერჩვის გამო პიროვნება ან პიროვნებათა ჯგუფი შემოვიდა ჩემს ბლოგზე.

1)პატარძლის გაუპატიურება

როგორი კონკრეტული სურვილი აქვს ამ პიროვნებას. არ ვიცი რა მოხდა ქორწილში ცემეს თუ შეყვარებული გაუთხოვდა, ფაქტია რომ დაბოღმილია და შურისძიებას აპირებს.

2)ბოზების საიტი

როგორც იცით არც თუ ისე დიდი ხნის წინ საქართველოს ბოზების კავშირმა ოფიციალური ვებ გვერდი გააკეთა, დღე-დღეზე ფეისბუქზე ფან კლუბსაც გახსნიან, რის შემდეგაც ფასზე შეთანხმება ინტერნეტით იქნება შესაძლებელი. ასევე Faq-ებს გაეცნობა და სხვა კითხვების დასმა, რათა პრობლემები თავიდან იქნას არიდებული.

3)სექსუალური ფოტოები კინო ფილმებში

ოჰოო. რა პრეტენზიულია. სექსი კი არ უნდა რომ ნახოს, არც სექსუალური სურათების ნახვა უნდა უბრალოდ ისე. მას სურს ფილმში უყუროს სურათებს რომლებსაც ექნებათ პეწი, რომლითაც ისინი სექსუალურები იქნებიან. მე არც კი ვიცი რა შეიძლება ვურჩიო, არ მახსენდება ასეთი ფილმები.

4)ცოლიან მამაკაცს ვუყვარვარ

თვითონაც არაა გულგრილი მამაკაცის გუმანი მეუბნება ამას.

ცდილობს ფორუმებსა და ბლოგებზე იპოვოს პასუხი თუ როგორ უნდა მოიქცეს. წარმოვიდგენ რჩევებს “დაიკიდე რა.”, “ის შენი ღირსი არ არის”, “თუ გიყვარს და უყვარხარ სიყავრულს წინ არაფერი დაუდგება”.

5)მანდილოსანი ეძებს მამაკაცს

როგორი დასტოინია. ბავშვური ღლაბუცი არ უნდა. ნამდვილი მანდილოსანია რომელიც კაცს და ბიჭს კი არა მამაკაცს ეძებს.

6)მოვკვდები

თამამი განცხადებაა, თუმცა ეჭვს არ იწვევს მისი სიზუსტე. აქ საინტერესოა რა აინტერესებს სიკვდილის შემდეგი რჩევები, თუ რისი გაკეთება შეუძლია სიკვდილამდე.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)

Six Feet Under by Drugs

რამდენიმე დღის წინ Arctic Monkeys ერთ-ერთი ტრეკის მოსმენისას ერთმა უცნაურმა აზრმა დამარტყა თავში და ეგრევე ფეისბუქზე დავწერე, ნახევრად ხუმრობით და ნახევრად სერიოზულად.

Arctic Monkeys-ს ვუსმენდი ეხლა და 19 წლის ასაკში, ანუ ეხლა, ალექს ტერნერივით პოპულარული რომ შევიქმნა, მერე აუცილებლად ნარკომანი უნდა გავხდე? თუ მხოლოდ კინოებში მოაქვს პოპულარობას ნარკოტიკები?

ალექს ტერნერი 20 წლის იყო როცა საქვეყნოდ ცნობილი გახდა, მეც თითქმის მივუკაკუნე მაგ ასაკს და ვფიქრობდი აი “ვდრუგ” ძალიან პოპულარული, რომ გავხდე ეს მე ნარკომანობისაკენ თუ მიბიძგებდა, ნუ ნარკომანობისაკენ თუ არა წამლის გასასინჯად თუ გავიწევდი მაინც.

სოფო გამოეხმაურა ჩემს პოსტს და საკმაოდ საინტერესო მოსაზრება დაწერა.

ცხოვრება იმდენად უაზრო და მიზერული გახდება, მარტო ნარკოტიკი გაგახალისებს

ვერ გეტყვი ზუსტ მიზეზს, never been there, მაგრამ მგონია, რომ ეგენი უკვე ვეღარ ფიქრობენ ამდენს, სულ სხვა წრეში უწევთ ტრიალი, სხვა წესებით ცხოვრება და ბოლოს, ყველას უსუსტდება ნერვები.

არ დავეთანხმე სოფოს ამ ჰიპოთეზაში მაშინ, მერე დავფიქრდი და ახლა კიდევ უფრო მეტად არ ვეთანხმები.

არ არსებობს ჩემი აზრით “სხვა” წრე, “სხვა” ცხოვრება, “სხვა” ემოციები და საერთოდ “სხვა”-ს ადამიანი თავის თავს უგონებს, რომ შემდეგ გამართლება ჰპოვოს ამ აბსურდში.

ცხოვრება არასოდეს არის უაზრო, არც აზრიანია. ის არის ისეთი როგორიც არის, უმოქმედო. შენ მიდიხარ და ცდილობს მისცე რაღაც აზრი, დატვირთვა, მოძრაობის უნარი, ხალისი და ა.შ.  ყოველ მიღწეულ მიზანს მოჰყვება, ახალი გამოწვევა, ახალი მიზანი.

ნარკოტიკების მიღება კი უბრალოდ “მარიაჟობაა”. სიგარეტის მოწევას ჰგავს. არავინ არ იწყებს მოწევას იმიტომ, რომ ეს მას რამეში ეხმარება. ნარკოტიკები “მარიაჟობის” იერარქიაში რამდენიმე საფეხურით მაღლა მდგომი ქმნილებაა. უფრო ძვირი, უფრო ძლიერმოქმედი, უფრო მეტად addicted-ს გხდის.

ამ ყველაფერზე დაწერას არ ვაპირებდი, უბრალოდ გუშინ დავიწყე Six Feet Under -ის ყურება. საბუნიას პოსტმა სიკვდილზე და საუბარმა ამ სერიალზე გადამაწყვეტინა 5 სეზონიანი სერიალის ნახვა, შემდეგ დოდკას პოსტმა კი კიდევ უფრო მეტად მომანდომა სისრულეში მომეყვა ჩემი გეგმა. იშვიათად რომ სერიალი მომეწონოს დასაწყისში, მითუმეტეს ის სერიალი რომელიც ძალიან პოპულარულია და დადებითი რეცენზიები აქვს. პირველი ორი სერიის ნახვის შემდეგ ტორენტ.რუ-დან უკვე მთლიანად ვიწერ პირველ სეზონს. ორი სერიისთვის ზედმეტად ბევრი ცინიზმი და ირონია იყო, ეს კი სრულიად საკმარისია ჩემთვის, რომ სერიალს ვუყურო. ანდერძის წაკითხვის სცენის შემდეგ დავფიქრდი, ნუთუ ჩემი გარდაცვალების შემდეგ ჩემი შჳილები მხოლოდ ჩემს ქონებაზე იფიქრებენ, ან მამაცემს რომ რამე მოუვიდეს, მე გამიტყდება არაფერი რომ არ დამიტოვოს. რავიცი ეხლა ვფიქრობ, რომ არ მეწყინება საერთოდ.

სიცოცხლე ყველაზე ძვირფასია რაც გვაქვს და ნარკოტიკებით მისი შემოკლება ყველაზე დიდი ყლეობაა რაც კი შეგვიძლია გავაკეთოთ. კიდევ უფრო დიდი სირობაა, ნარკოტიკების გამოყენებას სხვადასხვა მიზეზებს, რომ ვტენით.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)

პოპკორნის სეზონი ანუ როდის ჯობია კინოში ზასაობას ფილმის ცქერა IV- August

ეს გახლავთ Popcorn movies რიგით მეოთხე და უკანასკნელი ნაწილი.  იმედია ჩემს მიერ ჩამოთვლილი ფილმებიდან, ნებისმიერი სიიდან რომელიმემ მაინც დაგაინტერესათ და გაგიჩინათ სურვილი კინოთეატრს ეწვიოთ ან სახლში ცხელი ზაფხულის რომელიმე დღეს ეკრანს მიეჯაჭვოთ.

აგვისტო:

G.I. Joe: The Rise of Cobra(AUGUST 7th) – ბავშვობაში G.I. Joe-ს სათამაშოებზე ვოცნებობდი ხოლმე. ეჰჰ რა დრო იყო. აგერ დრო მოვიდა და ფილმსაც იღებენ უკვე. რეჟისორი სტივენ სომერსი იქნება, მუმიებისა და ვან ჰელსინგის გადაღებით გამოწრთობილი პიროვნება. სამსახიობო ანსამბლი ისეთია ერთხელ ნახვის სურვილს ნამდვილად ტოვებს. ჩანინგ ტატუმი, მარლონ უეინსი, სიენა მილერი, კრისტოფერ ეკლესტოუნი და ა.შ. ტრეილერი მომეწონა თორემ ამ ფილმს არც დავდები აქ, თუმცა CGI(კომპიუტერული ეფექტები) საკმაოდ ნურმალური ჩანს და თუ ფლოთი არ იქნება სტივენ სიგალის ფილმების მსგავსი ღირს ერთხელ ნახვა.

Final Destination: Death Trip(AUGUST 14th) – დარწმუნებული ვარ ბევრს ამ ფრენჩაიზის პირველი სამი ნაწილიდან ერთ-ერთი მაინც გინახავთ. ფილმები საკმაოდ საინტერესო იდეით. სიკვდილს გადარჩენილ ადამიანებს როგორ დასდევს სიკვდილი რათა დაამტკიცოს ქართული გამონათქვამი:”რაც შუბლზე გაწერია ვერ აცდები”. რამდენად ხარისხიანია ფილმები ეს უკვე სხვა საკითხია. მესამე ძალიან ცუდი იყო და დიდი იმედი მაქვს, რომ მეოთხეში რაიმე ახალს და საინტერესოს შემოგვთავაზებენ ფილმის შემქმნელები. უიჰ სულ დამავიწყდა ფილმის 3D იქნება და სრული ეფექტის მისაღებად სათვალეებით, კინოთეატრებში ცქერა იქნება აუცილებელი.

Taking Woodstock(AUGUST 14th) – სიტყვა ვუდსტოკი ალბათ ყველასთვის თავისუფლებასთან, ჰიპებთან, როკენროლის ღმერთებთან და უბრალოდ გენიალურ მუსიკასთან ასოცირდება. ენგ ლი დღევანდელობის ერთ-ერთი ყველაზე მრავალფეროვანი რეჟისორია. ამ კაცს თანაბარი სიძლიერით შეუძლია გადაიღოს დრამა, ფენტეზი, ექშენი და უბრალოდ რაც მოუნდება ის. მოკლედ აგვისტოს ცხელ დღეებში ამ ფილმით გაგრილება არავის არ აწყენს.

Inglourious Basterds(AUGUST 21st) – იოოოოოოოოოოო. კვენტინ ტარანტინო ბრუნდება. 90-იანების საკულტო პიროვნებად ქცეული ტარანტინო თავისი ოცნების ფილმით გვიბრუნდება. ეს არის პროექტი რომელზედაც კვენტინი არაერთი წელია მუშაობს და როგორც იქნა დაადგა საშველი მის გადაღებას. ფილმში მთავარ როლს ბრედ პიტი შეასრულებს. რაღაც აფეთქების მოლოდინში უნდა ვიყოთ. გული მიგრძნობს ან ძალიან მაგარი ფილმი შემრჩება ხელში, ანდა ტარანტინოს ყველაზე ნაგავი ნამუშევარი.

H2(AUGUST 28th) – რობ ზომბი ჰელოუინით ბრუნდება. პახმელიაზე სანახავი ფილმი იქნება. ბევრი სისხლი და შეშის ემოციით მსახიობები.

The Boat That Rocked(AUGUST 28th) – 28 აგვისტოდან ბრიტანელი “ამხანაგები” გვიწვენ თავიანთ კატერზე. სადაც ყველაფერი არის რაც ადამიანს სურს. სექსი, მუსიკა, როკი, მოსაწევი, თავისუფლება, გარყვნილება, ფილიპ სეიმურ ჰოფმანი და გემა არტენტონი. უბრალოდ ბრიტანული კომედია რომელიც მინიმუმ 90 წუთით გაგვიხალისებს ცხოვრებას და დაგვასევდიანებს იმაზე ფიქრით როგორი უნდა იყოს ნამდვილი რადიოს წამყვანი. ესეც ზაფხულის ცხელი სეზონის ანონსი. შემოდგომის დადგომასთან ერთად ოსკარების ციებ-ცხელებით დაგიბრუნდებით.

©ნიკა ესებუა(Leonard Shelby/Leito)